تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۲ تير ۱۴۰۳ ساعت ۱۹:۲۹
کد مطلب : ۴۷۷۷۸۳
یادداشت|
راز تخریب پزشکیان در رسانه‌های معاند / آنگاه که براندازان و برخی از رسانه‌های داخلی‌ها هم‌صدا می‌شوند
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛از لحظه‌ای که نام مسعود پزشکیان به‌عنوان یکی از نامزدهای اصلاح‌طلب انتخابات ریاست جمهوری مطرح شد، رسانه‌های خارج کشور، پروژه تخریب او را کلید زدند.
پس از آن‌که اسامی شش کاندیدای تأیید صلاحیت‌شده انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری رسانه‌ای شد، برخی از شبکه‌های ماهواره‌ای خارج از کشور، شروع به تخریب او نمودند.
رسانه‌ها سیاست‌های خاصی در قبال اخبار منتشره خود در نظر دارند. هر رسانه بر اساس ایدئولوژی خود، تفسیر خاصی از حوادث و اتفاقات دارد و مبتنی بر آن تفسیر، دست به بازنمایی می‌زند. هیچ‌یک از بازنمایی‌های رسانه‌ای بی‌طرف نیستند. اصولا زبان بی‌طرف نیست و هر زبانی بر اساس علایق و منافع خاصی می‌چرخد و می‌نویسد. رسانه‌های خارج از کشور نیز که برخی از آنها فریاد دموکراسی‌خواهی‌شان گوش آسمان را کر کرده از این ادعا مستثنی نیستند. رسانه‌ای همچون ایران‌اینترنشنال که محل منابع آن بارها مورد بحث و مناقشه بوده، رویکردی تخریبی نسبت به نامزدهای اصلاح‌طلب و به‌طور کلی جریان اصلاحات در کشور دارد. دقیقا همین شیوه را برخی از رسانه‌های اصولگرای داخلی نیز در پیش گرفته‌اند. در همین نقطه است که دو طیف برانداز و برخی از اصولگرایان همسو و هم‌عقیده می‌شوند. راز این هم‌صدایی هنوز به‌طور کامل مشخص نشده است.
رسانه متخاصم ایران‌اینترنشنال برخلاف ادعاهای پرطمطراق و دور از واقعیت، بارها نشان داده اهدافش با فرآیند دموکراتیک‌سازی جامعه ایران در تضاد است. این رسانه طی هفته‌های اخیر، به اشکال مختلف، حملات پردامنه‌ای را علیه تنها نامزد تحول‌خواه انتخابات ریاست جمهوری شکل داده است، اما در عین ناباوری، از نقد سایر کاندیداهای اصولگرا که با شعارهای پوپولیسی خود فضای سیاست کشور را پر کرده‌اند، کاری ندارد.
در حقیقت پروژه ایران‌اینترنشنال حذف نگاه‌های اصلاحی و دلسوزانه برای تغییر شرایط در ایران است. دلسوزانی مانند پزشکیان و ظریف که آبروی خود را در میان گذاشته و برای گذر از وضعیت نابسامان شکل گرفته در سه سال اخیر به میدان آمده‌اند و در این میان توجه و تمام برنامه‌هایشان معطوف به خیر جمعی و امر عمومی بوده است، مورد هجمه سراسری این رسانه قرار گرفته‌اند. البته از دشمن، صرفا دشمنی انتظار می‌رود و از این رسانه چیزی دیگری نباید انتظار داشت.
اما بی‌تفاوتی معنادار این رسانه نسبت به محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی و حتی نامزدهای پوششی مثل علیرضا زاکانی و امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی و مسائل پرابهام و بعضا نادرستی که در این ایام مطرح کردند، قابل پرسش است.
آنگاه که برخی از کاندیداهای اصولگرا فرازمینی حرف می‌زنند، صحبت از محدودیت در حوزه‌های اجتماعی همچون سبک پوشش، فضای مجازی، و به‌طور کلی محدودیت در جامعه مدنی می‌کنند، این رسانه سکوت پیشه می‌کند. در حالی که این نامزدها، نگاهی منفی نسبت به جامعه جهانی و تعاملات بین‌المللی دارند و در نتیجه احتمال این‌که با حضور آنها تحریم‌ها افزایش یابد، باز هم آنها را پوشش خبری نمی‌دهد و کاملا عامدانه در مقابلشان سکوت می‌کند. واضح است که برای شناخت جهت‌گیری یک رسانه، تنها بررسی اخباری که منتشر می‌کند مهم نیست، بلکه دقیقا آن دسته از اخباری را که منتشر نمی‌کند را نیز باید مد نظر قرار داد.
