کبنانیوز - شهر بدون ورزش، شهر مرده است

مصطفی پارسائی نامزد ششمین دوره انتخابات شورای شهر دهدشت: در نظر داریم کارگروهی تخصصی با محوریت «شهر شاد» تشکیل دهیم تا شرایط و ضوابط و مقدمه‌ی رسیدن به شهروندانی با نشاط در شهر دهدشت را فراهم کنیم.

بخش دوم - نام‌نویسی از داوطلبان عضویت در انتخابات شوراهای اسلامی شهر انجام شد. داوطلبان از ۲۰ خرداد ۱۴۰۰ به مدت یک هفته یعنی تا ۲۶ خرداد برای انجام تبلیغات فرصت دارند. انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا همزمان با انتخابات ریاست جمهوری روز ۲۸ خردادماه در سراسر کشور برگزار می‌شود. در این دوره در شورای شهر، شاهد ورودِ چهره‌های جوان به این عرصه هستیم. به‌نوعی می‌توان گفت که عرصه‌ی شورای شهر، محلی برای جوان‌گرایی و دوری از پیرسالاری است. این خود می‌تواند یکی از نقاط شروع برای ورودِ جوانانِ شایسته به عرصه‌ی مدیریّت در کشور و به‌ویژه در استانِ کهگیلویه و بویراحمد باشد. در انتخاباتِ شورای شهر دهدشت، یکی از این جوانان، مصطفی پارسائی است که با رزومه‌ی ورزشی و تحصیلات در رشته‌ی مهندسیِ برق، وارد عرصه‌ی انتخابات شده است. در این گفت‌وگو، نظر پارسائی‌نیا را درباره‌ی برخی از موضوعات شهری جویا شدیم که در ادامه مشاهده می‌کنید.

بیشتر بخوانید:

بخشِ عمده‌ی تصویرِ یک شهر را ورودی‌های آن شکل می‌دهند/ پایین بودنِ سرانه‌ی فضای سبز سبب دل‌مردگیِ سیمای شهری شده است/ شهروند مسئول نقطه آغاز تحقق حقوق شهروندی است

