تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۶ مهر ۱۴۰۴ ساعت ۲۰:۵۷
کد مطلب : ۵۰۴۹۰۱
بر اساس فیلمی که در فضای مجازی منتشر شد
فیلم | راز یک جابهجایی در اتاق زایمان؛ فرزند بهمئی پس از ۱۸ سال به آغوش مادر بازگشت / مادربزرگ تهرانی در بستر مرگ حقیقت را فاش کرد / نوزاد نخبه دندانپزشکی، فرزند فرشته از بهمئی بود
۰
کبنا ؛در آذرماه ۱۳۸۵، در اتاقی از بیمارستان بهبهان، سرنوشت دو نوزاد بهنحوی رقم خورد که اشک را بر چشم و حیرت را بر دل هر شنوندهای مینشاند؛ نوزادی از بهمئی، بیخبر از حقیقتی تلخ، به آغوش خانوادهای تهرانی سپرده شد و نوزاد بیجان، به مادر واقعیاش بازگردانده شد. سالها گذشت تا یک اعتراف در بستر مرگ، پرده از راز این جابهجایی برداشت؛ رازی که جوانی نخبه را به جستوجوی ریشههایش کشاند و پس از چهار سال، دیانای گواهی داد: او فرزند فرشته از بهمئی است، نه آنکه سالها مادرش میپنداشت.
به گزارش کبنا نیوز، شهرستان بهمئی این روزها شاهد داستانی واقعی و تکاندهنده است؛ روایتی که اشک را بر چشم و حیرت را بر دل هر شنوندهای مینشاند.
در آذرماه سال ۱۳۸۵، «فرشته» از شهرستان بهمئی برای تولد نخستین فرزند خود راهی بیمارستانی در شهر بهبهان شد. همزمان، زوجی از تهران که برای گردش به جنوب کشور آمده بودند، در همان اتاق بیمارستان فرزند خود را به دنیا آوردند. اما سرنوشت برای مادر تهرانی، رنگی خاکستری داشت؛ نوزاد او تنها چند ساعت پس از تولد جان باخت.
در میان غفلت پرسنل بیمارستان، مادربزرگ تهرانی در اقدامی غیرانسانی، دستبندهای شناسایی نوزادان را تعویض کرد. در نتیجه، نوزاد زنده فرشته به خانواده تهرانی سپرده شد و نوزاد بیجان به آغوش مادر بهمئی بازگشت؛ بیخبر از حقیقتی تلخ و پیچیده.
خانواده تهرانی، نوزاد را همچون گوهر نایابی پرورش دادند. این کودک بعدها به یکی از نخبگان علمی کشور تبدیل شد و در رشته دندانپزشکی دانشگاهی معتبر در آلمان پذیرفته شد. سالها گذشت تا آن مادربزرگ، در واپسین لحظات عمر خود، راز این جابهجایی را فاش کرد و خانواده تهرانی را در بهتی عمیق فرو برد: فرزندشان، فرزند زیستی آنها نبود.
تنها سرنخهای باقیمانده، نام «فرشته» و شهر «بهبهان» بود. جوان جستجوگر، چهار سال تمام در پی یافتن مادر گمشدهاش تلاش کرد. سرانجام دیانای گواهی داد که او پسر «آیت جوخی» و «فرشته» از شهرستان بهمئی است.


به گزارش کبنا نیوز، شهرستان بهمئی این روزها شاهد داستانی واقعی و تکاندهنده است؛ روایتی که اشک را بر چشم و حیرت را بر دل هر شنوندهای مینشاند.
در آذرماه سال ۱۳۸۵، «فرشته» از شهرستان بهمئی برای تولد نخستین فرزند خود راهی بیمارستانی در شهر بهبهان شد. همزمان، زوجی از تهران که برای گردش به جنوب کشور آمده بودند، در همان اتاق بیمارستان فرزند خود را به دنیا آوردند. اما سرنوشت برای مادر تهرانی، رنگی خاکستری داشت؛ نوزاد او تنها چند ساعت پس از تولد جان باخت.
در میان غفلت پرسنل بیمارستان، مادربزرگ تهرانی در اقدامی غیرانسانی، دستبندهای شناسایی نوزادان را تعویض کرد. در نتیجه، نوزاد زنده فرشته به خانواده تهرانی سپرده شد و نوزاد بیجان به آغوش مادر بهمئی بازگشت؛ بیخبر از حقیقتی تلخ و پیچیده.
خانواده تهرانی، نوزاد را همچون گوهر نایابی پرورش دادند. این کودک بعدها به یکی از نخبگان علمی کشور تبدیل شد و در رشته دندانپزشکی دانشگاهی معتبر در آلمان پذیرفته شد. سالها گذشت تا آن مادربزرگ، در واپسین لحظات عمر خود، راز این جابهجایی را فاش کرد و خانواده تهرانی را در بهتی عمیق فرو برد: فرزندشان، فرزند زیستی آنها نبود.
تنها سرنخهای باقیمانده، نام «فرشته» و شهر «بهبهان» بود. جوان جستجوگر، چهار سال تمام در پی یافتن مادر گمشدهاش تلاش کرد. سرانجام دیانای گواهی داد که او پسر «آیت جوخی» و «فرشته» از شهرستان بهمئی است.