اظهارات تامل‌برانگیز محسن منصوری رئیس ستاد جلیلی، حوا‌شی مصاحبه قالیباف و نظرات امیرحسین ثابتی در خصوص مسائل زنان نیز باعث نشد که ایران اینترنشنال از آنها سوژه خبری بسازد.
مسعود پزشکیان در ایام اخیر که وعده هدیه طلا و آوردن گوشت در درب منزل نداده است و در چهارچوبی اخلاق‌مدارانه و مداراجویانه حرکت می‌کند و در بخش‌های مختلف خواهان آزادی‌های بیشتر فردی و اجتماعی است و حداقل در نسخه اولیه می‌تواند تناسب بیشتری با شعارهای توخالی این رسانه معاند داشته باشد اما باز تفاوتی نمی کند.
اینجا پرسش‌هایی مطرح می‌شود. رسانه ایران‌اینترنشنال علیه کسی که بیشتر تیتر می‌زند نمی‌تواند ملاک و معیاری برای تعیین معیارهای انقلابی‌گری باشد؟ اینترنشنال از کدام برنامه اصلاحی پزشکیان واهمه دارد که این‌گونه او را مورد عنایت قرار می‌دهد؟ چرا اینترنشنال خوشحال از روی کار آمدن جلیلی است؟ آیا آمدن جلیلی سبب سرور و شادی این رسانه شده است؟
شاید این رسانه فکر می‌کند حضور پزشکیان در دولت می‌تواند منجر به ثبات و امنیت نسبی شود و به همین خاطر او را بی مهابا مورد نوازش قرار می‌دهد. آن‌چه که از تحلیل اخبار ایران‌اینترنشنال به نظر می‌رسد، این است که این رسانه با پروژه اصلاحات مخالف است، چرا که در رویای خود، با پیروزی اصولگرایان، سطح ناکارآمدی‌ها بیشتر و در نتیجه پروژه براندازی تقویت می‌شود. به همین خاطر است که در کنار تخریب پزشکیان، دائما بر طبل عدم مشارکت می‌کوبد و پس از اعلام میزان مشارکت در انتخابات سر از پا نمی‌شناخت.
پس از آن‌که اسامی شش کاندیدای تأیید صلاحیت‌شده انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری رسانه‌ای شد، برخی از شبکه‌های ماهواره‌ای خارج از کشور، شروع به تخریب او نمودند.
رسانه‌ها سیاست‌های خاصی در قبال اخبار منتشره خود در نظر دارند. هر رسانه بر اساس ایدئولوژی خود، تفسیر خاصی از حوادث و اتفاقات دارد و مبتنی بر آن تفسیر، دست به بازنمایی می‌زند. هیچ‌یک از بازنمایی‌های رسانه‌ای بی‌طرف نیستند. اصولا زبان بی‌طرف نیست و هر زبانی بر اساس علایق و منافع خاصی می‌چرخد و می‌نویسد. رسانه‌های خارج از کشور نیز که برخی از آنها فریاد دموکراسی‌خواهی‌شان گوش آسمان را کر کرده از این ادعا مستثنی نیستند. رسانه‌ای همچون ایران‌اینترنشنال که محل منابع آن بارها مورد بحث و مناقشه بوده، رویکردی تخریبی نسبت به نامزدهای اصلاح‌طلب و به‌طور کلی جریان اصلاحات در کشور دارد. دقیقا همین شیوه را برخی از رسانه‌های اصولگرای داخلی نیز در پیش گرفته‌اند. در همین نقطه است که دو طیف برانداز و برخی از اصولگرایان همسو و هم‌عقیده می‌شوند. راز این هم‌صدایی هنوز به‌طور کامل مشخص نشده است.
رسانه متخاصم ایران‌اینترنشنال برخلاف ادعاهای پرطمطراق و دور از واقعیت، بارها نشان داده اهدافش با فرآیند دموکراتیک‌سازی جامعه ایران در تضاد است. این رسانه طی هفته‌های اخیر، به اشکال مختلف، حملات پردامنه‌ای را علیه تنها نامزد تحول‌خواه انتخابات ریاست جمهوری شکل داده است، اما در عین ناباوری، از نقد سایر کاندیداهای اصولگرا که با شعارهای پوپولیسی خود فضای سیاست کشور را پر کرده‌اند، کاری ندارد.
