«مدیریت کلنگی» در کهگیلویه و بویراحمد / سه بار کلنگ‌زنی در طول هفت سال چه دستاوردی داشته؟ هیچ! / بیمارستان پاتاوه هنوز نه زمین دارد نه مجوز ماده 23

کبنا ؛سه سال پیش روشنفکر نماینده وقت نسبت به کلنگ‌زنی سه‌باره بیمارستان پاتاوه واکنش نشان داد و از قول فرماندار دنا گفت که ساخت این بیمارستان نهایی شده است. ماه گذشته استاندار کهگیلویه و بویراحمد به پاتاوه رفت و خواستار اقدامات لازم برای این پروژه شد؛ امروز نیز با لحنی که یادآور سخنان سه سال پیش روشنفکر بود از فرماندار دنا خواست این پروژه را پیگیری کند. اما همچنان خبری از بیمارستان پاتاوه نیست.
به گزارش کبنا، همایون کاتوزیان جامعه‌شناس و اقتصاددان شاخص کشور، دو دهه پیش نظریه‌ای در مورد جامعه ایران با نام «جامعه کلنگی» منتشر کرد. به نظر او همان‌طور که خانه‌ها پس از 20 تا 30 سال کلنگی می‌شوند و آن را می‌کوبند تا ساختمانی جدید به‌جای آن بسازند، در طول تاریخ، در جامعه ایران، هر سلسه‌ای که سر کار آمد، میراث سلسله پیشین را کامل از بین برد و  به قول جلال آل احمد: «هر که آمد همه‌چیز را از پای‌بست ویران کرد و سپس عمارتی نو ساخت».
بر اساس اصطلاح ساختمان کلنگی، کاتوزیان روند تغییرات تاریخی در ایران را با استعاره «جامعه کلنگی» صورت‌پردازی کرد. فارغ از این‌که با نظریه کاتوزیان موافق باشیم یا نه، می‌توانیم از استعاره او برای تبیین بخشی از شیوه مدیریت در استان کهگیلویه و بویراحمد استفاده کنیم ما با استفاده از نظریه کاتوزیان، اصطلاح «مدیریت کلنگی» را جعل کرده‌ایم. در حالی که منظور کاتوزیان از کلنگی، «کهنه و قابل تخریب» بود، منظور ما از کلنگ، واقعاً همان «کلنگ» است. اما برای فهم بیشتر اصطلاح مدیریت کلنگی باید به نیمه دوم دهه 1390 برگردیم.
دقیقاً 7 سال پیش، در بهمن ماه 1396 کلنگی در پاتاوه، با هدف ساخت یک بیمارستان زده شد. آن‌موقع غلام‌محمد زارعی نماینده بویراحمد، دنا و مارگون، و علی‌محمد احمدی استاندار کهگیلویه و بویراحمد بود. در پاتاوه، طی مراسمی با حضور نماینده، استاندار، رئیس دانشگاه علوم پزشکی، بخشدار و برخی دیگر از مسئولین، کلنگ این بیمارستان زده شد؛ البته آن مراسم، تنها مراسم کلنگ‌زنی این بیمارستان نبود؛ گذشت و گذشت و خبری از بیمارستان نشد. اصلاً زمینی برای این بیمارستان وجود نداشت. با وجود این کمبودها، اورنگ ایلامی رئیس دانشگاه علوم پزشکی یاسوج آن روز گفت: «این بیمارستان با زیربنای 3 هزار و 500 متر مربع در چهار طبقه ساخته می‌شود.» حتی مبلغ اعتبار برای فاز اول را هم اعلام کرد: «برآورد اولیه برای ساخت و تجهیز این بیمارستان 200 میلیارد ریال پیش بینی شده است و فاز اول آن به همت خیران سلامت و همچنین اختصاص 40 میلیارد ریال اعتبار از طریق كمیسیون تلفیق آغاز می‌شود». پس از آن کلنگ‌زنی دیگر خبری از بیمارستان نبود تا این‌که دو بار دیگر نیز کلنگ آن زده شد.
سه سال پیش که زارع رفته و مهدی روشنفکر به‌جای او آمده بود و پس از احمدی، کلانتری آمده و رفته بود و سید علی احمدزاده استاندار شده بود، روشنفکر از سه‌بار کلنگ‌زنی این بیمارستان انتقاد کرد. روشنفکر آبان‌ماه 1400 در نشست شورای اداری شهرستان دنا در بخش پاتاوه خطاب به فرماندار دنا گفت: «با توجه به اینکه بیمارستان پاتاوه سه بار در ادوار گذشته کلنگ‌زنی شده، امروز مسئول شبکه بهداشت شهرستان دنا و همچنین معاونت درمان دانشگاه علوم پزشکی استان کهگیلویه و بویراحمد خبر از نهایی شدن احداث این بیمارستان داده‌اند». با وجود اعتماد به نفس روشنفکر در نهایی و قطعی شدن بیمارستان، با گذشت سه سال هنوز «همین آش است و همین کاسه».
