تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۷ شهريور ۱۴۰۴ ساعت ۲۳:۳۰
کد مطلب : ۵۰۴۱۹۶
کبنانیوز بررسی کرد
یک سال از استانداری «یدالله رحمانی» گذشت
۱
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛۲۸ شهریور ۱۴۰۳ و در آخرین ساعات روز بود که نام یدالله رحمانی به‌عنوان اولین استاندار دولت چهاردهم برای استانداری کهگیلویه و بویراحمد بر خروجی رسانه‌ها قرار گرفت.
به ذهن کمتر کسی خطور می‌کرد که گزینه‌ای با اشتراکات فارسی - اصفهانی و کهگیلویه و بویراحمدی گزینه نهایی دولت برای منصب مهم استانداری استان باشد. باوجود گزینه‌های متعدد و فشارها به نظر می‌رسید پرونده استانداری استان با نام "فتاح محمدی" در حال به سرانجام رسیدن باشد؛ ولی آن گونه که بعدها در برخی محافل نقل شد به‌ویژه اعمال‌نفوذ یک فرد ذی‌نفوذ این پرونده را برگشت داد و رحمانی جایگزین شد.
بعد از استقرار اسکندر مؤمنی در ساختمان بلند وزارت کشور در خیابان فاطمی و حتی قبل از آن فرایند انتخاب استانداران دولت چهاردهم کلید خورده بود. برای کهگیلویه و بویراحمد بیشترین احتمال از آن هوشنگ صید الی مدیر وزارت نفتی نزدیک به تاجگردون و بهرامی بود. صیدالی اما بر خلاف انتظارات با مخالفت شدید از درون وزارت مواجه شد. به نظر تاجگردون همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد همین گزینه چیده بود و وقتی این گزینه ره به جایی نبرد گزینه آلترناتیو نداشت. حسن نوروزی گزینه‌ی جدی تاجگردون برای استانداری نبود و به همین خاطر زمانی که پرونده در وزارت کشور به نام فتاح محمدی تکمیل و برای نهاد ریاست‌جمهوری و دبیرخانه هیئت دولت ارسال شد او مجبور به دخالت و معرفی یدالله رحمانی شد.
نام رحمانی برای استان اگر چه عجیب بود؛ اما غریب نبود.
او روابط نسبی و سببی زیادی با کهگیلویه و بویراحمدی‌ها داشته و دارد و سال‌ها پیش در استان مدیر و در یاسوج زندگی کرده بود.
همین نسبت‌ها باعث شد در جلسه معارفه محمد بهرامی که به نمایندگی از مجمع نمایندگان استان سخنرانی می‌کرد رحمانی را بومی بخواند.
مراسم معارفه‌ای که با حضور اسکندر مؤمنی و زینی وند معاون سیاسی وزارت کشور در سالن اجتماعات دانشگاه یاسوج در میان ازدحام شدید جمعیت برگزار شد. در ابتدا قرار بود مراسم محدود و در شورای اداری برگزار شود؛ اما در نهایت تصمیم بر برگزاری یک مراسم شلوغ و کنترل شده گرفته شد. ولی از لحظه شروع تا پایان معلوم بود هیچ کنترلی بر مراسم وجود ندارد و این مراسم به یکی از پرحاشیه‌ترین مراسمات تودیع و معارفه تاریخ استان تبدیل شد.
برخی مخالفین احمدزاده استاندار سابق در سالن حضور داشتند و همان‌ها هم کلید حواشی علیه احمدزاده را زدند و هم باعث بروز واکنش‌هایی از سوی گروه‌های دیگر حاضر در مراسم شوند.
تا قبل از رحمانی استانداران اول دولت‌ها خیلی سریع اقدام به انتصاب معاونان جدید خود می‌کردند؛ ولی رحمانی این‌گونه عمل نکرد. اینکه این رفتار مشی و سفارش دولت بود و یا مشی و نگرش رحمانی و یا ناشی از عدم شناخت و یا نوعی محافظه‌کاری رحمانی بوده باشد قابل‌بحث و بررسی است.
