مدیر نفتی گچساران؛ منت نگذار! ما بی تو هم ما بوده ایم!!

کبنا ؛بهنام عکاشههنوز یک سوال در ذهن دارم که شاید کمی عجیب باشد؛ چرا پاکدل همراه ما به جم آمد تا از نزدیک بازی تیم نفت گچساران را با تیم گاز جم ببیند؟
آن بازی در شرایطی انجام میشد که ما نیاز مبرم به برد و یا مساوی داشتیم، تیم نفت هم در شرایط آرمانی به سر نمی برد و در هفته های آخر پرفراز و نشیب ظاهر شده بود.
از طرفی مهندس پاکدل هم به لحاظ مدیریتی در شرایط خوبی نبود و ده روز بعد از جم او برکنار شد. این ها را توضیح دادم تا شرایط به خوبی روشن شود. پاکدل اگر می باخت هم تیم را در بالای جدول نگه داشته بود. ما برای صعود می جنگیدیم و چیز زیادی از دست نمی دادیم.
حالا قطعا وضعیت تیم نفت اگر بخواهیم واقع بین باشیم بحرانی تر از هر زمان دیگری است. ما در حال حاضر در حال از دست دادن تمام سرمایه اجتماعی مان هستیم ولی متاسفانه شاهدیم برای حفظ ظاهر هم که شده آقایان مدیر در نفت به حمایت از تیم بر نمی خیزند.
عدم حضور مدیرعامل و حتی یک مدیر و رئیس از مجموعه نفت گچساران دیدگاه این تیم مدیریتی را به مردم و جوانان و ورزش عیان می سازد و از تلاش ها برای دورکردن نفت از مردم و شهر پرده بر می دارد.
شاید اگر دوران پاکدل را زمانی بدانیم که نفت و شهر به هم کاملا نزدیک شده بودند صدارت آقای محمدی فرصتی برای جدائی نفت از گچسارانی ها می باشد.
در حالی که علی نظری پیششکسوت قدیمی فوتبال گچساران، آمدنش از شاهین شهر به گچساران را با بازی های نفت مطابقت داده بود، عدم حضور مدیران نفت در کنار مردم و تماشاچیان سوال برانگیز بود و نشان می داد که مدیرانی که تعلق خاطری به تیم فوتبال نفت ندارند در بدترین حالت که به ذهن متبادر می شود عرق گچساران ندارد.
اگرچه ممکن است توضیحات مدیران نفت قانع کننده باشد ولی بهانه نیاورند که در گچساران حضور نداشته یا در محل کار بودیم.
بازی ساعت ۲٫۴۵ دقیقه شروع و ۴٫۴۵ با تاخیرها پایان یافت. از محل مین آفیس که محل کار همه مدیران نفتی می باشد تا استادیوم شهدای نفت با ماشین مردمی! ۵ دقیقه و با ماشین نفتی! کمتر از ۳ دقیقه است.
پیگیری های همزمان کبنانیور هم نشان می دهد در زمان بازی همگی در محل کار حضور داشته اند و به رتق و فتق امور تولید و رفاه خانواده های پرسنل نفت! می پرداخته اند و فرصتی برای دیدن بازی کم اهمیت نفت نداشته اند.
بازی که برای گچسارانی ها حکم حیثیت شان را دارد که این روزها به دلیل بی توجهی به ثمن بخس به فروش می رسد.
مدیران نفت و در راس آنها آقای امین محمدی پاسخ دهند که: چرا به ورزشگاه نیامدند. اگر نمی توانند و نمی خواهند تیم داری کنند و حضور مردم بالای سرشان برای آنها آزار دهنده شده است بازی ها را به استادیوم تختی ببرند و سرنوشت تیم را هم به دست مردم شهر بدهند.
آنها باید بدانند زمانی که در این شهر ما در سال ۱۳۴۵ نایب قهرمان فوتبال کشور شدیم ورزش نفت موضوعیتی نداشت. زمانی که بنیاد و ایران ۵۷ در حضور تماشاچیانی دو تا سه برابر بازی های نفت به استادیوم می آمدند نفتی نبود.
آن موقع ها بلیط فروشی هم بود ولی عشق معنا داشت. در همه زمانه ای که شهر ما قهرمان هاکی کشور بود و پدر بوکس و هاکی از این شهر بودند، در زمانه ای که روح انگیز فیتبون در هندبال کشور غوغا به پا می کرد و هنوز هم تیم هندبال بانوان می درخشد نفت را کسی نمی شناخت.
اینها را گفتم که آقایان بدانند اگر کاری می کنند، همه از نفت گرفته تا شهر ممنون هستیم ولی منتی بر سر این مردم ندارید چون ما بی شما هم ما بوده ایم.
آقای امین محمدی!!(ظاهرا ایشان مدتی است که به دلیل از دست دادن دو تن از نزدیکان شان به سوگ نشسته اند و در همین فرصت تسلیت عرض می شود).
بهبهانی های این شهر به گچساران تعلق خاصی دارند. شما را هنوز نمی دانم ولی به مدیران گچسارانی ات بگو برای این حرکت خود توضیحی منطقی بیاورند.