آخرین قدمِ «پارادایم شیفت به شرق»

کبنا ؛محمدعلی وکیلی در سرمقاله روزنامه ابتکار نوشت: سال‌هاست که در نتیجه دشمنی غرب و آمریکا با جمهوری اسلامی، سیاست راهبردی نظام، شیفت از غرب به شرق می‌باشد. کشور ما دروازه ورود به غرب است و در منطقه مشترک المنافعی با غرب قرار دارد. از این روی، مناسیات ما با غرب گره خورده است. پس از انقلاب، به واسطه خصومت و نزاع بیش از اندازه غرب و آمریکا با ما، گرایش به شرق در نظام تقویت شد. ایده «نگاه به شرق» تبدیل به راهبرد ما در مقابل «فشار غرب» شد. اما این خواست به اراده عملی دولت‌های مستقر خاتمی، احمدی نژاد و روحانی تبدیل نشد و بعضاً موجبات گلایه رهبری نظام را هم برانگیخت. اکنون دولتی در ایران بر سر کار است که خود را در منظومه نظام تعریف کرده و مصمم بر اجرای سیاست های راهبردی نظام بخصوص در حوزه سیاست خارجی است. تمام مجموعه حاکمیت اکنون به طور یکپارچه به راهبرد «پشت به غرب و روبه شرق» باور دارد و مجموعه اقدامات سیاست خارجی امروز با همین راهبرد تنظیم می‌شود. امروز پروژه‌های سیاست خارجی ما عضویت در پیمان شانگهای، توافق بیست و پنج ساله با چین، پیمان راهبردی با روسیه و از این دست است. برجام تنها پروژه سیاست خارجی ایران است که غرب در آن حضور دارد؛ پروژه ای که می‌تواند به نوعی سیاست ایران در برابر غرب در پارادایم جدید را در همین مطلع آن روشن کند. بر همین اساس سفر آقای رئیسی به روسیه و توافق بر فراهم آوردن مقدمات توافق جامع بیست و پنج ساله در فاصله یک هفته پس از عملیاتی شدن قرارداد جامع ایران و چین و البته همزمان با هماوردی ایران با ۵+۱ بر سر برجام اهمیت تاریخی پیدا کرده است. این توافقات و پروژه‌ها، می‌تواند افق شیفت پارادایم از غرب به شرق را روشن کند و البته کارنامه پارادایم جدید «چرخش به شرق» هم به حساب آید. باید در ادامه دید که حضور در مناسبات جهان شرقی تا چه پایه می تواند ما را از بحران‌ها و چالش‌های جهان غربی مصون بدارد.