شما به‌عنوان فردی با پیشینه‌ی ورزشی، نقش ورزش در شهر دهدشت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به طور کلی، ورزش و به‌ویژه ورزش همگانی از ضروریاتِ یک شهر است. اگر بخواهیم نگاه تاریخی هم داشته باشیم، شهرها در طول تاریخ، محل برگزاری انواعِ ورزش‌ها بوده‌اند. از دوره‌ی یونان باستان در شهرها انواع ورزش‌ها وجود داشت. شما نگاهی به وضعیت کشورهایی که میزبان جام‌های ورزشی هستند بیندازید. ببینید در آن دوره چه شور و نشاطی به‌واسطه‌ی همین ورزش ایجاد شده است. برای همین است که اعتقاد دارم شهر بدون ورزش، یک شهرِ مرده است.
فضای شهری نیازمند حضور ورزش در دو عرصه قهرمانی و شهروندی است.
ارتباط بین ورزش شهروندی و ورزش قهرمانی مغفول مانده است و این دو لازم و ملزوم یکدیگرند. ورزش شهروندی حیات شهر را سرزنده نگه می‌دارد و اما ورزش قهرمانی احساس هویت و مهم بودن را در عرصه ملی برای شهر و شهروندان ایجاد می‌کند.
از نشانه‌های سرزندگیِ مردمِ یک شهر، دسترسیِ آن‌ها به ورزش و به‌خصوص ورزش شهروندی (همگانی) است. چیزی که متاسفانه در شهر دهدشت مغفول مانده است. امّا در شورای شهر آینده اگر شرایط فراهم شود، یکی از برنامه‌های ما توسعه‌ی ورزش و ایجاد زیرساخت‌های ورزش همگانی است. شهر دهدشت، پُر از استعدادهای ورزشی است که اگر شرایط فراهم می‌شد، می‌توانستند به‌صورت حرفه‌ای ورزش را دنبال کنند. امّا به دلیل نبود امکانات و زیرساخت‌های لازم، این استعدادها اغلب پژمرده شدند. حتّی در مواردی، برخی از این افراد به سمت انواع آسیب‌های اجتماعی کشیده شدند. در حالی که اگر فضا برای ورزشِ حرفه‌ای فراهم می‌بود نه تنها این افراد گرفتار انواع آسیب‌ها نمی‌شدند، بلکه افرادی که رفتار نابهنجار نیز داشتند امکان داشت به سمت سلامتی و رفتارهای هنجارمندانه سوق داده می‌شدند. علاوه بر همه‌ی این موارد، مسأله‌ی اوقات فراغت هم امروزه از مسائل اساسیِ جامعه است. ارتباط ورزش و اوقات فراغت از مواردی است که اغلب کارشناسان روی آن اجماع دارند.
ما در شورای شهر آینده رویکرد جدیدی برای شهر دهدشت آغاز خواهیم کرد. رویکردی که نتیجه‌ی آن، توسعه‌ی ورزش همگانی و به تبع آن افزایش امید به زندگی و کاهش آسیب‌های اجتماعی خواهد بود. در همین راستا در نظر داریم که مکان‌های ورزشی به تناسب گروه‌های اجتماعی مختلف در نظر بگیریم. مثلاً برای زنان، مکانی مجزا و پیشرفته در نظر داریم با امکاناتی که مورد نیاز است. در زمینه‌ی ورزش کودکان و نوجوانان هم چنین نظری داریم. اگر در شهری مثل دهدشت با وجود این‌همه استعدادهای ورزشی، مکان و زیرساخت‌های لازم در نظر گرفته شود، حتماً شاهد پیشرفت‌هایی در زمینه‌ی ورزش قهرمانی، حرفه‌ای و سلامت عمومیِ شهروندان خواهیم بود.
از ارتباط ورزش و اوقات فراغت گفتید. در شهر دهدشت، چه تمهیداتی برای اوقات فراغتِ شهروندان اندیشیده شده است؟
همان‌طور که در بالا هم اشاره کردم، امروزه اوقات فراغت از مسائلی است که نیاز به مدیریت بسیار هوشمندانه‌ای دارد. اصولاً اوقات فراغت، فرصت‌هایی است که انسان بدونِ هیچ‌گونه تکلیف یا کار خاصی، زمان در اختیار اوست تا با میل و انگیزه شخصی به امر خاصی بپردازد. اوقات فراغت یک بستر مناسب برای شکل‌گیری و ظهور رضایت و انتخاب‌گری هر فرد است، که لازمه‌ی احساس استقلال و خودشکوفایی انسان است و باعث پیشرفت هر چه بیشتر شهر می‌شود. اگر برنامه‌های اوقات فراغت با جهت‌گیری صحیح و سالم انتخاب شود، خیلی از نابسامانی‌های روحی و جسمی و اجتماعی درمان می‌شوند و باعث ایجاد خلاقیت‌های فردی و اجتماعی خواهند شد. یکی از وظایفِ اصلیِ وزارت ورزش و جوانان هم مدیریت و برنامه‌ریزی اوقات فراغت است. شهرداری‌ها و شوراها هم نقش بسیار قابل توجّهی در این زمینه دارند. امّا چیزی که ما می‌بینیم این است که جایگاه شاخصی برای گذرانِ اوقات فراغت در دهدشت وجود ندارد. به مکان‌های ورزشی، هنری مثل سینما، تئاتر، سالن موسیقی و ... در دهدشت بهایی داده نشده است. البته توسعه‌ی این موارد، تنها از عهده‌ی نهادی مثل شورا برنمی‌آید. هماهنگیِ سازمان‌ها و نهادهای ذی‌ربط از شروط اولیه‌ی دست‌یابی به این اهداف است.

