آن روز ۱۸ میلیون شناختند، امروز ۸۰ میلیون فهمیدند

کبنا ؛سید علی‌عباس محدث - روزنامه‌نگار و جامعه‌شناس کهگیلویه و بویراحمد - قبل از بهمن ۱۳۵۷ تاکنون، مکرراً اتفاقاتی در این کشور حادث می‌شود که فراتر از ذهن بشر است. از مرور همه آن‌ها را می‌گذرم تا شهادت حاج‌قاسم سلیمانی.
سال‌ها ممارست در جهاد با هوای نفس و دوری از خودبرتربینی داشت و نهایتاً به دستور شقی‌ترین و منفورترین چهرهٔ سیاسی دنیا به شهادت رسید.
حاج‌قاسم سلیمانی، عامل به دفاع از میلیون‌ها زن و مرد مسلمان در کشورهای دنیا بود. این سرباز فداکار اسلام، مسلمانان جهان را از دست مذبلهٔ کثیف عبری_صهیونی زمان، یعنی داعش نجات داد. جایی که قدرتمندترین کشورهای صنعتی_نظامی دنیا به همراه گاو و خوک و بزِ شیرده یعنی عربستان و امارات و اردن، تمامی نیازمندی‌های مالی، تجهیزات نظامی، برنامه و حمایت‌های فرهنگی و فرقه‌ای را از فرزند نامشروع غرب داشتند.
اما روسفید تاریخ، «سرباز قاسم سلیمانی» شد.
دنیا به احترام سرباز مکتب امام حسین (ع) سکوت کرد. حتی کسانی که در این مملکت همیشه فریب می‌خورند و همواره دیر بیدار می‌شوند.
و اکنون...
سه سال پیش، در میان هجمه‌های متعصبانه و جاهلانهٔ کسانی که ایمانشان به خدای متعال سطحی، شناختشان به زمان خود، کوتاه، علمشان سراسر جهل، وفایشان به ملت و ایران اسلامی به نگاه و لبخند و تلخند کدخدایان جهان وابسته بود، در میلاد باسعادت امام هشتم (ع) به ریاست‌جمهوری اسلامی ایران برگزیده شدند. علی‌رغم مشکلاتی که داشتیم، شبانه‌روز برای مردم و همراه مردم دوید. خستگی را خسته کرد و زخم‌هایی که بزدلان سیاسی وارد می‌کردند را نوش می‌کرد؛ اما در میثاقی که با مردم داشت، درنگ نکرد. از مکتب امام رضا (ع) درس خدمتگزاری و صبر آموخته بود. یعنی برای خدمت به مردم مستمراً ملامت‌هایی را از مردم‌ستیزان می‌دید. پس باید صبر را نیز در صدرِ مسلک مدیریتی‌اش قرار می‌داد. از امام رئوفش فهمیده بود که؛ «إنَّ لِلّهِ عِباداً فِی الأرضِ یَسْعَوْنَ فی حَوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ یَومَ القِیامَةِ»«خداوند را در روی زمین، بندگانی است که کارشان تلاش برای رفع نیاز و حاجت مردم است. آنان روز قیامت، ایمن و آسوده‌اند». حضرت آیت الله دکتر رئیسی، سخت دوید، سخت جنگید و سخت مقاومت کرد تا به مأمن و آسایش برسد.
وقتی می‌نوشتیم که جنسِ کلامشان از نوعِ شناخت به حقیقت است، کسانی که سوژه‌های خنده و بازیچه‌های «موگرینی»، «اشتون» و «جان کری»بودند، خادم الرضا(ع) را «استفاده‌کننده از نام امام رضا(ع)» «شش کلاسه»، «بی سواد» و «اولین رئیس جمهور تک دوره‌ای» می‌خواندند.

وقتی کشور‌های همسایه را به حُسن روابط درآورد، اروپا را به تعجیل در روادید سیاسی ترغیب نمود، آفریقا را حیاط خلوت ایران کرد و گاو شیرده غرب را، به تأمل در رفتارش وا داشت، مردمی که عزت‌شان را به خنده و اصطلاحاً«شل کن و سفت کن» برجام گره‌زده بودند، فهمیدند که تمامی مناسبات به اراده خودشان بستگی دارد.
وقتی مردم متوجه شدند که توسعه زیرساخت‌ها راهبرد سیاسی دولت آیت الله دکتر رئیسی بوده و همراهی و حضور فراتر از انتظار خادم صادق خود در هر لحظه‌ای که اراده کنند، مسیر است، با تمام وجود، تفاوت در خدمتگزاری را فهمیدند.
وقتی ملت مشاهده کردند که داعش می‌کُشد و عده‌ای تسلیت نمی‌گویند، نیرو‌های انتظامی و امنیتی را به شهادت می‌رسانند و کَکِشان نمی‌گزد و هیچکدامشان در برنامه ترور و برخوردِ دشمنان مردم و نظام نیستند، باید تفکر می‌کردند.
و اکنون که حضرت آیت الله دکتر رئیسی و همراهان مجاهدشان، بدون واهمه از باد و طوفان و بوران و باران، مصلحت مردم و آینده این کشور را از پشت میزنشینی ترجیح دادند و با اقتدار، خدمت را معنا کردند، اینگونه شد که مردمِ قدرشناس، مضطربانه و صادقانه تا صبح نشستند و «اَمَ یُجیب... » خواندند و بسیاری از منتقدان، غبار از چشم‌ها کنار زدند و از زیر تابوتِ متوهمانِ سیاست‌زده کنار رفتند و آماده هستند تا سرور خدمتگزاران را به می‌همانی امام و مقتدایش ببرند. که فرموده بودند؛ «سَیِّدُ القَومِ خادِمُهُم» سرور هر گروهی، خدمتگزار آنان است.
به یقین، خیلی‌ها از مدرک تحصیلیِ بی‌دانش خود خجالت می‌کشند و خیلی‌ها پاسخ این سؤال‌شان را که می‌گفتند، چرا هرکس رئیس جمهور شد، «عامل فتنه، باغی فتنه و حامی فتنه» خوانده می‌شود را می‌فهمند. تنها کافی است که تا روز پنج شنبه، چشم از قاب تلویزیون ایران برندارند. این‌ها باید این ۸۰ میلیون ایرانیِ آگاه و قدرشناس را بشناسند.
یاعلی