معلمان روزهای کرونایی

کبنا ؛تبریک و یادمان هفته‌ی معلم در سال کرونایی با سال‌های گذشته متفاوت است.
چرا که زحمت‌های معلم چندین برابر شده، درست است که مدارس تعطیل شده ولی ذره‌ای از علاقه و دلباختگی‌اش به شغلش کم نشده است بلکه چندین برابر هم شده است.
عاشقی خسته‌تر از سالیان قبل که هیچ بیانی، توصیفی قادر به قدردانی از وی نیست.
معلم امسال پژمرده است. زیرا که در مدرسه و کلاس حاضر نیست تا چهره‌ی دانش‌آموزانش را از نزدیک ببیند.
او خسته است، چرا که هیاهو و شادی را در پایان زنگ کلاس نمی‌بیند.
 او خسته است، چون چهره‌ی به ظاهر شادمان همکارانش را نمی‌بیند.
او خسته است، زیرا که در خانه‌ها باید کلاس درس را مهیا کند که هیچ صدایی مزاحم دانش آموزانش نباشد.
او نگران است که آیا تلاش‌هایش نتیجه‌ی رضایت بخشی دارد؟
او دلهره دارد، چون به جای ساکت باش باید بارها تذکر بدهد چت ممنوع تا نظم گروه به هم نریزد. آموزگاری که پا به پای شاگردانش همراه بود تا علاقمندان شرکت کننده در مسابقات پروژه‌شان را تکمیل و تحویل دهند و هماهنگی جلسه با کارشناسان را مهیا می‌کرد به جهت یادگیری دانش آموزان در کنار اولیا و جمله‌ی پایانی این معلم توانمند و خلاق:
زندگی همین مدرسه، کلاس، درس‌خواندن و امتحان دادن هاس.
کسب مهارت‌های زندگی و تلاش برای خوب و هدفدار زندگی کردن است عمر این روزها هم به سر می‌رسد.
و من معتقدم با همراهی اولیا و دانش آموزان می‌تواند موجی از تفکرات و خلاقیت‌های جدید رو به وجود بیاورد و آن شکوفایی استعداد بچه‌هاست.
و در آخر «هفته‌ی معلم» رو تبریک صمیمانه عرض می‌کنم خدمت تک تک اساتید و معلمین بزرگوار سرزمینم به خصوص معلمین دوران تحصیلم.

اعظم نیازی
آموزگار پایه دوم دبستان هاجر
یاسوج