در حقیقت پروژه ایران‌اینترنشنال حذف نگاه‌های اصلاحی و دلسوزانه برای تغییر شرایط در ایران است. دلسوزانی مانند پزشکیان و ظریف که آبروی خود را در میان گذاشته و برای گذر از وضعیت نابسامان شکل گرفته در سه سال اخیر به میدان آمده‌اند و در این میان توجه و تمام برنامه‌هایشان معطوف به خیر جمعی و امر عمومی بوده است، مورد هجمه سراسری این رسانه قرار گرفته‌اند. البته از دشمن، صرفا دشمنی انتظار می‌رود و از این رسانه چیزی دیگری نباید انتظار داشت.
اما بی‌تفاوتی معنادار این رسانه نسبت به محمدباقر قالیباف، سعید جلیلی و حتی نامزدهای پوششی مثل علیرضا زاکانی و امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی و مسائل پرابهام و بعضا نادرستی که در این ایام مطرح کردند، قابل پرسش است.
آنگاه که برخی از کاندیداهای اصولگرا فرازمینی حرف می‌زنند، صحبت از محدودیت در حوزه‌های اجتماعی همچون سبک پوشش، فضای مجازی، و به‌طور کلی محدودیت در جامعه مدنی می‌کنند، این رسانه سکوت پیشه می‌کند. در حالی که این نامزدها، نگاهی منفی نسبت به جامعه جهانی و تعاملات بین‌المللی دارند و در نتیجه احتمال این‌که با حضور آنها تحریم‌ها افزایش یابد، باز هم آنها را پوشش خبری نمی‌دهد و کاملا عامدانه در مقابلشان سکوت می‌کند. واضح است که برای شناخت جهت‌گیری یک رسانه، تنها بررسی اخباری که منتشر می‌کند مهم نیست، بلکه دقیقا آن دسته از اخباری را که منتشر نمی‌کند را نیز باید مد نظر قرار داد.
اظهارات تامل‌برانگیز محسن منصوری رئیس ستاد جلیلی، حوا‌شی مصاحبه قالیباف و نظرات امیرحسین ثابتی در خصوص مسائل زنان نیز باعث نشد که ایران اینترنشنال از آنها سوژه خبری بسازد.
مسعود پزشکیان در ایام اخیر که وعده هدیه طلا و آوردن گوشت در درب منزل نداده است و در چهارچوبی اخلاق‌مدارانه و مداراجویانه حرکت می‌کند و در بخش‌های مختلف خواهان آزادی‌های بیشتر فردی و اجتماعی است و حداقل در نسخه اولیه می‌تواند تناسب بیشتری با شعارهای توخالی این رسانه معاند داشته باشد اما باز تفاوتی نمی کند.
اینجا پرسش‌هایی مطرح می‌شود. رسانه ایران‌اینترنشنال علیه کسی که بیشتر تیتر می‌زند نمی‌تواند ملاک و معیاری برای تعیین معیارهای انقلابی‌گری باشد؟ اینترنشنال از کدام برنامه اصلاحی پزشکیان واهمه دارد که این‌گونه او را مورد عنایت قرار می‌دهد؟ چرا اینترنشنال خوشحال از روی کار آمدن جلیلی است؟ آیا آمدن جلیلی سبب سرور و شادی این رسانه شده است؟
شاید این رسانه فکر می‌کند حضور پزشکیان در دولت می‌تواند منجر به ثبات و امنیت نسبی شود و به همین خاطر او را بی مهابا مورد نوازش قرار می‌دهد. آن‌چه که از تحلیل اخبار ایران‌اینترنشنال به نظر می‌رسد، این است که این رسانه با پروژه اصلاحات مخالف است، چرا که در رویای خود، با پیروزی اصولگرایان، سطح ناکارآمدی‌ها بیشتر و در نتیجه پروژه براندازی تقویت می‌شود. به همین خاطر است که در کنار تخریب پزشکیان، دائما بر طبل عدم مشارکت می‌کوبد و پس از اعلام میزان مشارکت در انتخابات سر از پا نمی‌شناخت.
