به یاد استاد نواز عمویی

روز معلم یادآور اساتید و معلمانی است که در یک سال گذشته از بین ما رفتند ولی یادشان واثرات این عزیزان در تار و پود جامعه ماندگار می‌باشد.
شادروان استاد نواز عمویی از چهره‌های فرهیخته استان سال 1321 در ایل قشقایی  شهرستان گچساران  روستای آب شیرین متولد شد، پدر وی مرحوم حاجی عمویی از معتمدین و کارکنان اولیه شرکت نفت ایران و انگلیس بود. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شهرستانهای آغاجاری و اهواز به پایان رسانید و دوره دانشسرا  را در سال 1339 درشهر بهبهان گذراند، ایشان دوره‌های کاردانی و کارشناسی را از دانشگاه‌های تهران و شیراز به پایان رسانید. ایشان مردی خدمتگزار وخدوم بود که در دهه ۴۰ و ۵۰ در شرایطی که دیو جهل وسیاهی بر منطقه دامن گسترانیده بود گام به عرصه گشودن دروازه  علم معرفت نهادوحاصل ان جوانانی شدکه توانستند استان را از هر نظر خود کفا کنند. استاد عمویی با توجه به استعداد و پشتکار بی نظیری که داشتند در سال ۱۳۴۸  مدیر اولین دبیرستان بویراحمد (یاسوج) انتخاب شدند و همزمان مدیر پیکار با بی سوادی استان بودند. در دهه پنجاه در سمت‌های همچون مدیریت آموزش و پرورش گچساران و در سال  ۵۶ با توجه به دیدگاه فرهنگی و اجتماعی و همچنین شناختی که از مردم و موقعیت جغرافیایی منطقه داشتند  به عنوان شهردار شهر گچساران، بام نفتی ایران انتخاب شدند، که خدمات ماندگار ایشان در ذهن شهروندان و شاگردان ایشان به یادگار مانده است.
بعد از انقلاب و کناره گیری از سمت‌های دولتی، ایشان در حوزه کار آفرینی در داخل و خارج از کشور، بخصوص استان اصفهان  به فعالیت پرداختند. در کنار فعالیتهای اقتصادی، به امورات پسندیده و نیک، نظیر مساعدت به افراد و خانواده‌های محروم پرداختند و به عنوان فردی خیر در خدمت مردم بودند و از هرگونه  کمکی به مردم دریغ نمی‌کردند که همین  باعث ماندگاری بیش از پیش  نام ایشان گردید.
عمویی از افرادی نبود که زیر سایه دیگران رشد نماید بلکه با پشتکار و استعداد شخصی  باعث شده بود که هم تحصیلات دانشگاهی را طی نماید وهم با ابتکار و مدیریت خود در هر جایی که مشغول به کار می‌شد نتیجه خدمت وکارش معرف لیاقت و شایستگی او باشد وی در دوستی کاملاً ثابت قدم بود و هیچ مشکلی نمی‌توانست او را نا امید و گوشه گیر نماید کار او در اولین دبیرستان یاسوج و خدماتش در شهرداری دوگنبدان و ابراز  استعداد و لیاقت او در  اصفهان در خور هرگونه تمجیدی می‌باشد. چون در شهری مانند اصفهان فردی غیر بومی و تازه وارد گمان نمی‌رفت که در مدتی کوتاه آنچنان نقشی ایفا نمایدکه مورد اعجاب واحترام قشر عظیمی از همکاران و ساکنین شهر باشد.
استاد عمویی علاقه خاصی به فرهنگ عامه مردم داشتند و همواره نسبت به فرهنگ، آیین،  سنت‌ها  و آداب و رسوم کهن، حساسیت و بر پاسداشت آن تاکید داشتند. ودر دهه ۴۰ با همکاری پژوهشگران برجسته کشوری  به مستند سازی فرهنگ و سنت‌های استان اقدام نمودند.
خداوندا تو شاهد و اگاهی که مردی به دیدار تو آمده است که خود بخشی و کانونی، فراموش نشدنی از عشق به این آب وخاک  و خصایص نیک انسان ایلیاتی بوده است. به راستی آن مرحوم در تمام دوران حیات پر برکتش توجه به مردم داری، حسن معاشرت با همگان، تاکید مؤکد بر صله الرحام و اصلاح ذات البین را هموار مورد نظر داشته است. کوه‌های زاگرس و دنا به یاد می‌آورند که‌چه بزرگ مردانی را در دامان خود پرورش داده و تا صبح رستاخیز به این فرزندان خود می‌بالند.

روحش شاد ویادش گرامی