باشت پاشنه آشیل غلامرضا تاجگردون / چرا تاجگردون نتوانست رضایت باشتی ها را جلب کند

فضای انتخابات در گچساران و باشت، متفاوت از دو حوزه انتخاباتی دیگر در استان است. در این حوزه غلامرضا تاجگردون تاکنون سه بار به مجلس شورای اسلامی راه یافته است. البته اگر پیروزی‌اش در سال ۱۳۹۸ را هم در نظر بگیریم که با رد اعتبارنامه‌اش نتوانست به مجلس راه یابد، او چهار بار توانسته اکثریت آرای مردم این حوزه را از آن خود کند. اما نوعی تغییر در الگوی رأی‌دهی گچساران و باشت به وجود آمده که تاجگردون نباید بی‌توجه از کنار آن بگذرد.
نخستین حضور انتخاباتی تاجگردون در انتخابات میان‌دوره‌ای در سال ۱۳۸۴ بود که شکست خورد. دو سال بعد باز هم در انتخابات مجلش شرکت کرد اما دوباره نتوانست اکثریت آرا را کسب کند. اما بالاخره در سومین حضور انتخاباتی‌اش در ‌سال ۱۳۹۰ توانست با اکثریت آرا، نماینده شهرستان‌های گچساران و باشت در مجلس نهم شود. در چهار سال نمایندگی‌اش آنقدر خوب عمل کرد که در انتخابات دوره دهم مجلس شورای اسلامی نیز موفق شد با دریافت بیش از ۷۳ درصد از آرای شهرستان‌های باشت و گچساران، راهی مجلس شورای اسلامی شود. اما سال ۱۳۹۸ یعنی در مجلس یازدهم نیز شرکت کرد، ولی با این‌که باز هم پیروز شد، اما اعتبارنامه‌اش رد شد. روح‌الله نجابت (نماینده شیراز و زرقان)، علی اکبر کریمی (نماینده اراک) و علیرضا زاکانی (نماینده قم) به همراه ۶ نماینده دیگر مجلس یازدهم در نامه‌ای به اعتبارنامهٔ تاجگردون اعتراض کردند. تاجگردون اما منفعل نماند و تلاش کرد تا این‌که در ۱۴ دی ۱۴۰۲ اعلام شد که صلاحیت او برای دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی تأیید شده است. پس از آن، زهره الهیان و مالک شریعتی به تأیید صلاحیت تاجگردون اعتراض کردند. اما در نهایت تاجگردون توانست با کسب ۴۱٫۱۶۷ رای معادل ۶۰٫۳۵ درصد آرا، منتخب حوزه انتخابیه گچساران و باشت در دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شود.
تاجگردون در چند دوره اخیر به‌جز دور آخر ریزش رأی داشته است. او در سال ۱۳۹۸ نسبت به دور قبل‌تر یعنی سال ۱۳۹۴ رأی کمتری کسب کرد. است. در ۱۳۹۸ که با رد اعتبارنامه‌اش نتوانست به مجلس راه پیدا کند، ۳۸ هزار رأی کسب کرده بود. بنابراین پیش از این‌که مالک شریعتی، زاکانی و دوستانشان به جان تاجگردون بیفتند، خودش دچار ریزش رأی شده بود. اما در مجلس دوازدهم اتفاق جالبی برای او افتاد. تا بهمن ماه ۱۴۰۲ همه‌چیز به نفع تاجگردون بود. هیچکس فکرش را هم نمی‌کرد رقیبی برای او پیدا شود. اما ساسان دلاویز تمام معادلات را به هم ریخت. پس از حضور دلاویز در انتخابات،ماجرا پیچیده‌تر می‌شود. به یک باره بسیاری از اصولگرایان به دلاویز پیوستند. از سید قدرت حسینی گرفته تا علیمراد جعفری در یک ائتلاف عجیب، جانب دلاویز را گرفتند تا برای نخستین بار دو رقیب بر سر یک رقیب مشترک، با هم متحد شوند. اتحادی که تصور آن نیز برای خود این دو، دور از ذهن بود.
