تاجگردون، فولادی و افشین پور؛ از عاشورا تا امروز

کبنا ؛بهنام عکاشه
دوهفته گذشته در حوزه گچساران و باشت اتفاقاتی افتاد که پرده از سیاست های انتخاباتی دو کاندیدای اصلی انتخابات و افشین پور دیگر کاندیدای مطرح این انتخابات برداشت.
به تفکیک تحلیلی بر فعالیت های انتخاباتی سه کاندیدای فوق خواهیم داشت؛
اصولگرایان و فولادی؛
فولادی که تلاش هایش برای تقویت جایگاه خود در میان سران اصولگرا را تا سه ماه پیش شکست خورده می دید با اتخاذ تصمیمی زیرکانه بالانشینان راست را رها و تمام تلاشش را برای قبولاندن خود به افکار عمومی راست نمود.
واماندگی و انشقاق سران اصولگرا برای اولین بار در تاریخ این جریان گچساران و باشت، این امکان را بوجود آورد که بدنه اجتماعی آنها برای شان تصمیم گیری نمایند.
البته حمایت های پنهان و پیدای چند تن از سران راست در پیدایش و تداوم حرکات اجتماعی فولادی بی تاثیر نبود ولی به هرروی این جامعه راست بود که تصمیم تاریخی خود را گرفت و سران را به دنبال خود کشاند.
از منظر سیاسی برخی، دنباله روی راست ها از بدنه خود را نشانه ای بر حیرانی و ضعف آنها می پندارند و معتقدند انتخاب فولادی در زمانی زودتر از آنچه می باید صورت گرفته و او سوار بر موجی شده که هیچ سکانداری ندارد.
اگرچه هنوز در میان سران راست عده ای ساز مخالف می زنند ولی پیوستن تدریجی بزرگان آنها به نظر حلقه ای تکمیل شده می نماید که همه ناگزیر به حرکت روی این مدار هستتند.
فولادی با عبور از شورای حکمیت، تصمیمات مهمی گرفت که مهم ترین آنها حمله به پایگاه های اجتماعی رقیب بود.
حمله به باشت؛ قلعه تسخیرنشدنی تاجگردون، عاملی مهم در راستای تقویت روحیه از دست رفته اصولگرایان بود و به نظر راهکاری مهم برای بازیابی اعتماد به نفس کاندیدای غیرهمزبان با باشتی ها بود.
این موضوع نمودهای زیادی داشته است. دیروز در یاسوج، شوخی همراه با چشم غره و عتاب پنهان فولادی به مدیر کبنا نیوز که همولایتی تاجگردون است نشانه ای بر پیدایش اعتماد به نفسی آشکار است که اصلاح طلبان از آن به عنوان مهم ترین نقطه ضعف فولادی یاد می کنند.
این جدای از مزاح سیاسی با حاج رحیمی در روز عاشورای گچساران بود و به نظر می رسد فولادی در حال تمرین برای روز مسابقه بزرگ است و او بهتر از هرکسی می داند مسابقه با تمرین تفاوت های زیادی دارد و او به تدریج باید دوز شوخی های خود را کمتر کرده و به میزان جدیتش در برخوردها با مخالفینش بیفزاید.
فولادی که به شکاف نسبتا مهم در پایگاه رای خود آگاه بود ابتدا سعی کرد با حضور فعال در هیئت های قشقائی و لبنان و شرکت در نذری خوران سیاسی طایفه وندا، خود را دارای پایگاه اجتماعی به اصولگراین مردد معرفی نماید.
او البته در روز عاشورا با هیئت قشقائی به قبرستان آمد ولی با پایگاه سیاسی اش که لرهای راستگرا بودند در ردیف هشتم صفی ایستاد که تاجگردون در ابتدای آن بود.
او بلافاصله بارش را که حالا گروهی از دیگر بزرگان راست هم در آن بودند، بست و به دیار جعفری و نبی زاده رفت.
سرزمینی که برای اصولگرایان حیثیتی و همچون باشت می ماند برای تاجگردون هاست. همین بود که تنها یک هفته از قدرت نمائی تاجگردون در دیل نگذشته بود که آنها سعی کردند پایگاه اله کرم پور را که این اوخر به لشکر فولادی پیوسته است برای سفر بعدی انتخاب نمایند.
اصولگرایان اما در پاسخ به حملات تاجگردون، کوچک نمائی و بی اهمیت شمردن حضور افرادی چون نزدیکان جعفری در مراسمات تاجگردون را در کنار حضور افرادی به جز طوایف ۹ گانه در همایش تاجگردون دنبال می کنند.
