کبنانیوز - چهره‌های تکراری و آینده جوانان: نگاهی به انتخابات دوازدهم مجلس

چهره‌های تکراری و آینده جوانان: نگاهی به انتخابات دوازدهم مجلس

یک سال از انتخابات دوازدهم مجلس شورای اسلامی می‌گذرد و همچنان دغدغه جوانان برای ورود به این عرصه جدی است. در این یادداشت، به تحلیل وضعیت موجود و چالش‌های پیش‌روی جوانان پرداخته می‌شود.

یک سال از انتخابات دوازدهم مجلس شورای اسلامی می‌گذرد و هنوز نکته‌ها و گفتنی‌های قابل بحث حول آن انتخابات وجود دارد. چه قبل از ۱۱ اسفند و چه بعد از آن، بر این نکته تأکید و بحث شد که انتخابات مجلس در استان عملاً به میدانی برای چهره‌های تکراری و پا به سن گذاشته تبدیل شده است و هیچ امکانی برای رشد و ظهور چهره‌های جدید و جوان وجود ندارد.
به گزارش کبنانیوز، ساخت قدرت در نهاد نمایندگی، تقویت همان افراد تکراری را در پی دارد و انحصار و ایجاد یک حصار محکم برای ممانعت از ورود دیگران را باعث شده است. جوانان کمی در دوره دوازدهم تلاش کردند تا در صحنه انتخابات حاضر شوند که خیلی زود زیر فشار حلقه‌های سنتی و متصلب قدرت و ثروت، فرار را بر قرار ترجیح دادند. نشست شورای وحدت اصولگرایان به ریاست شیخ صفدر پناهی در دهدشت و مجادله تند میان سید محمد موحد و برخی نامزدهای جوان انتخابات، تنها نوک کوه یخ دغدغه‌های جوانان را عیان کرد. در آن جلسه، جوانان از عقب‌ماندگی کهگیلویه گفتند و نقش تکراری‌ها در تداوم وضعیت موجود که اتفاقاً یک سال بعد از انتخابات، آن وضعیت نه‌تنها بهبود پیدا نکرده است، بلکه به مراتب سخت‌تر و دشوارتر نیز شده است.
جوانان بی‌سرپناه جامعه در انتخابات، نیز بی‌سرپناه‌تر از دیگران در صحنه حاضر می‌شوند، اما تحت فشارها و دستِ کوتاه از هر گونه امکانی، مجبور به ترک میدان رقابت می‌شوند. مجتبی اندرزیان، آیت نبوی‌زاده، ساسان دلاویز، فرزاد نجات‌نیا، علوی‌تبار، روزستان، آراسته، حاج آقا بازیار و… تعدادی از این جوانان بودند که در گچساران و کهگیلویه و بویراحمد نامزد شدند، ولی نام هیچ‌کدام در روز پایانی نه به عنوان رقیب و نه حتی در هیأت یک ثبت‌نام‌کننده بر روی دیوارهای حوزه‌های انتخابیه دیده نمی‌شد.
اتفاقاً برخی از این جوانان در طول فعالیت‌های انتخاباتی بسیار فعال بودند و طرح و برنامه‌های قابل قبولی نیز ارائه دادند. به‌طور نمونه، برنامه‌ها و شعارهای آیت نبوی‌زاده و مجتبی اندرزیان، نامزدهای انتخابات در حوزه انتخابیه کهگیلویه، که با طرح و شعار نو و ارتباط با جامعه و نخبگان پا در میدان کنش و گفت‌وگو گذاشته بودند. برنامه‌های اندرزیان کارشناسی‌شده و دارای چشم‌انداز بلندمدت بودند که تقریباً به طور جامع به تمام مسائل جامعه پرداخته بودند و برای بسیاری از مشکلات و مسائل راه‌حل ارائه داده بودند.
البته همان‌گونه که آمد، حلقه قدرتمند تکراری‌ها مجال ظهور و بروز کافی را به چهره‌های جوان‌تر نداد، ولی باز هم این قفل‌شدگی میدان مانع از کنش و کنش‌گری برخی جوانان نشد. تا امروز، یک سال بعد از آن انتخابات مهم، جامعه از خود این سوال را می‌پرسد که زمان و موعد مراجعه و اعتماد به جوانان کی فرا می‌رسد؟