دکتر نیک اقبالی، اقبال نیک ایران

کبنا ؛توهین به طبیب، منحوس‌تر از، به قول پزشکان محترم «ویروس منحوسِ کووید ۱۹-کرونا-» است. چنین بدرسمی و بدْعهدی، در استان عشیره‌ای کهگیلویه و بویراحمد و حتی در ایران، سابقه نداشته و مردم این سامان، اجازت نخواهند داد که مسبوق به سابقه شود. لکن، با شنیدن چنین خبرنحسی، باید به حال زار و نزارِ کهگیلویه و بویراحمد نگریست و زاز و زارْ، گریست. 
به حال پُر ملالِ و پر از خلال برخی از مدیران محترم (!) نیز، ریزْ ریزْ. 
«طبیب، مَحرم راز بیمار است» جمله‌ای آشنا با گوش عرف و فرهنگ ایرانی. گویا در یاسوج و استانِ سیاست زده کهگیلویه و بویراحمد، برخی ها، نه طبیبند و نه محرمانند. 
به قول رند شیراز: 
«پیش زاهد از رندی دَم مزن که نتوان گفت/
با طبیب نامَحرم حال درد پنهانی». 
سال هاست که فرزندان این دیار دَّیار، در عرصه‌ی علم، دانش و فتح چکاد قله‌های علمی دنیا، فاتحند، مایه افتخار و سرمایه‌ی ابتهاج! 
از شنیدن نام فرزندان فکور و فاخر کهگیلویه و بویراحمد، شاد و سرمست می‌شویم. 
خدا شافی ست و جوانی بویراحمدی عالیجناب پرفسور سیّد علی ملک حسینی -پدر علم پیوند دنیا - با خدا همدست شده است! وَه چه همدستی دلآرایی! 
مردمان ما مست از چشم پزشکی دیده نوازند که مَردمِ مردمانش، برای او ارجمند است و ارج مند؛ چشم پزشک مشهور جهان عالیجناب پرفسور امین اللّه نیک اقبالی! چشمِ انجمن چشم ایران! 
در کهگیلویه و بویراحمد 
ازین نام ها، در دنیای طبابت بسیارند و از فرط شادی، مردمانمان، سرمست: 
«چو بیمار از شفا سرمست گردد/
طبیب از فرطِ شادی مست گردد/
خُدا شافی ست و این، افتخاری ست/
که دستی با خدا همدست گردد» 
مفاخر و پزشکان این سامان، هر کاری از دست‌شان برآمده- برای مردمان خویش انجام داده اند؛ پس سرفرازند و سرْ فراز! 
و امّا، رویت روایت تلخ، گویا، قریب یک سال پیش، جناب آقای دکتر کلانتری _ استاندار وقت_ پیشنهادی ارائه می‌دهند: «نامگذاری مراکز دانشگاه علوم پزشکی استان به نام فرزندان استان، مفاخر جامعه پزشکی ایران و جهان» 

مفاخری از جمله عالیجناب پرفسور ملک حسینی، عالیجناب پرفسور نیک اقبالی، عالیجناب پرفسور رادمنش، عالیجناب نیک اقبالیان و…. 
با این نیک نگری، در راستای برندسازی مفاخر علمی هم استانی و ایرانی، پیشنهاد مطروحه پس از تأیید مسئولان ذیربط، در جلسه شورای فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی استان مطرح شد. با دلشادی و اکثریت مطلق رأی حاضرین، نامگذاری‌های زیر تصویب شد: 
۱. مرکز ام. آر. آی. بیمارستان شهید جلیل یاسوج، مزیّن به نام عالیجناب پرفسور سیّد علی ملک حسینی «کثراللّه امثالهم»، شد. 
۲- مرکز پزشکی هسته‌ای مزیّن به نام عالیجناب پرفسور امین الله نیک اقبالی «کثراللّه امثالهم» شد. 
۳- کتابخانه مرکزی دانشگاه علوم پزشکی استان، مزیّن به نام شاهد قدسی، دانشجوی پزشکی شهید عین اللّه دهراب پور «رضوان اللّه علیه» شد. . 
پس از صورتجلسه‌ی مصوبه در شورای فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، گویا با شنیدن این مصوبه، پرفسور ملک حسینی و پرفسور نیک اقبالی- این خادمان جامعه پزشکی جهان- در دل به چنین کاری، نارضا و ناشاد بودند. 
با این پندارِ قلم، که چنین پزشکان عالی رتبه ای، عیّارند و بر این باور: 
«یا سبو یا خم می یا قدح باده کنند/
یک کف خاک درین میکده ضایع نشود» چرا که معتقدند اعتلای فرهنگ خدمت، بسته است به رضایت خدا و وابسته است به رضایتِ خلقِ خدا. 
از سویی، گویا دانشگاه علوم پزشکی یاسوج –زادگاه این مردان نجیب و اصیل– در راستای تقدیر از نخبگان دانشگاهی و حداقل به میمنت سپاسی به پاس عضویت قریب ۲۰سال خدمت با افتخار این پزشکان در «هیأت امنا دانشگاه»، تابلوی مراکز نامبرده را نصب نمودند. 
به همایونی و نیک تفألی! 
امّا، شادکامی این کار کوچک، در مقابل بزرگی چهره‌های ماندگار ایران و جهان، دیری نمی‌پاید که به تلخی، مذاق مردمان استان را تلخکام می‌نماید. 
واقعه زمانی تألم برانگیز و تأمل برانگیزتر می‌شود که خبر قدرناشناسی برخی از شاگردان در مقابل اساتید خویش، شنیده می‌شود! 
