تور سفیدش را بر سر کشیده بود و با دسته گلی در دست، کنار ساحل زیبایی‌اش را جولان می‌داد، فقط خدا می‌داند دل چند نفر را در همین شهر برده، زیباست و به همین زیبایی هم در جهان شهره، اما داغ بر دل غم‌دیده‌مان گذاشت. هنوز شعله‌های آتش دست به دامن تور سفیدش هستند و می‌سوزد و در میانه آتش می‌رقصد. خبرش برعکس همیشه، کوتاه نبود. ...