کبنا ؛محمدعلی وکیلی در روزنامه ابتکار نوشت: یک سال از ترور شهید سلیمانی می‌گذرد. سال گذشته در همین روزها، فضای ایران تحت تاثیر شهادت حاج قاسم، عطر و بوی دیگری داشت. یک ایران سیاه‌پوشِ حاج قاسم شد. وحدتی بی‌نظیر زیر تابوت او جلوه فروخت. همه جریان‌های ایران‌دوست با حفظ سلائق خود، به زیر تابوت این سردار ملّی آمدند. زیر تابوت شهید سلیمانی، یک رنگ وجود نداشت، هزار رنگ به هم آمیخته بودند. شاید بتوان گفت پرچم واقعی ایران، همان موج رنگارنگی بود که این تابوت را به دوش می‌کشید. این از برکات خون او بود. از قضا سرکنگبین صفرا نمود. شهادتش، نه تنها ملت ما را ناامید نکرد بلکه انسجام ما را بیشتر کرد.
برای تشییع سردار همه آمدند. حتی کسانی که منتقد راهبردهایی بودند که سردار اجرا می‌کرد. اینان هنوز منتقدند اما شهید سلیمانی همچنان برایشان یک سردار ملّی است. این از اخلاص سردار بود. هرکس با هر موضعی، در اخلاص سردار اما شک نداشت. به همین علت قامتش ملّی شد. این نشان می‌دهد فرقی نمی‌کند از کدام رنگ باشیم؛ اگر رفتار و نگاه‌مان ملّی بود، می‌توانیم رجلی ملّی شویم.
البته مانند خیلی از مولفه‌های ملّی، اگر قد سردار را هم به اندازه قامت یک جریان خم کردیم، به او و ملت ایران ظلم کرده‌ایم. نباید به وحدتی که خون او ساخت، خیانت کنیم. برکات خون پاک او، محصول اخلاص او بود. اینکه او هر روز عزیزتر می‌شود و قاتلش منفورتر، حاصل همین اخلاص او بود.
پس از یک سال، هرچند انتقام‌هایی هم گرفتیم و به تعبیر رهبر انقلاب سیلی‌هایی به قاتلانش زدیم، اما انتقام اصلی را انگار تاریخ دارد می‌گیرد. در سالگرد او، قاتلش با حقارت از قدرت پایین کشیده می‌شود. سردار همچنان در دل‌ها حاضر است اما قاتل او به بدترین شکل باید کاخش را ترک کند. پس از یکسال، سردار همچنان در اوج احترام است اما قاتلان مغرورش، با روسیاهی باید کاخ سفید را تحویل دهند. قاتل روسیاه می‌خواست سردار ایرانی و ایران را تحقیر کند و به قول خود زهر چشم نشان دهد اما از تاریخ پشت دستی خورد و نه تنها سردار ما پس از شهادتش عزیزتر شد، بلکه قاتلش نیز سقوط کرد. قطعاً این حرف سطحی را نمی‌زنم که رای نیاوردن ترامپ محصول ترور سردار ما بود، اما با جسارت می‌گویم این سنت تاریخ است که متکبران بی‌شرم، از هستی سیلی می‌خورند و مخلصان باحیا درنهایت وارثان حیات می‌شوند. اینکه یاد کسی اینچنین عزیز است یعنی او حیات دارد.
برای تشییع سردار همه آمدند. حتی کسانی که منتقد راهبردهایی بودند که سردار اجرا می‌کرد. اینان هنوز منتقدند اما شهید سلیمانی همچنان برایشان یک سردار ملّی است. این از اخلاص سردار بود. هرکس با هر موضعی، در اخلاص سردار اما شک نداشت. به همین علت قامتش ملّی شد. این نشان می‌دهد فرقی نمی‌کند از کدام رنگ باشیم؛ اگر رفتار و نگاه‌مان ملّی بود، می‌توانیم رجلی ملّی شویم.
البته مانند خیلی از مولفه‌های ملّی، اگر قد سردار را هم به اندازه قامت یک جریان خم کردیم، به او و ملت ایران ظلم کرده‌ایم. نباید به وحدتی که خون او ساخت، خیانت کنیم. برکات خون پاک او، محصول اخلاص او بود. اینکه او هر روز عزیزتر می‌شود و قاتلش منفورتر، حاصل همین اخلاص او بود.
پس از یک سال، هرچند انتقام‌هایی هم گرفتیم و به تعبیر رهبر انقلاب سیلی‌هایی به قاتلانش زدیم، اما انتقام اصلی را انگار تاریخ دارد می‌گیرد. در سالگرد او، قاتلش با حقارت از قدرت پایین کشیده می‌شود. سردار همچنان در دل‌ها حاضر است اما قاتل او به بدترین شکل باید کاخش را ترک کند. پس از یکسال، سردار همچنان در اوج احترام است اما قاتلان مغرورش، با روسیاهی باید کاخ سفید را تحویل دهند. قاتل روسیاه می‌خواست سردار ایرانی و ایران را تحقیر کند و به قول خود زهر چشم نشان دهد اما از تاریخ پشت دستی خورد و نه تنها سردار ما پس از شهادتش عزیزتر شد، بلکه قاتلش نیز سقوط کرد. قطعاً این حرف سطحی را نمی‌زنم که رای نیاوردن ترامپ محصول ترور سردار ما بود، اما با جسارت می‌گویم این سنت تاریخ است که متکبران بی‌شرم، از هستی سیلی می‌خورند و مخلصان باحیا درنهایت وارثان حیات می‌شوند. اینکه یاد کسی اینچنین عزیز است یعنی او حیات دارد.