برهم زدن تمرکز تاجگردون سیاست بعدی آنها در آستانه همایشی بود که برای هواداران اصلاحات حکم پاسخی دندان شکن به تحرکات اخیر فولادی بود که مهم ترین آنها انتشار تصاویری در فضای مجازی به صورت گسترده بود که به زعم تهیه کنندگانش حاوی قانون شکنی های استخدامی چهارسال اخیر بود و به طور مستقیم پاشنه آشیل نمایندگان ادوار گچساران و باشت را نشانه رفته بود.
فولادی که زیرکانه خود را به عنوان کاندیدای بزرگان راست تا کنون تثبیت نموده است احتمالا برای تکمیل حلقه حامیان خود در میان بزرگان همفکرش راه سختی در پیش نخواهد داشت ولی نفوذ اجتماعی در میان سبد آرای تاجگردون همان چیزی است که هم او امیدوار به آن خواهد ماند و هم تاجگردون از آن هراسان است.
اصلاح طلبان و تاجگردون؛

حضور فیزیکی تاجگردن در منطقه در دو ماه اخیر خود نشانه ای از این است که او از اوضاع چندان راضی نیست و عده ای که احتمالا خود او نیز یکی از آنهاست پیروزی با اختلاف رائی کمتر از آنچه در دور گذشته(۱۹۰۰۰-۳۵۰۰۰) اتفاق افتاد را ضربه ای حیثیتی و کاهنده قدرت چانه زنی تاجگردون در صحنه سیاسی کشور می دانند.
او نیز درست سیاستی مشابه فولادی را در پیش گرفته است. نفوذ در پایگاه رقیب و استحکام بخشی به پایگاه خودی و خنثی نمودن تحرکات جبهه رقیب.
تاجگردون که بسیاری از اصولگرایان را نسبت به آینده خود با لوای فولادی مردد نموده بود، با گردآوردن لیدرهای ترک به دور خود ضربه ای حیثیتی به رقیب زد و عده ای این را بزرگترین چالش پیش روی فولادی در روز ۷ اسفند می دانند.
اگرچه هواداران فولادی امیدوار به زنده کردن نگاه قومی در روز آخر هستند ولی خود می دانند این چاقوئی دولبه است که حتی تاجگردون هم از در دست گرفتن آن هراسناک خواهد بود.
او که ترجیح داده بود عاشورا را به تنهائی در صف عزاداران باشد دکتر کریمی را در کنار خود دید تا تنها نباشد و رسانه ها نیز سوژه ای برای مطلب امروز داشته باشند.
تاکید تاجگردون در نشست های خصوصی با لیدرهایش در هفته های اخیر بر نگاه سیاسی(اصولگرا اصلاح طلب) و پرهیز جدی از نگاه فومیتی(بویراحمد باوی/ترک لر) در این راستا ارزیابی می شود.
او در پاسخ به حرکات سه ماهه اخیر فولادی در باشت، همایش ۹ گانه را ترتیب داد و کمربند دوتوی باوی را مستحکم نمود.
دوتوی باوی عمق استراتژیک تاجگردون ها و همان حربه ایست که سیدقدرت با آن توانست نماینده شود، به منطقه ای در انتهای باشت و در جاده چرام گفته می شود که -تاکنون- به افرادی نزدیک تر به خود از نظر قومیتی گرایش داشته اند.
نگرانی های او این بار نه در میان رقبایش بلکه در تصمیمات احتمالی یارانش تمرکز دارد.
تاجگردون با چیدمان ضعیف تیم اجرائی اش، به گمان ساختن پایگاهی جدید از میان معتدل های سیاسی، انتقادات فراوانی را به جان خرید.
او در چینش مدیران اگر چه در استان موفقیت های خوبی را نصیب خود کرد ولی در گچساران فقط کمی بهتر از سیدقدرت عمل کرد و عملکرد ضعیف مدیرانش(به جز انگشت شمار) دستاویزی برای انتقادات جریان رقیب و دوستان قدیمی اش شد و او برای پرکردن خلائی که از این وضعیت بوجود امده بود مجبور به انجام اموری شد که او را از توجه به همفکرانش بازداشت.
او برای رفع این نگرانی ها به جلسات متعددی برای دلجوئی از هوادارانش روی آورده است. تاجگردون بعد از نشست با یارانش، ترک هائی را هدف قرار داد که با پیوستن فولادی به صف اصولگرایان از او جدا شده بودند.
