سه انگشت به سوی خودمان، به بهانه تغییر نام استان

کبنا ؛اسداله عبدی
تغییر نام استان کهگیلویه و بویراحمد فارغ از شدنی و نشدنی بودنش و جدا از خوب و بد بودنش یک موهبت برای استمانمان –حالا با هر نامی- داشت. همه ما کشف کردیم که در استان خودکشی داریم، در حالی که قبلا در برابر خبر خودکشی یک جوان بیکار هرگز طوفان مقالات راه نیانداخته بودیم، اما این چند روزه  توانستیم از بیکاری و خودکشی و فقر و طلاق اشک ریختیم.
بد نیست این وسط نگاهی به رفتارهای خودمان بیاندازیم و کمی اندیشه کنیم:
۱-گروهی از ما که زمینها و املاک زیادی از اجداد مان به ارث برده ایم  اکنون در ناز و نعمت و در خانه های با متراژ چند صدمتری و ویلایی  در بهترین نقاط شهر زندگی می کنیم و  خودروهای آنچنانی سوار می شویم،آیا این نحو زندگی بورژوازی  ما در یک جامعه کوچک که همه همدیگر را می شناسند ، نمی تواند به افزایش شکاف طبقاتی و بالا رفتن چشم و هم چشمی منجر  شود؟ آیا  بی اعتبار شدن مرد جوان موتور سوار در نزد همسرش که ترک موتور او نشسته و پشت چراغ قرمز هم کلاسی های مدرسه ای اش را می بیند که در کنار شوهر خود با اوتولی شاسی بلند در حال گل گفتن و گل شنفتن اند  تقصیر ما نیست ؟و آیا این نحو رفتار باعث افزایش طلاق نمیشود؟
۲- ماشین های آنچنانی برخی از ماها چرا  به جای هویت ایران- ۴۹ در شیراز پلاک می شوند و هویت جعلی ایران -۶۳ را می پذیرند؟ سوال اینجاست که آیا ما  از اینکه با هویت ایران-۴۹ شناخته شویم احساس شرم داریم و هویت خود را در اتصال به جای دیگری جستجو می کنیم؟
۳- عموم ما اینروزها با کودکان خود به جای زبان مادری یعنی گویش اصیل لری با گویش فارسی (فارسی من درآوردی)سخن می گوییم  و صراحتا دلیل خود را پیشرفت بچه خود عنوان می کنیم، سوال این است که آیا ما  لهجه هویت بخش لری را باعث عقب ماندگی می دانیم؟
۴- سهم عروسی های پر زرق و برق خود را در عدم تمایل جوانان به ازدواج ساده چقدر می دانیم؟ آیا تصور نمی کنیم جوانهای استان با این رویا که روزی ثروتمند شوند تا مثل ما عروسی بگیرند و ماشین دامادیشان به مدل ماشین دامادی ما نزدیک باشد،و متراژ خانه هایشان حداقل یک سوم متراژ خانه های اعیانی ما،  ازدواج خود را به تاخیر می اندازند؟
۵- اینکه خارج از رویه های قانونی استخدامی، فرزندان و برادر و خواهر های ما  با توصیه و رانت به استخدام در می آیند و جوانهای با مدرک دکترا و فوق لیسانس به علت نبودن فرصت استخدام نمی یابند ، در وقوع آمار خودکشی چقدر دخیل می دانیم؟
۶-اینکه ثروت های به ارث برده اجدادمان را با رانت و رابطه به چرخه پیمانکاری  و امثالهم  برده ولی سود حاصله را بجای اشتغالزایی در بویراحمد و.. صرف خرید ملک در شیراز و اصفهان می کنیم و یاسوج را واجد ارزش برای سرمایه گذاری نمی دانیم، در وقوع بیکاری در استان سهیم ارزیابی می کنیم؟
۷- چند روز پیش پوستین به دیوار آویخته پلنگی را در جریان یک شب نشینی دیدم. برایم این سئوال پیش آمده: حالا که همه عرصه های اقتصاد و کار و استخدام  را قبضه کرده ایم و با چوب حراج زدن به زبان هویت بخش لری و ایجاد شکاف طبقاتی، نسل فعلی را به سوی نابودی می بریم،  بهتر نیست لاقل به حال نسل های آینده رحمی کنیم  و با دست کشیدن از حداقل یکی مظاهر زندگی اشرافی یعنی آویزان کردن پوستین پلنگ و ببر و شاخ کل و بز و تاکسی درمی عقاب و متوقف کردن شکار گونه های بارزش حیات وحش دنا ومنقرض شدن آنها،  اجازه بدهیم شاید نسل های بعد از این ثروت خدادادی  بتوانند توریست و طبیعت گردی را به استانمان جلب کنند تا آنروز که به همت امثال ما زبان لری منقرض شده و فرهنگ اصیل ما به محاق رفته، لااقل جاذبه دیدن گربه سانان زنده در دامان دنا به دادشان برسد.