کبنا ؛این روزها پخش سریال گاندو ۲، با واکنش‌های مختلفی همراه شده و پرسش‌های زیادی را مطرح کرده که آیا تخریب و سیاه‌نمایی تا این حد علیه بخش‌های مختلف دولت، با هدف خاصی دنبال می‌شود که دستگاه‌های مربوطه سکوت کرده‌اند؟
ایرنانوشت: آنچه می‌خوانید پرسش‌های حاصل از فکر کردن با «صدای بلند» یک روزنامه‌نگار معمولی درباره سریال گاندو ۱ و ۲ است که به طور خلاصه، در چند بند به نگارش درآمده است.
۱. در سخت‌ترین شرایط کرونا و جنگ اقتصادی کشور، در سکانسی از فصل دوم یک سریال، واژه به واژه جملات دومین مقام رسمی کشور «دیالوگ» می‌شود، سخنان رئیس جمهوری منتخب ملت که پیش از ظهور پدیده سرطانی ترامپیسم بیان شده بود، تمسخر می‌شود و با تطهیر دشمنان این مملکت، انگشت اتهام به رئیس دولت نشانه می‌رود و... و. اما نهادی برخورد نمی‌کند؛ چرا؟!
۲. تیرماه سال گذشته در جریان پخش سریال گاندو ۱، رئیس دفتر مقام عالی کشور گفته بود در سریال، مطالب دروغ و تهمت بسیار زیاد است و دولت و مسئولان این حق را دارند که شکایت، برخورد و روشنگری کنند؛ اما نه تنها هیچ نهاد قضایی و نظارتی وارد نشد، بلکه دومین فصل این سریال، با رویکردی شدیدتر ساخته شد... . چرا؟!
۳. شهریور پارسال، وزیر اطلاعات به عنوان رئیس شورای هماهنگی نهادهای اطلاعاتی نظام، درباره گاندو ۱ گفته بود: «بخشی از آن مورد تأیید وزارت اطلاعات نبود... . مابقی نیز فارغ از واقعیت صرفاً در قالب یک سریال پخش شد».
سخنگوی دولت نیز در این باره گفته بود: «این سریال جایگاه دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را تنزل داده و یا اینکه با وزارت امور خارجه که خط مقدم جبهه مبارزه با دشمنان ماست، برخورد بسیار بدی کرده‌اند. در این سریال با وزارت اطلاعات که از کشور صیانت می‌کند نیز برخورد بدی صورت گرفته است و تلاش شده عده‌ای را ارزشی نشان دهند و عده‌ای دیگر را کسانی که نفوذپذیر، نفوذپرور و غرب‌گرا و وابسته هستند، معرفی کنند» ... و بازهم هیچ نهادی وارد و حساسیتی برانگیخته نشد... . چرا؟!
۳. همان زمان خبر رسید وزیر امور خارجه که دشوارترین مذاکرات تاریخ دیپلماسی ایران را با ۶ قدرت جهانی، مدیریت کرده بود، چنان از تهمت‌ها و افتراهای سریال رنجید که نامه‌ای درباره این سریال خدمت رهبر معظم انقلاب ارسال و درخواست کناره‌گیری از وزارت را مطرح کرد و البته با ملاطفت رهبر نظام مواجه شد؛ اما بازهم نه تنها اتفاقی نیفتاد بلکه فصل دوم آن کلید خورد... چرا!؟
۴- درباره اهداف و اغراض گاندو ۱ و ۲، توئیت‌ها و نکات مشاور رسانه‌ای رئیس جمهوری (مقامی که به تعبیر رهبری پرمشغله‌ترین و پر مسئولیت‌ترین مدیر کشور است)، چنان گویا و «فکر» برانگیز است که فکرهای با صدای بلند، ترجیح می‌دهد حتی وارد ساحت آن نشده و از کنار آن محتاطانه بگذرد؛ اما به راستی کسی هست که این توئیت‌های «آشنا» را خوانده باشد و لحظه‌ای درنگ نکرده باشد؟ اگر هست، چرا و اگر نیست هم چرا!؟
۵. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز درباره ادعاهای عملکرد صداو سیما و البته «گاندو ۲» نوشت: «کارنامه کشور در رسانه رسمی در قالب خبر، گزارش، مصاحبه، فیلم مستند، سریال‌های سریالی! چنین است: مسوولان چپاولگر اموال عمومی و جاسوس خارجی هستند! آیا با این سطح از تبلیغات منفی در تدارک مشارکت حداکثری هستند!؟»