سرپرست دانشگاه علوم پزشکی استان کهگیلویه و بویراحمد، در اقدامی فراقانونی، فارغ از معرفت اخلاقی و عرفی این جغرافیای زیبا و گویا بدون مجوز شورای فرهنگی دانشگاه، قریب پانزده روز پیش، تابلوی مزین به نام مفاخر ایران زمین، پزشکانی از جنس عاطفه و اخلاق را از سردر بخش مرکز پزشکی درمانی شهید جلیل یاسوج، پایین کشیدند. 
بی‌شک، معرفی و برگزاری یادمان مفاخر استان، نخستین حرکت در جهت برندینگ منابع بی‌بدیل انسانی این دیار زرخیز و ایجاد بستری جهت معرفی این برجستگان به سایر جوامع دنیاست. موضوعی که در این استان مغفول مانده است. 
درج نام چهره‌های ماندگار استان، بر تابلوی هر میدان و بلوار و خیابانی، در هر کوی و برزنی، افتخاریست برای این آب و خاک. مفاخری بسانِ عالیجنابان پرفسور ملک حسینی، پرفسور نیک اقبالی و تعداد بسیاری از نخبگان کهگیلویه و بویر احمدی که با خدمت به همنوعان خود، در بیمارستان‌های استان و مراکز درمانی کشور مشغولند و مشعوف. شایسته و بایسته است که علاوه بر برگزاری همایش‌های ملّی و بین المللی، به شایسته‌ترین وجه، مراتب امتنان ما مردمان را به پاسِ قدرشناسی، درک کنند. 
و امّا، جناب مدیری که کنون تکیه بر صندلی سرخ مدیریت زده اید، و نام پزشک خدومی- را از مرکز درمانی حذف می‌کنید، آیا می‌دانید در اوایل انقلاب، در زمان هشت سال دفاع مقدس_ دهه ۶۰ _ جای جای بیمارستان شهید بهشتی یاسوج، یادآور قدم و قلم و جنم دکتر نیک اقبالی و این دلاوران عرصه‌ی سازندگی درمانی کشور است؟! 
آیا از خدمت بی‌شائبه این پزشکان به خانواده شهدا، ایثارگران، جانبازان و تمام اقشار هموطن، ذره‌ای باخبر هستید؟! 
آیا وزن علمی و وقار اعتباری چنین ستاره‌های درخشانی در آسمان پزشکی جهان را می‌شناسید؟! 
آیا از لذت لبخند کودکی نابینا، که بیناییش با دستان معجزه‌گری به نام نیک اقبال برمی گردد، دلشاد نمی‌شوید؟! 
آیا با شنیدن نام پرفسورهای بویراحمدی در مجامع علمی دنیا- در منچستر، در بارسلونا، در آلمان، در انگلستان و…- بر خود نبالیده اید؟! 
اگر پاسخ‌تان مثبت است، که به قطع یقین متوجه اشتباه کار خویش نبوده یا شاید از حولِ حلیمِ سیاست در دیگِ سیاست زدگی سیّاسان بی‌سیاست و کیاست استان، فتاده اید! اگر چنین باشد که استان و جامعه افکار عمومی ایران، سخت نگران است، نا راحت و ناراحت! 
جناب دکتر غلامی، سرپرست محترم، نام نیک اقبالی، نشان غیرت، عیار عزت و معیار معرفت مردمان اصیل و نجیب کهگیلویه و بویراحمد است. پس، به هیچ عنوان، به هیچ عنوان، کوچکترین ادبیات نا متناسب پنداری، ادبیات نامناسب گفتاری و ادبیات نامناسب رفتاری نسبت به این پزشکان را نمی‌پذیرد. 
به قول امروزی ها، مفاخر ایل، خط قرمز ایلند و چه بسا در سراسر گیتی، بی‌بدیل! 
اینک جامعه‌ی کهگیلویه و بویراحمد، استدعای محترمانه دارد طی آیینی رسمی، جنابعالی، از این انسان‌های برازنده و ارزنده ایران اسلامی، طلب پوزش و اعتذار بنمایید. 
سپس با درج نام این مفاخر پزشکی و اسامی ارزش آفرین انسانی، بر تابلویی با دستخطی از جنس مهرآیینی، و نصب در، گاه و جای مقرر، به این شیوه‌ی ناشیوا و مکرر نامکرر بدعهدی و بد رسمی در کهگیلویه و بویراحمد، و نیز سرزمین قوم لُر پایان دهید؛ که حتی شنیدن چنین خبط و خطایی، ممکن است مخاطب را خدای ناکرده به یاد سخن صایب اندازد: 
”بی تأمل می‌کنی در کار باطل عمر صرف/
چون به کار حقّ رسد امروز و فردا می‌کنی“
تقدیر، دلنوازی، تشریک مساعی، همدلی و سپاس از خادمان مردم، شیوه‌ی مرضیه و سیره‌ی دیرینه‌ی مکتبِ شیعیان مولای متقیان امام علی «علیهْٖ السّلام» است؛ پس اتفاق دوستان با هم، دعای جوشن است. بنابراین مدیران دانشگاه علوم پزشکی استان و ویژه حضرتعالی را، به شرکت در چنین استدعایی دعوت می‌نماییم. 
با امید طلب مغفرت، پوزش و اعتذار از پروردگار در این ماهِ روزه و راز و قرار، قرارمان پاس و سپاس مفاخر علمی استان است! چرا که تنها راهکار توسعه استان، تغییر دید مردم مظلوم و دیدگاه مدیران استانی ست. تاکنون با وجود وضعیت استان، پس از چهل سال، به قول صائب: 
«بس که نازِ کارنَشناسان ملولم ساخته است/
دست می‌مالم به هم تا وقت کارم بگذرد» 
سروش درست
آدینه ۲۶فروردینگان ۱۴۰۱خ. 
۱۳شهرالرمضان ۱۴۴۳ق. 
یاسوج دل آزار