به نظر می‌رسد که میزان نشاط در شهر دهدشت پایین است، شما چه نظری دارید؟
نشاط از آن دست پدیده‌هایی است که از عوامل زیادی تأثیر می‌گیرد. از عواملِ اقتصادی و سیاسیِ کلان تا عواملِ خُردِ فردی. امّا بخشی از آن را می‌توان با مدیریّتِ صحیحِ شهری تا حد زیادی رفع و رجوع کرد. معمولاً بین اِلمان‌های شهری و سطح نشاطِ مردمِ یک شهر رابطه وجود دارد. اِلمان‌های شهری باید متناسب با فرهنگ، خلق و خو و هویّتِ مردم باشد. شما نشانی از چنین چیزی در شهر دهدشت نخواهید دید. یکی از مواردی که سبب ایجاد شور و نشاط برای شهروندان می‌شود، همان توسعه‌ی زیرساخت‌های ورزشی است که در بالا هم به آن اشاره کردم. توسعه‌ی ورزش‌های همگانی، با ارتقای امید، شادی و نشاط در جامعه، حکم نوش‌دارو برای پیشگیری از هزینه‌های سرسام آور در زمینه‌ی درمان و کاهش آسیب‌های اجتماعی دارد. در توسعه‌ی ورزش همگانی، هدف پرورش قهرمان نیست؛ بلکه توسعه‌ی ورزش همگانی، خود زمینه‌ساز ورزش قهرمانی است. امّا نکته‌ی قابل مهم و قابل توجّه، اثرِ ورزش در بهبود زندگی فردی و اجتماعی شهروندان است. ورزش با تضمین سلامت جسم و روح و تقویت شادی و نشاط در خانواده، موجب کاهش آسیب‌های اجتماعی مثل اعتیاد، طلاق و خودکشی می‌شود و همچنین عامل تقویت نشاط اجتماعی، پیشرفت و ترقی شهر است. به نظر من هیجان و سرگرمی از مهمترین علت‌ها و مؤلفه‌ی کشیده شدن جوانان در دام آسیب‌های اجتماعی است و ورزش همگانی یک سرگرمی هیجان‌آور و راه‌کار حفظ جامعه از گزند آسیب‌های اجتماعی مثل اعتیاد، و افزایش امید و تقویت نشاط اجتماعی است. از لحاظ علمی هم تأثیر ورزش در ایجاد روحیه‌ی شاد و ایجاد نشاط و شادکامی، ثابت شده و به گفته‌ی کارشناسان، هورمون اندورفین که عملکرد آن شبیه به مخدر و نشاط‌آور است در زمان فعالیت بدنی و ورزش کردن ترشح می‌شود.
چه عوامل دیگری در این زمینه مدنظر دارید؟
نشاط و شادکامی چیزی نیست که تنها با یک نوع مدیریت و یا در پیش گرفتن سیاست به خصوصی به دست بیاید. به طور کلی اموری از این دست، فرهنگی دانسته می‌شوند. امور فرهنگی هم نتیجه‌ی انباشت تجارب مختلف در طول زمان است. اما این به معنای آن نیست که نمی‌توان با اتخاذ سیاست‌ها و مدیریت خاصی، نتوان به افزایش نشاط امید بست. بلکه منظورمان این است که نشاط اجتماعی و شادکامی، معلول عوامل پیچیده‌ای است و نمی‌شود گفت که تنها با تغییر یک عامل، می‌توان نشاط را در شهر دهدشت افزایش داد. ما در نظر داریم با همکاری نهادهای ذی‌ربط، از اداره فرهنگ و ارشاد گرفته، تا آموزش و پرورش و فرمانداری و ... تمهیداتی برای این مسأله بیندیشیم. در این زمینه امّا بیش از همه تأکیدمان روی نیروهای کارشناس دانشگاهی است. به‌خصوص روان‌شناسان و جامعه‌شناسان. در نظر داریم کارگروهی تخصصی با محوریت «شهر شاد» تشکیل دهیم تا شرایط و ضوابط و مقدمه‌ی رسیدن به شهروندانی با نشاط در شهر دهدشت را فراهم کنیم.
به‌طور کلی با استفاده از مدیریت صحیح شهری می‌توان شهروندانی شادکام و با نشاط داشت که از سلامت جسمی، روحی و روانی بالایی برخوردار باشند. می‌توان با توسعه‌ی ورزش‌های همگانی و فراهم کردن زیرساخت‌های لازم، میانگین زمان ورزش برای شهروندان دهدشتی را افزایش داد. می‌توان اوقات فراغت جوانان و نوجوانان را متناسب با جنسیت و نیازها و خواسته‌ها و علایقشان مدیریت کرد. نتیجه‌ی چنین نوع مدیریت شهری، افزایش آرامش و بهبود سلامت عمومی و در نهایت پیشرفت و توسعه‌ی شهر دهدشت خواهد بود. در ادبیات ما هم مکرراً تأکید شده که عقل سالم در بدن سالم است. تا شهروندانی با نشاط، با انگیزه و با روحیه‌ی بالا نداشته باشیم، پیشرفت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی هم نخواهیم داشت.