احمدزاده رفت، روشنفکر هم رفت؛ رحمانی و بهرامی آمدند؛ پس از ایلامی در دانشگاه علوم پزشکی، یزدانپناه و غلام‌نژاد آمدند و رفتند و جایشان را جاودان‌سیرت گرفت. اما باز هم خبری از بیمارستان پاتاوه نیست. آن‌همه مانور، آن‌همه جلسه و آن همه کلنگ بی‌نتیجه بود؛ گویا کلنگ‌زنان نیز خودشان می‌دانستند کلنگ‌شان به زمین گیر می‌کند؛ البته زمینی هم در کار نبود. این‌که کلنگ را کجا و چرا آنجا زده‌اند؟ فقط خدا می‌داند!
حالا که هفت سال از اولین کلنگ این بیمارستان گذشته، مشخص شده که مجوز ماده ۲۳ پروژه اخذ نشده بود؛ حتی پیمانکار آن نیز مشخص نبود. گویا تمام آن قیل‌وقال‌ها صرفاً سیاسی و نمایشی بوده و نمایندگان و استانداران وقت آن را برای اخلافشان به ارث گذاشته‌اند تا هر کسی که آمد کلنگی بر زمین بزند و او هم همین مراسم کلنگ‌زنی را بدهد به دیگری؛ میراثی شوم که حالا می‌توان نام آن را «مدیریت کلنگی» نهاد. حالا باید مشخص شده باشد که منظور از اصطلاح مدیریت کلنگی در کهگیلویه و بویراحمد چیست. پروژه‌ای که تنها روی کاغذ وجود دارد، کلنگ زده می‌شود؛ نه یک بار، بلکه سه‌بار! اما عملاً هیچ اتفاقی نمی‌افتد. حتی مجوز و پیمانکار نیز ندارد؛ از آن بالاتر، زمین هم ندارد. اما همچنان با قدرت به کلنگ‌زنی ادامه می‌دهند.
ماه گذشته یدالله رحمانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد در سفری که به پاتاوه داشت، در بخشداری پاتاوه، بحث بیمارستان مطرح شد. در آن نشست استاندار دستور داد زمین بیمارستان تعیین تکلیف شود. پس از یک ماه، امروز دوباره استاندار به پاتاوه رفت. باز هم همان صحبت‌ها تکرار شد و هنوز نه خبری از مجوز ماده 23 بود نه زمین! درست شبیه همان دستوری که روشنفکر در سال 1400 به فرماندار دنا داده بود، امروز رحمانی گفت: «از فرماندار می‌خواهم تأمین زمین را در اولویت کاری قرار دهد». البته استاندار گفت «چند قطعه زمین مشخص شده است»، ولی انگار همان سال‌ها پیش نیز مسئولین ادعا می‌کردند زمین وجود دارد، وگرنه بدون زمین که کلنگی بر زمین نمی‌زدند!
از روزی که نخستین کلنگ بر زمین زده شد تا امروز 7 سال می‌گذرد. حتی اگر همین امروز زمین فراهم شود، مجوزها اخذ شوند، پیمانکار مشخص شود و برای بار چهارم کلنگ آن زده شود، ممکن است سال‌ها طول بکشد تا شهروندان پاتاوه‌ای بتوانند از بیمارستان نزدیک محل زندگی خود استفاده کنند. تازه اگر سرنوشت آن شبیه دیگر پروژه‌های استان نشود؛ پروژه جاده پاتاوه_دهدشت سه دهه طول کشید؛ پروژه پل چهارم بشار سال‌هاست که می‌گویند تنها چند درصد از آن مانده است. پروژه تنگ سریز نیز چندین بار پیمانکارش تغییر کرده است. داستان فرسایشی شدن پروژه‌ها در کهگیلویه و بویراحمد همان چیزی است که ما به تأسی از کاتوزیان نامش را «مدیریت کلنگی» گذاشتیم.
این یادداشت صرفاً با هدف اصلاح برخی رویه‌ها و فرایندهای نادرست منتشر شده است. پایگاه خبری کبنا نیوز آمادگی درج جوابیه مسئولین مربوطه را دارد.