همان لحظه اي كه حافظ هر كسي از همه را به نقش زدن نقاشي خود مي خواند در كارگاه هستي مي خواند و فرياد كشان به شعر مي نشيند كه: عاشق شو ار نه روزي كار جهان سرآيد ناخوانده نقش مقصود از كارگاه هستي.