سه روز بعد، تهیه‌کننده سریال، اثر فاخر هنری‌اش را سریالی می‌داند که «در آن حس اقتدار ملی و امید مردم را تقویت می‌کند و خط نفوذ انگلیس را به تصویر می‌کشد»! ... و همان‌هایی که مسئولیت همه معضلات فرهنگی را به دوش وزیر می‌اندازند، سکوت می‌کنند! به راستی چرا!؟
۶. واکنش‌ها و اظهارنظرها، پرسش‌ها و فکرها بسیار است؛ پیش از اینکه چند فکر پرسشی را بنویسم، حیفم آمد به ماجرای «صابونچی» شخصیت منفی و نفوذی فصل دوم گاندو، اشاره نکنم و این توئیت یک خبرنگار معمولی دیگر نقل نکنم که گویا با صدای بلند فکر کرده است: «سریال‌سازی را پلشت و آلوده کردید...متین‌تر، نجیب‌تر، امین‌تر و حرفه‌ای‌تر از عراقچی هم مگر دارد این نظام؟» ... راستی داریم!؟
۷. اگر واقعاً این‌همه جاسوس در دستگاه‌های دولتی است که حتی در تیم مذاکرات حساس برجامی نیز «نفوذ» کرده بودند، چرا تا امروز مسئولان ساکت ماندند و برخوردی نکردند؟
۸. اگر وزارتخانه‌های مهم و کلیدی امور خارجه و اطلاعات، اینگونه هستند که در گاندو تصویر می‌شود، چرا هیچ نهادی تا کنون وارد نشده و این دو دستگاه حساس حاکمیتی را پالایش نکرده است؟
۹. وقتی از رئیس دفتر و مشاور رئیس جمهوری تا سخنگو و وزیران دولت مستقر، ادعاهای سریالی را تکذیب و با صریح‌ترین جمللات نفی می‌کنند، چرا یک دادگاه علنی برپا نمی‌شود و به جای پوشاندن دروغ در زرورق هنر، آن را فریاد نمی‌زنند تا مردم، سره را از ناسره تشخیص دهند؟
۱۰. اگر هیچکدام از سه پرسش یادشده، مصداق واقعی و پاسخ درخوری ندارند، چرا در این شرایط حساس کشور، چنین با روان مردم بازی می‌شود و از بودجه ملت علیه منتخب ملت و همکارانش سریال ساخته می‌شود؟
۱۱. توجیه دروغ، تهمت، افترا و تخریب با ادعای آزادی بیان، چنان خنده‌دار است که اصولاً و اساساً در قامت رعنای رسانه‌ای چون صداوسیما نیست؛ هست!؟
به هرحال وقتی یک شهروند عادی، این همه فکر با صدای بلند دارد، مقام‌ها، نهادها، اسپانسر سریال، عوامل ساخت، رسانه «ملی»، ناظر پخش و ... هیچ سوالی ندارند؟
۱۲. پرسش‌ها در زمینه این سریال زیاد است؛ در پایان می‌توان توئیت علی جنتی وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی و پیشنهاد وی به صداوسیما برای ساخت گاندو ۳ با موضوع افشای شیوه‌های نفوذ جاسوسان خارجی به نهادهای اطلاعاتی، امنیتی و نظامی کشور اشاره کرد تا همه چیز برای همگان مشخص شود.
ایرنانوشت: آنچه می‌خوانید پرسش‌های حاصل از فکر کردن با «صدای بلند» یک روزنامه‌نگار معمولی درباره سریال گاندو ۱ و ۲ است که به طور خلاصه، در چند بند به نگارش درآمده است.
۱. در سخت‌ترین شرایط کرونا و جنگ اقتصادی کشور، در سکانسی از فصل دوم یک سریال، واژه به واژه جملات دومین مقام رسمی کشور «دیالوگ» می‌شود، سخنان رئیس جمهوری منتخب ملت که پیش از ظهور پدیده سرطانی ترامپیسم بیان شده بود، تمسخر می‌شود و با تطهیر دشمنان این مملکت، انگشت اتهام به رئیس دولت نشانه می‌رود و... و. اما نهادی برخورد نمی‌کند؛ چرا؟!