معاون سیاسی استانداری تا مدت‌ها تغییر نکرد و معاون اقتصادی هم تا به امروز تغییر نکرده است و هیچ نشانه‌ای از تغییر وی برای یک سال آینده نیز دیده نمی‌شود.
معاونین توسعه و عمرانی اولین مدیران جدید انتصابی از سوی رحمانی بودند. فرمانداران جملگی تغییر کردند؛ اما فرمانداران جدید تاکنون نتوانسته‌اند چنگی به دل بزنند. موضوعی که برای بسیاری از مدیران موردحمایت در این دولت نیز صدق می‌کند. قطعاً بخشی از مشکل به بحران بروکراسی در کشور و خالی‌شدن این سیستم از نیروهای توانمند بر می‌گردد. اما بخش دیگری از بحران ریشه در دخالت‌ها و نفوذهای خارج از روال مدیریتی دارد که نه‌تنها بویی از بهبود شنیده نمی‌شود که شاهد تشدید مشکلات نیز هستیم.
رحمانی اما استاندار آرام و پیگیری نشان داده است. ارزیابی عملکرد رحمانی بدون درنظرگرفتن شرایط خاص کشور به‌دوراز انصاف است.
کشور در یک سال گذشته و حتی قبل از آن یک شرایط خاص در چند دهه اخیر را گذرانده است که جنگ دوازده‌روزه اوج این شرایط خاص و جنگی بوده است.
تابستان امسال که آخرین نفس‌های خود را سپری می‌کند یکی از سخت‌ترین تابستان‌های تاریخ این اقلیم بوده است و عدم بارندگی مناسب در سال آبی قبل به همراه عود گرفتن بحران ناترازی انرژی مشکلات و فشارهای زیادی را برای مردم و مسئولان خلق کرد که امید می‌رود در سال‌های آتی با مدیریت و برنامه‌ریزی کمتر شاهد اتفاقاتی مشابه آنچه در تابستان ۱۴۰۴ گذشت باشیم.
خبرهایی از سفر قریب‌الوقوع مسعود پزشکیان رئیس‌جمهور به استان شنیده می‌شود و حالا رحمانی در یک بزنگاه مهم برای ارائه خود قرار دارد. او و تیم معاونین و مدیرانش باید چیزی برای ارائه در چنته داشته باشند و هم مراقب برخی اعتراضات و انتقادات گروه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی در جلوی رئیس‌جمهور باشند.
اعتراض یک جوان در جلوی شینا انصاری رئیس سازمان محیط‌زیست کشور و انتقاد تند به رحمانی در مورد پروژه‌های سدسازی نوک کوه یخ مسائلی است که اگر مدیریت نشوند می‌توانند کشتی‌های بزرگ‌تر از تایتانیک را به قعر اقیانوس بفرستند.
علاوه بر این موضوع روزانه شاهد تجمعات جزئی و متوسط مردم با اغراض و مطالبات گوناگون در جلوی استانداری هستیم که انباشت این اعتراضات هم ممکن است در کوتاه‌مدت به مشکلات امنیتی شیفت پیدا کنند. ناگفته نماند بخش عظیمی از جامعه نسبت به هر گونه اتفاقی بی‌تفاوت است و شاید بخشی از حاشیه امن امروز استاندار و مدیرانش ناشی از این کرختی و دوری جامعه از سازمان‌ها و نهادهای دولتی باشد.
رحمانی تاکنون استاندار کهگیلویه و بویراحمد ضعیفی نشان نداده است؛ اما استاندار قوی نیز نبوده است. او فرصت دارد یکی از این دو مسیر را قبل از آن که زمان به پایان برسد انتخاب کند. سال دوم به‌مثابه نیمه‌ای با اشراف بیشتر فرصت خوبی است برای کارهای بزرگ‌تر و ماندگارتر تا یک سال دیگر در چنین روزی و در دومین سال روز حکم استانداری رحمانی حکمی محکم‌تر و بهتر برای یدالله رحمانی صادر شود.