هر چند اصولگرایان بر سر دلاویز با هم اتحاد کردند، اما پاشنه آشیل او بی‌هویتی سیاسی‌اش بود. دلاویز پیش از این در تهران خود را از نزدیکان تاجگردون معرفی می‌کرد و با انتساب خود به تاجگردون در پی هویتی برای خود بود. حتی شروع کارش با خاتمی اصلاح‌طلب بود و حالا از همیشه اصولگراتر شده است. هر چند اختلاف رأی تاجگردون و دلاویز در مجموع حوزه انتخابیه ۲۰ هزار رأی بود، اما تاجگردون بازی را در باشت و باوی به دلاویز باخت. جالب این‌جاست که تاجگردون خود باشتی است اما در محل زندگی خود بازی را به رقیبش باخت. این در حالی است که همیشه نامزدهای انتخابات بیشترین آرا را در محل زندگی خود کسب می‌کنند. در همین انتخابات ریاست جمهوری، اگر آرای هم‌قومان پزشکیان به سبد او ریخته نمی‌شد شانسش برای پیروزی به‌شدت کاهش می‌یافت. قالیباف در مشهد، جلیلی در خراسان جنوبی، حسن روحانی در سمنان، خاتمی در یزد، احمدی‌نژاد در سمنان و محسن رضایی در مناطق لرنشین همیشه رأی بسیار بالایی داشته‌اند.
اما چه شد که تاجگردون نتوانست رضایت هم‌ولایتی‌هایش را جلب کند؟ از یک طرف باید به اتحاد رقبایش بر سر یک رقیب اشاره کرد که موجب شد آرای اصولگرایی به سبد دلاویز ریخته شود. اما این همه ماجرا نیست. تاجگردون با این‌که اقدامات اثرگذاری در گچساران انجام داده، اما به نظر می‌رسد باشت را رها کرده است. کافیست نگاهی به فضای شهری باشت انداخت تا عمق تفاوتش با گچساران را متوجه شد. بازیافت فضای شهری که نماد آن بازسازی بافت‌های فرسوده بود به وضوح در گچساران دیده شد، اما در باشت خبر چندانی از این اقدامات نبود. فضای بی‌روحی که سراسر شهر باشت را فرا گرفته، در گچساران دیده نمی‌شود.
توسعه در گچساران البته تنها منوط به اقدامات تاجگردون نیست، این شهر به دلیل برخورداری از نفت در چند دهه اخیر در معرض توسعه قرار داشته است. اما به هر حال بخشی از این توسعه به درست یا غلط به نام تاجگردون زده شده است. در باشت نیز توسعه‌نیافتگی با نام تاجگردون گره خورده است. اما نکته مهم دیگر، استفاده نامتوازن از نیروهای گچساران و باشت در فضای مدیریتی استان است. تاجگردون به گچسارانی‌ها بیش از باشتی‌ها فرصت برای عرض اندام داده است.
بیشتر پست‌ها در اختیار گچسارانی‌ها قرار گرفته تا باشتی‌ها. به همین خاطر،از این نظر نیز نوعی نارضایتی از عملکرد تاجگردون در باشت وجود دارد که کار را برای او سخت خواهد کرد. اگر در این دوره رضایت باشتی‌ها جلب نشود، اختلاف آرای او و رقبایش بیشتر می‌شود و حتی ممکن است باشت را کامل از دست دهد. البته بخشی از آرای تاجگردون صرفا جنبه کاریزماتیک دارند. اما واضح است در صورت نارضایتی از عملکردش، در انتخابات بعدی، شانسش کمتر خواهد شد.
پاشنه آشیل او باشت است. با نگاه توسعه‌ای به این شهرستان و مشارکت دادن بیشتر آن‌ها در فضای سیاسی استان و کشور، تاجگردون می‌تواند ورق را به نفع خود برگرداند.