پیچاب باشت؛ سرزمین فراموش‌شده / بدون جاده مناسب، خدمات درمانی، آموزشی و آب پایدار / کیفیت زندگی 500 نفر زیر استانداردهای مرسوم / اهالی روستا: به خاطر کیفیت پایین آب به بیماری کلیوی مبتلا شده‌ایم

کبنا ؛دهستان پیچاب باشت، متشکل از ۲۷ روستا و بیش از ۵۰۰ نفر جمعیت، درگیر محرومیت‌های جدی از قبیل جاده‌ای خاکی و پرخطر تا نبود پزشک و مدرسه متوسطه، از بحران آب ناسالم تا کمبود برق پایدار و خدمات دامپزشکی است.
خبرنگار کبنا امروز در بازدید میدانی از روستاهای منطقه پیچاب شهرستان باشت با شرایطی مواجه شد که حکایت از محرومیت عمیق این منطقه دارد. پیچاب با وجود گذشت بیش از چهاردهه از انقلاب اسلامی و دارا بودن ۲۷ روستا با جمعیتی بیش از ۵۰۰ نفر، همچنان از جاده ارتباطی استاندارد، امکانات رفاهی، خدمات درمانی کافی و حتی برق پایدار بی‌بهره است. مردمان این دیار امید دارند دولت چهاردهم به انتظار چند دهه‌ای آن‌ها پایان دهد.
دهستان پیچاب شامل روستاهایی مانند چبکنم، لیراب، ده توت، زیکو، درا، اشکفت شاه، سرآستانه، خونی خش، مرزنگون و پادرو است. اهالی این روستاها علاوه بر نبود امکانات درمانی و کمبود برق پایدار، برای انجام کارهای روزمره و ضروری خود ناچار به سفر به شهر باشت هستند. این سفر مستلزم طی کردن ۶۰ کیلومتر جاده خاکی سخت است که در زمستان‌ها پر از گل و لای و در تابستان‌ها آکنده از گرد و خاک می‌شود. اهالی می‌گویند تنها برخی خودروها توان عبور از این مسیر را دارند و بسیاری از وسایل نقلیه در آن گیر می‌کنند.
خاطره تلخ مردم از این جاده هنوز تازه است. به گفته اهالی، سال‌های گذشته یکی از زنان باردار به دلیل نامناسب بودن راه و ناتوانی در رسیدن به موقع به مرکز درمانی جان خود را از دست داد. بسیاری از ساکنین می‌گویند اگر در نیمه شب حادثه‌ای رخ دهد و دسترسی به خودروی مناسب امکان‌پذیر نباشد، بیمار یا باید هزینه‌های سنگین چند میلیونی برای رفتن به شهر بپردازد یا با خطر تشدید بیماری و حتی شاید هم مرگ مواجه شود.
اما مشکلات پیچاب به جاده ختم نمی‌شود. در این منطقه پزشک متخصص وجود ندارد و خدمات بهداشتی تنها محدود به حضور بهورز است که امکانات کافی در اختیار ندارد. به همین دلیل حتی برای دریافت ساده‌ترین خدمات درمانی، اهالی باید مسیر طولانی تا شهر باشت را طی کنند.
مسأله آموزش نیز در پیچاب جدی است. برخی روستاها تنها از مدارس ابتدایی برخوردارند و مدرسه متوسطه اول و دوم وجود ندارد. این موضوع بسیاری از خانواده‌ها را مجبور کرده بین رها کردن تحصیل فرزندانشان یا فرستادن آن‌ها به روستاهای دیگر و شهر باشت انتخابی سخت داشته باشند. گزینه دوم نیز تنها برای خانواده‌هایی ممکن است که توان مالی مناسبی دارند، اما بسیاری از اهالی به دلیل شرایط اقتصادی و جغرافیایی منطقه، از چنین امکانی بی‌بهره‌اند.
دامپروری که یکی از ارکان اصلی معیشت مردم پیچاب است نیز با مشکلات جدی روبه‌روست. نبود خدمات کافی دامپزشکی باعث شده دام‌ها بیش از پیش به بیماری مبتلا شوند و نرخ زادوولد آن‌ها کاهش یابد که به گفته اهالی، درآمد و امنیت غذایی آن‌ها را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
کمبود آب پایدار هم به فهرست بلند مشکلات این منطقه اضافه می‌شود. تنش شدید آبی در بسیاری از روستاهای پیچاب قابل مشاهده است. هرچند سطح دسترسی در این روستاها یکسان نیست، اما بیشتر آن‌ها با بحران کم‌آبی مواجه‌اند. به گفته یکی از زنان ساکن این منطقه، حتی کیفیت آب هم مناسب نیست و در برخی موارد، مصرف آب غیربهداشتی موجب ابتلای او به بیماری کلیوی شده است.
مجموعه این مشکلات، شرایط زندگی را برای ۵۰۰ نفر ساکن پیچاب دشوار کرده است. نبود جاده‌ای ایمن، کمبود خدمات درمانی، محدودیت آموزشی، ضعف در حمایت از دامپروری و بحران آب، کیفیت زندگی را به پایین‌ترین سطح رسانده است. ساکنین این منطقه از مسئولان انتظار دارند با اقدامی فوری و جدی، محرومیت تاریخی این منطقه را پایان دهند.