به ذهن کمتر کسی خطور می‌کرد که گزینه‌ای با اشتراکات فارسی - اصفهانی و کهگیلویه و بویراحمدی گزینه نهایی دولت برای منصب مهم استانداری استان باشد. باوجود گزینه‌های متعدد و فشارها به نظر می‌رسید پرونده استانداری استان با نام "فتاح محمدی" در حال به سرانجام رسیدن باشد؛ ولی آن گونه که بعدها در برخی محافل نقل شد به‌ویژه اعمال‌نفوذ یک فرد ذی‌نفوذ این پرونده را برگشت داد و رحمانی جایگزین شد.
بعد از استقرار اسکندر مؤمنی در ساختمان بلند وزارت کشور در خیابان فاطمی و حتی قبل از آن فرایند انتخاب استانداران دولت چهاردهم کلید خورده بود. برای کهگیلویه و بویراحمد بیشترین احتمال از آن هوشنگ صید الی مدیر وزارت نفتی نزدیک به تاجگردون و بهرامی بود. صیدالی اما بر خلاف انتظارات با مخالفت شدید از درون وزارت مواجه شد. به نظر تاجگردون همه تخم‌مرغ‌های خود را در سبد همین گزینه چیده بود و وقتی این گزینه ره به جایی نبرد گزینه آلترناتیو نداشت. حسن نوروزی گزینه‌ی جدی تاجگردون برای استانداری نبود و به همین خاطر زمانی که پرونده در وزارت کشور به نام فتاح محمدی تکمیل و برای نهاد ریاست‌جمهوری و دبیرخانه هیئت دولت ارسال شد او مجبور به دخالت و معرفی یدالله رحمانی شد.
نام رحمانی برای استان اگر چه عجیب بود؛ اما غریب نبود.
او روابط نسبی و سببی زیادی با کهگیلویه و بویراحمدی‌ها داشته و دارد و سال‌ها پیش در استان مدیر و در یاسوج زندگی کرده بود.
همین نسبت‌ها باعث شد در جلسه معارفه محمد بهرامی که به نمایندگی از مجمع نمایندگان استان سخنرانی می‌کرد رحمانی را بومی بخواند.
مراسم معارفه‌ای که با حضور اسکندر مؤمنی و زینی وند معاون سیاسی وزارت کشور در سالن اجتماعات دانشگاه یاسوج در میان ازدحام شدید جمعیت برگزار شد. در ابتدا قرار بود مراسم محدود و در شورای اداری برگزار شود؛ اما در نهایت تصمیم بر برگزاری یک مراسم شلوغ و کنترل شده گرفته شد. ولی از لحظه شروع تا پایان معلوم بود هیچ کنترلی بر مراسم وجود ندارد و این مراسم به یکی از پرحاشیه‌ترین مراسمات تودیع و معارفه تاریخ استان تبدیل شد.
برخی مخالفین احمدزاده استاندار سابق در سالن حضور داشتند و همان‌ها هم کلید حواشی علیه احمدزاده را زدند و هم باعث بروز واکنش‌هایی از سوی گروه‌های دیگر حاضر در مراسم شوند.
تا قبل از رحمانی استانداران اول دولت‌ها خیلی سریع اقدام به انتصاب معاونان جدید خود می‌کردند؛ ولی رحمانی این‌گونه عمل نکرد. اینکه این رفتار مشی و سفارش دولت بود و یا مشی و نگرش رحمانی و یا ناشی از عدم شناخت و یا نوعی محافظه‌کاری رحمانی بوده باشد قابل‌بحث و بررسی است.
