نیک اقبال در مکتبی اصیل، نجیب و دانش ورز بالید وقد کشید. در تنگناهای زمانه  سوخت وآموخت. از سنگلاخ‌های راه نهراسید. چونان دودمان دانش دوست و خانواده‌ی صاحب فضل‌و کمالش اسیر دنیای شهرت‌و قدرت نگشت چه،  او راه سعادت وشاهراه زیبای خدمت‌را در شکافتن‌و یافتن دردها و درمانها پیدا کرده بود.