تاریخ انتشار
پنجشنبه ۱۹ اسفند ۱۴۰۰ ساعت ۱۹:۴۴
کد مطلب : ۴۴۵۶۳۹
سرنوشت سیاسی حسن روحانی؛
روحانی برمی‌گردد؟
۰
کبنا ؛
حسن روحانی این روزها فعال شده و جلسه می‌گذارد و از مذاکرات هسته‌ای دولت رئیسی حمایت می‌کند و اعلام آمادگی می‌کند که تجربیات پسابرجامی‌اش را منتقل کند و ... گویی که قصد بازگشت به عرصه قدرت را دارد.
سرنوشت سیاسی روحانی از همان سال آخر دولت که اتفاقا با بدتر شدن اوضاع زندگی مردم و افول شدید محبوبیت دولت او همراه بود، مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته بود و اغلب هم پیش‌بینی می‌شد که وی حاشیه نشین شود. در واقع با توجه به اینکه او نه محبوبیت رئیس دولت اصلاحات را بین اصلاح‌طلبان داشت و نه شخصیتی مثل احمدی‌نژاد، تحلیل می‌شد که روحانی نه برای مطرح کردن خود دست به هر کاری بزند و نه مثل خاتمی بتواند انتخابات به انتخابات آمده و «تکرار» کند و سهمی در سیاست ورزی یک جریان سیاسی داشته باشد.
سکوت روحانی بعد از اتمام دوره ریاست جمهور او نیز این گمانه را تقویت کرد. از وقتی که با چند توییت مناسبتی سعی کرد خودی نشان دهد اما وضع عوض شد و شاخک‌ها اهالی مطبوعات هم تکان خورد که نکند رئیس دولت یازدهم و دوازدهم درصدد کنشگری‌های بیشتر است. این حساسیت بی‌خودی هم ایجاد نشده بود و خبرهایی که اخیرا از دیدارهای وی با چند چهره سیاسی در قد و قواره خودش از جمله ناطق نوری و علی لاریجانی و ... رسید، نشان داد که آقای روحانی واقعا قصد بروز و ظهور سیاسی دارد. بگذریم از مصاحبه‌های گاه و بی‌گاه داماد او با رسانه‌های اصلاح‌طلب که به نظر می‌رسد در آماده سازی فضا برای کنشگری پدرزن نقش دارد.
بعد از جلسه روحانی با کابینه دولت خود که علی ربیعی گزارش آن را به رسانه‌ها داد، موضوع سرنوشت سیاسی روحانی یک بار دیگر در مرکز توجه قرار گرفت. به خصوص که سخنگوی دولت او از حمایت روانی از دولت رئیسی گفته و روحانی هم برای انتقال تجربیات پسابرجامی خود به دولت مستقر اعلام آمادگی کرده بود. شواهد این طور نشان می‌دهد که آقای روحانی به هر نحوی شده می‌خواهد خود را همراه نشان داده و امکان سیاست ورزی در ادوار بعدی را برای خود فراهم کند. شاهد آنکه جواد امام، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگویی با «عصر ما» در این رابطه گفته است: «شاید یکی دیگر از اهداف روحانی از برگزاری این جلسات، فارغ از آن‌چه در باره برجام و مذاکرات مطرح شد، این است که می‌تواند با استفاده از این ظرفیت، دست‌کم حضوری فعال‌تر داشته باشد تا لااقل از سیاست‌های دولت خودش دفاع کند.»
جواد امام معتقد است: «باتوجه به شرایط کنونی کشور و مشکلات معیشتی شدید که زندگی مردم را مختل کرده، به نظر می‌رسد روحانی سیاست درستی اتخاذ کرده و در مسیری منطقی گام برمی‌دارد.» او با اشاره به انتخاب آگاهانه این چنین راهبردی ازسوی روحانی توضیح داده است: «روحانی ابتدا برای مدتی سکوت اختیار کرد که طبیعی بود اما با وجود موانعی که پیش‌رویش گذاشتند، اجازه نداده در کارش چندان وقفه بیفتد و درحالی بازگشته که شرایط کشور را در اولویت قرار می‌دهد و بر منافع ملی تاکید دارد.» البته در عین حال تاکید دارد که هنوز برای قضاوت و تحلیل قطعی بسیار زود است و بر این اساس گفته است: «طبیعتاً درباره اینکه روحانی در سال‌های آینده چه هدفی را دنبال می‌کند، نمی‌توان از الان صحبت کرد. هنوز واقعاً زود است و حتی معلوم نیست چه برخوردی با همین رفتار اخیر او صورت بگیرد اما درباره تنظیم زاویه با دولت رئیسی که درگیر تحریم و مذاکرات است، منطقاً انتخاب درستی کرده و حتماً از موفقیت مذاکرات استقبال می‌کند. چراکه از این وضع خارج شده و در هرحال هم مسیر برجام ادامه می‌یابد.»
