روستای بی‌منجگان کهگیلویه محل سکونت سه خواهر معلول است که روزگار را با سختی، فقر و نداری سپری می‌کنند. دخترانی که پدر ندارند و تنها مادر مریض‌شان سرپرستی آنها را بر عهده دارد، مادری که با وجود داشتن درد پا، کمر و دست، رنج، تر و خشک کردن این سه خواهر شیرین زبان و معلول جسمی را به دوش می‌کشد.