معاون سیاسی استانداری تا مدت‌ها تغییر نکرد و معاون اقتصادی هم تا به امروز تغییر نکرده است و هیچ نشانه‌ای از تغییر وی برای یک سال آینده نیز دیده نمی‌شود.
معاونین توسعه و عمرانی اولین مدیران جدید انتصابی از سوی رحمانی بودند. فرمانداران جملگی تغییر کردند؛ اما فرمانداران جدید تاکنون نتوانسته‌اند چنگی به دل بزنند. موضوعی که برای بسیاری از مدیران موردحمایت در این دولت نیز صدق می‌کند. قطعاً بخشی از مشکل به بحران بروکراسی در کشور و خالی‌شدن این سیستم از نیروهای توانمند بر می‌گردد. اما بخش دیگری از بحران ریشه در دخالت‌ها و نفوذهای خارج از روال مدیریتی دارد که نه‌تنها بویی از بهبود شنیده نمی‌شود که شاهد تشدید مشکلات نیز هستیم.
رحمانی اما استاندار آرام و پیگیری نشان داده است. ارزیابی عملکرد رحمانی بدون درنظرگرفتن شرایط خاص کشور به‌دوراز انصاف است.
کشور در یک سال گذشته و حتی قبل از آن یک شرایط خاص در چند دهه اخیر را گذرانده است که جنگ دوازده‌روزه اوج این شرایط خاص و جنگی بوده است.
تابستان امسال که آخرین نفس‌های خود را سپری می‌کند یکی از سخت‌ترین تابستان‌های تاریخ این اقلیم بوده است و عدم بارندگی مناسب در سال آبی قبل به همراه عود گرفتن بحران ناترازی انرژی مشکلات و فشارهای زیادی را برای مردم و مسئولان خلق کرد که امید می‌رود در سال‌های آتی با مدیریت و برنامه‌ریزی کمتر شاهد اتفاقاتی مشابه آنچه در تابستان ۱۴۰۴ گذشت باشیم.
خبرهایی از سفر قریب‌الوقوع مسعود پزشکیان رئیس‌جمهور به استان شنیده می‌شود و حالا رحمانی در یک بزنگاه مهم برای ارائه خود قرار دارد. او و تیم معاونین و مدیرانش باید چیزی برای ارائه در چنته داشته باشند و هم مراقب برخی اعتراضات و انتقادات گروه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی در جلوی رئیس‌جمهور باشند.
اعتراض یک جوان در جلوی شینا انصاری رئیس سازمان محیط‌زیست کشور و انتقاد تند به رحمانی در مورد پروژه‌های سدسازی نوک کوه یخ مسائلی است که اگر مدیریت نشوند می‌توانند کشتی‌های بزرگ‌تر از تایتانیک را به قعر اقیانوس بفرستند.
علاوه بر این موضوع روزانه شاهد تجمعات جزئی و متوسط مردم با اغراض و مطالبات گوناگون در جلوی استانداری هستیم که انباشت این اعتراضات هم ممکن است در کوتاه‌مدت به مشکلات امنیتی شیفت پیدا کنند. ناگفته نماند بخش عظیمی از جامعه نسبت به هر گونه اتفاقی بی‌تفاوت است و شاید بخشی از حاشیه امن امروز استاندار و مدیرانش ناشی از این کرختی و دوری جامعه از سازمان‌ها و نهادهای دولتی باشد.
رحمانی تاکنون استاندار کهگیلویه و بویراحمد ضعیفی نشان نداده است؛ اما استاندار قوی نیز نبوده است. او فرصت دارد یکی از این دو مسیر را قبل از آن که زمان به پایان برسد انتخاب کند. سال دوم به‌مثابه نیمه‌ای با اشراف بیشتر فرصت خوبی است برای کارهای بزرگ‌تر و ماندگارتر تا یک سال دیگر در چنین روزی و در دومین سال روز حکم استانداری رحمانی حکمی محکم‌تر و بهتر برای یدالله رحمانی صادر شود.