دیگر اصلاح‌طلبان هم تقریبا همین نظر را دارند، مثلا محمد قوچانی معقتد است که برای دیدن رفتن روحانی باید بیشتر صبر کرد. مصداق اینکه در شماره آخر مجله آگاهی نو در گزارشی با عنوان«روحانی کجاست؟» به اخبار مربوط به رئیس جمهور سابق پرداخته و اصلا سعی نکرده که نتیجه خاصی بگیرد! در بخش «روحانی با چه کسانی دیدار می کند و چرا؟» از این گزارش آمده است: «دیدار های روحانی نیز در این مدت از سطح دیدار های دوستانه فراتر نمی رود.روحانی در واقع سه نوع دیدار دارد:اول دیدار ثابت با مدیران و مشاوران و دوستانه رسانه ای و سیاسی؛دوم دیدار های ادواری با اعضای هیئت دولت؛سوم دیدار های غیرمنظم و دوستانه با رجال سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا و اعتدال گرا مانند حسن خمینی،سید محمد خاتمی،علی اکبر ناطق نوری،علی لاریجانی،محمدرضا باهنر،اسحاق جهانگیری و محمدجواد ظریف...»
سایت خبر سراسری اما از این گزارش استنباط کرده که «بیان این اخبار نسبتا تکراری از روحانی شاید به این معنا باشد که قوچانی اطلاعات دقیق تری از برنامه ها و جلسات روحانی دارد اما ملاجظه‌کاری در بیان اخبار کاملا در متن مشهود است؛مسئله هم صرفا برگزاری جلسات روحانی نیست بلکه مسئله اساسی جزییاتیست که روحانی در آن جلسات با این چهره ها مطرح می کند.روحانی با سابقه ی مفصلی که پشت سر خود در فضای سیاسی به جا گذاشته است قطعا رفتاری مانند خاتمی به عنوان رهبر معنوی یک جریان سیاسی نخواهد داشت و به نوعی باید منتظر قدم های بعدی او ماند».
سرنوشت سیاسی روحانی از همان سال آخر دولت که اتفاقا با بدتر شدن اوضاع زندگی مردم و افول شدید محبوبیت دولت او همراه بود، مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفته بود و اغلب هم پیش‌بینی می‌شد که وی حاشیه نشین شود. در واقع با توجه به اینکه او نه محبوبیت رئیس دولت اصلاحات را بین اصلاح‌طلبان داشت و نه شخصیتی مثل احمدی‌نژاد، تحلیل می‌شد که روحانی نه برای مطرح کردن خود دست به هر کاری بزند و نه مثل خاتمی بتواند انتخابات به انتخابات آمده و «تکرار» کند و سهمی در سیاست ورزی یک جریان سیاسی داشته باشد.
سکوت روحانی بعد از اتمام دوره ریاست جمهور او نیز این گمانه را تقویت کرد. از وقتی که با چند توییت مناسبتی سعی کرد خودی نشان دهد اما وضع عوض شد و شاخک‌ها اهالی مطبوعات هم تکان خورد که نکند رئیس دولت یازدهم و دوازدهم درصدد کنشگری‌های بیشتر است. این حساسیت بی‌خودی هم ایجاد نشده بود و خبرهایی که اخیرا از دیدارهای وی با چند چهره سیاسی در قد و قواره خودش از جمله ناطق نوری و علی لاریجانی و ... رسید، نشان داد که آقای روحانی واقعا قصد بروز و ظهور سیاسی دارد. بگذریم از مصاحبه‌های گاه و بی‌گاه داماد او با رسانه‌های اصلاح‌طلب که به نظر می‌رسد در آماده سازی فضا برای کنشگری پدرزن نقش دارد.
