طبیعت زیبای زاگرس، میراث چند هزار سالهای است که نابودی آن و غفلت در نگاهداری از آن، گناهی نابخشودنی و فراموش ناشدنی خواهد بود و نام نسلی که به ویران کردن آن دست یازیده است، در تاریخ، به بدی ثبت خواهد شد.
بلوط و کبک و لر و برنو، مربع سعادت زاگرس بودند که یک ضلعش خشکیده و ویرانی و فنا در کمین برای ریشه کنی دیگری چشم دوخته است و آن گاه زود فرا خواهد رسید که صدای برنویی از دل قلهها و درهها و تپههای زاگرس شنیده نخواهد شد و سکوت مرگ همه جا و همه کس را در هم خواهد نوردید و چشمهای حیات را میل خواهد کشید.
حکایت حمله آفت پروانه برگ خوار به جنگلهای زاگرس در این روزها دردناکترین قصه درختان بلوط است که ایستاده جان میدهند و متأسفانه از درختان ناله بر میخیزد از مسئولان متولی حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست صدایی بلند نمیشود. چنانچه این آفت کنترل نشود، باید شاهد زوال بلوطهای کهنسال در حوزه استان کهگیلویه و بویراحمد باشیم....
چند سالی است که کاشت نهال و بذرهای گیاهی در استان کهگیلویه و بویراحمد به یک فرهنگ عمومی تبدیل شده و دوستداران طبیعت با کمک بیلچه، میله و یا هر وسیله دیگری در دامن طبیعت با ایجاد یک شیار با ارتفاع چند سانتی متر در زمین و فرو کردن بذر در خاک، زمینه احیای طبیعت و حاصلخیزی خاک را فراهم میکنند.
سی سختیها یقیناً فریب این توسعه نامتوازن را نخواهند خورد. چرا که خود تجربه مسکن مهر سی سخت، مساله اندرسا، تجاوز به حریم شهر، مساله اداره کردن کوه گل و ... را دارند.