بحران فعالیت فرهنگی در دانشگاه یاسوج

"دانشگاه یاسوج در تعطیلی به سر می برد" این گزاره هرگز یک گزاره اغراق آمیز و کلی نیست بلکه برای هر کهگیلویه و بویراحمدی این موضوع مستقیم و غیر مستقیم قابل لمس است.
معرفی احمد عریان که با موجی از خوش بینی و امیدواری همراه بود خیلی زود نشان داد که رخوت و تعطیلی در بخش های مختلف دانشگاه به حدی عمیق است که به سادگی قابل رفع شدن نیست.
بیش از یک سال و چهار ماه و از معرفی و حضور عریان در دانشگاه یاسوج می گذرد و در این مدت در بر همان پاشنه سابق می چرخد.
وضعیت آموزشی و علمی ظاهرا قرار نیست تغییر کند و شاید هم توقع رتبه بالای علمی دانشگاه در این بخش با وجود دانشگاه های با قدمت در کشور توقع و انتظار معقولی نباشد اما اینکه چرا در بخش های فرهنگی و دانشجویی آنهم به فراخور انتظارات هیچ اتفاقی نمی افتد سوالی است که آقای عریان و معاونت عریض و طویل فرهنگی دانشگاه که پر از نیرو است باید پاسخگوی آن باشد.
ابتدایی ترین و روزمره ترین فعالیت فرهنگی در یک دانشگاه برنامه ها، همایش ها و جشنواره های فرهنگی است که می توان با اقل بودجه و با اتکا به خود دانشجویان و توانمندی های آنان اقدام به برگزاری کرد ولی در دانشگاه یاسوج هیچ میلی برای کار فرهنگی حتی محدود دیده نمی شود.
البته در هنگامه آمار دهی و ارایه گزارش عملکرد شرایط کاملا به گونه دیگری نشان داده می شود و چنان فراوانی دیده می شود که هیچ دانشجویی به یاد نمی آورد که حتی نصف این آمار از برنامه در دانشگاه یاسوج برگزار شده باشد.
ممکن است برخی در بیرون از دانشگاه حواشی مربوط به قضیه رقص مختلط در دانشگاه را عامل تحت الشعاع قرار دادن فعالیت های فرهنگی بدانند ولی واقعیت آن است که حتی قبل از این اتفاق نیز شرایط کاملا مشابه وضع فعلی بوده است و نگاه به برگزاری برنامه های فرهنگی یک نگاه توام با هراس و محدودیت و کنترل بوده است.
اینکه این معاونت باید نظارت و مدیریت بر برنامه ها داشته باشد جای بحث ندارد بلکه نباید به صرف نگرانی از بروز یک اتفاق مانع برگزاری هر برنامه ای شد .
امید مدت هاست از دانشگاه یاسوج نمی رود که اگر امیدی بود باید این روزها که آمار خودکشی در استان در حال بالا رفتن است شاهد یک حرکت و با حضور جامعه شناسان و روان شناسان دانشگاه در دل جامعه و یا حداقل یک برنامه و میزگرد ساده علمی و آموزشی در این دانشگاه می بودیم.

......................
علیرضا معتمدی