بلافاصله بعد از این حمله ها او به دیل رفت و قدرت نمائی اش در پایگاه اصلی اصولگرایان را آغاز کرد. از روز دیل بود که سیاست توجیه حضور اشخص خاص از سوی اصولگرایان شروع و به نظر می رسد تا انتخابات ادامه داشته باشد.
تاجگردون اما در همایش ۹ گانه اگرچه به ضعف هایش در برخی نقاط پی برد ولی توانست با هجمه تبلیغاتی و سخنرانی زیرکانه اش پوششی بر آنها بدهد.
او می داند عدم رسیدگی به ضعف هایش می تواند برایش گران تر از آنی تمام شود که فکرش را می کند. برخی خوش بینی مفرط و دایره تنگ مشاورین را از نقاط آسیب پذیر او می دانند. از نظر آنها وضع آن گونه هم که او فکر می کند رویائی نیست.
سخنرانی او به وضوح به تقویت روحی منتقدین خودی اش انجامید. به نظر می آید انتخاب زمان همایش، انتخاب هوشمندانه ای بوده و او توانست به همه اهدافی که برای خود ترسیم کرده بود برسد.
تیم رسانه ای قدرتمند تاجگردون بر خلاف فولادی کاملا منسجم عمل کرده و چهارماه مانده به انتخابات، پاشنه آشیل رقیب را به رخ کشیدند.
استفاده روزافزون تاجگردون از فضای مجازی این روزها به صحنه ای برای انتشار جدیدترین اخبار و کلیپ ها از وی شده است.
او به نظر می آید کاندیدائی بی رقیب باشد اما در این بین مشکلاتی هم دارد که غفلت از آنها هر اتفاقی را در زمستان پیش رو ممکن می سازد.
زمستان مشابه در ۱۳۷۸ هم همین حال و هوا را داشت اما اصلاح طلبان آنچه فکر نمی کردند بر سرشان آمد و از نقاطی که کسی گمانش را نمی کرد آسیب دیدند.
شهرام شریفی فقط یکی از آنها بود.
افشین پور؛
بی گمان دکتر افشین پور بهتر از هر کسی می داند که هدفش از ورود به عرصه انتخابات چیست.
شاید پایگاه رای مشابه افشین پور و شریفی عده ای را به تشبیه این دو مشغول کند و حتی عده ای پایان تراژیک شهرام شریفی را جزئی از سرنوشت افشین پور بدانند اما این نوشتار نه به شباهت ها بلکه به تفاوت های این دو خواهد پرداخت.
حضور افشین پور در روز عاشورا این گونه القا می کرد که او با دستان خالی به صحنه آمده است. تصویر او در میان جمع اولین تصویری را که متبادر می نمود تصویر مردی تنها بود که برادرش دو صف عقب تر از او ایستاده بود.
اما او آنگونه هم که نشان می دهد تنها نیست. اولین حضور او در باشت و نشان کردن یکی از خودی های بریده تاجگردون نشان می دهد او سیاست جذب مخالفین نماینده را هدف قرار داده است و این از سرریز آرای مخالف تاجگردون به سمت فولادی جلوگیری می کند.
احتمالا تاجگردون نیز از این موضوع استقبال نماید. افشین پور به وضوح از جذب آرای تاجگردون عاجز مانده است و این از حضور متمایز اهالی شادگان و شابهرام در همایش ۹ گانه هویدا بود.
برخی این حضور فامیل افشین پور را پیامی به او در ابتدای حضورش می دانند و این اولین تفاوت او با شریفی است.
شهرام شریفی از قدرت تبلیغاتی فوق تصوری برخوردار بود و از همراهی عده ای از بزرگان برخوردار بود. او و یارانش دقیقا برای برد آمده بودند و حتی حال و هوای انتخابات تا روز سخنرانی تاریخی حاج بهرام نیز به گونه ای بود که عده ای تصور برد او را داشتند و تیم تبلیغاتی او به خوبی اداره میشد.
ستاد او در آن روزها بسیار عالی عمل می کرد ولی افشین پور فعلا این امتیازات را به کار نگرفته است. او می داند که حتی ساختمان حاج طلعتی هم مثل گذشت ها نیست و ۲ طبقه کمتر شده است.
همه اینها تفاوت های او با دوست و فامیلش شهرام شریفی است و مهم تر از همه اینکه به نظر می رسد او این بار مانند اصولگرایانی که به دور فولادی آمده اند یک هدف دارد و آن این است که «هرکس به جز تاجگردون»، حتی اگر خود نشود.
آنچه پیداست او این سیاست را انتخاب کرده؛ «دندانی را که درد می‌کند باید کشید».