بعد از جلسه روحانی با کابینه دولت خود که علی ربیعی گزارش آن را به رسانه‌ها داد، موضوع سرنوشت سیاسی روحانی یک بار دیگر در مرکز توجه قرار گرفت. به خصوص که سخنگوی دولت او از حمایت روانی از دولت رئیسی گفته و روحانی هم برای انتقال تجربیات پسابرجامی خود به دولت مستقر اعلام آمادگی کرده بود. شواهد این طور نشان می‌دهد که آقای روحانی به هر نحوی شده می‌خواهد خود را همراه نشان داده و امکان سیاست ورزی در ادوار بعدی را برای خود فراهم کند. شاهد آنکه جواد امام، فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگویی با «عصر ما» در این رابطه گفته است: «شاید یکی دیگر از اهداف روحانی از برگزاری این جلسات، فارغ از آن‌چه در باره برجام و مذاکرات مطرح شد، این است که می‌تواند با استفاده از این ظرفیت، دست‌کم حضوری فعال‌تر داشته باشد تا لااقل از سیاست‌های دولت خودش دفاع کند.»
جواد امام معتقد است: «باتوجه به شرایط کنونی کشور و مشکلات معیشتی شدید که زندگی مردم را مختل کرده، به نظر می‌رسد روحانی سیاست درستی اتخاذ کرده و در مسیری منطقی گام برمی‌دارد.» او با اشاره به انتخاب آگاهانه این چنین راهبردی ازسوی روحانی توضیح داده است: «روحانی ابتدا برای مدتی سکوت اختیار کرد که طبیعی بود اما با وجود موانعی که پیش‌رویش گذاشتند، اجازه نداده در کارش چندان وقفه بیفتد و درحالی بازگشته که شرایط کشور را در اولویت قرار می‌دهد و بر منافع ملی تاکید دارد.» البته در عین حال تاکید دارد که هنوز برای قضاوت و تحلیل قطعی بسیار زود است و بر این اساس گفته است: «طبیعتاً درباره اینکه روحانی در سال‌های آینده چه هدفی را دنبال می‌کند، نمی‌توان از الان صحبت کرد. هنوز واقعاً زود است و حتی معلوم نیست چه برخوردی با همین رفتار اخیر او صورت بگیرد اما درباره تنظیم زاویه با دولت رئیسی که درگیر تحریم و مذاکرات است، منطقاً انتخاب درستی کرده و حتماً از موفقیت مذاکرات استقبال می‌کند. چراکه از این وضع خارج شده و در هرحال هم مسیر برجام ادامه می‌یابد.»
دیگر اصلاح‌طلبان هم تقریبا همین نظر را دارند، مثلا محمد قوچانی معقتد است که برای دیدن رفتن روحانی باید بیشتر صبر کرد. مصداق اینکه در شماره آخر مجله آگاهی نو در گزارشی با عنوان«روحانی کجاست؟» به اخبار مربوط به رئیس جمهور سابق پرداخته و اصلا سعی نکرده که نتیجه خاصی بگیرد! در بخش «روحانی با چه کسانی دیدار می کند و چرا؟» از این گزارش آمده است: «دیدار های روحانی نیز در این مدت از سطح دیدار های دوستانه فراتر نمی رود.روحانی در واقع سه نوع دیدار دارد:اول دیدار ثابت با مدیران و مشاوران و دوستانه رسانه ای و سیاسی؛دوم دیدار های ادواری با اعضای هیئت دولت؛سوم دیدار های غیرمنظم و دوستانه با رجال سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا و اعتدال گرا مانند حسن خمینی،سید محمد خاتمی،علی اکبر ناطق نوری،علی لاریجانی،محمدرضا باهنر،اسحاق جهانگیری و محمدجواد ظریف...»
سایت خبر سراسری اما از این گزارش استنباط کرده که «بیان این اخبار نسبتا تکراری از روحانی شاید به این معنا باشد که قوچانی اطلاعات دقیق تری از برنامه ها و جلسات روحانی دارد اما ملاجظه‌کاری در بیان اخبار کاملا در متن مشهود است؛مسئله هم صرفا برگزاری جلسات روحانی نیست بلکه مسئله اساسی جزییاتیست که روحانی در آن جلسات با این چهره ها مطرح می کند.روحانی با سابقه ی مفصلی که پشت سر خود در فضای سیاسی به جا گذاشته است قطعا رفتاری مانند خاتمی به عنوان رهبر معنوی یک جریان سیاسی نخواهد داشت و به نوعی باید منتظر قدم های بعدی او ماند».