۲. تیرماه سال گذشته در جریان پخش سریال گاندو ۱، رئیس دفتر مقام عالی کشور گفته بود در سریال، مطالب دروغ و تهمت بسیار زیاد است و دولت و مسئولان این حق را دارند که شکایت، برخورد و روشنگری کنند؛ اما نه تنها هیچ نهاد قضایی و نظارتی وارد نشد، بلکه دومین فصل این سریال، با رویکردی شدیدتر ساخته شد... . چرا؟!
۳. شهریور پارسال، وزیر اطلاعات به عنوان رئیس شورای هماهنگی نهادهای اطلاعاتی نظام، درباره گاندو ۱ گفته بود: «بخشی از آن مورد تأیید وزارت اطلاعات نبود... . مابقی نیز فارغ از واقعیت صرفاً در قالب یک سریال پخش شد».
سخنگوی دولت نیز در این باره گفته بود: «این سریال جایگاه دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را تنزل داده و یا اینکه با وزارت امور خارجه که خط مقدم جبهه مبارزه با دشمنان ماست، برخورد بسیار بدی کرده‌اند. در این سریال با وزارت اطلاعات که از کشور صیانت می‌کند نیز برخورد بدی صورت گرفته است و تلاش شده عده‌ای را ارزشی نشان دهند و عده‌ای دیگر را کسانی که نفوذپذیر، نفوذپرور و غرب‌گرا و وابسته هستند، معرفی کنند» ... و بازهم هیچ نهادی وارد و حساسیتی برانگیخته نشد... . چرا؟!
۳. همان زمان خبر رسید وزیر امور خارجه که دشوارترین مذاکرات تاریخ دیپلماسی ایران را با ۶ قدرت جهانی، مدیریت کرده بود، چنان از تهمت‌ها و افتراهای سریال رنجید که نامه‌ای درباره این سریال خدمت رهبر معظم انقلاب ارسال و درخواست کناره‌گیری از وزارت را مطرح کرد و البته با ملاطفت رهبر نظام مواجه شد؛ اما بازهم نه تنها اتفاقی نیفتاد بلکه فصل دوم آن کلید خورد... چرا!؟
۴- درباره اهداف و اغراض گاندو ۱ و ۲، توئیت‌ها و نکات مشاور رسانه‌ای رئیس جمهوری (مقامی که به تعبیر رهبری پرمشغله‌ترین و پر مسئولیت‌ترین مدیر کشور است)، چنان گویا و «فکر» برانگیز است که فکرهای با صدای بلند، ترجیح می‌دهد حتی وارد ساحت آن نشده و از کنار آن محتاطانه بگذرد؛ اما به راستی کسی هست که این توئیت‌های «آشنا» را خوانده باشد و لحظه‌ای درنگ نکرده باشد؟ اگر هست، چرا و اگر نیست هم چرا!؟
۵. وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز درباره ادعاهای عملکرد صداو سیما و البته «گاندو ۲» نوشت: «کارنامه کشور در رسانه رسمی در قالب خبر، گزارش، مصاحبه، فیلم مستند، سریال‌های سریالی! چنین است: مسوولان چپاولگر اموال عمومی و جاسوس خارجی هستند! آیا با این سطح از تبلیغات منفی در تدارک مشارکت حداکثری هستند!؟»
سه روز بعد، تهیه‌کننده سریال، اثر فاخر هنری‌اش را سریالی می‌داند که «در آن حس اقتدار ملی و امید مردم را تقویت می‌کند و خط نفوذ انگلیس را به تصویر می‌کشد»! ... و همان‌هایی که مسئولیت همه معضلات فرهنگی را به دوش وزیر می‌اندازند، سکوت می‌کنند! به راستی چرا!؟
۶. واکنش‌ها و اظهارنظرها، پرسش‌ها و فکرها بسیار است؛ پیش از اینکه چند فکر پرسشی را بنویسم، حیفم آمد به ماجرای «صابونچی» شخصیت منفی و نفوذی فصل دوم گاندو، اشاره نکنم و این توئیت یک خبرنگار معمولی دیگر نقل نکنم که گویا با صدای بلند فکر کرده است: «سریال‌سازی را پلشت و آلوده کردید...متین‌تر، نجیب‌تر، امین‌تر و حرفه‌ای‌تر از عراقچی هم مگر دارد این نظام؟» ... راستی داریم!؟
۷. اگر واقعاً این‌همه جاسوس در دستگاه‌های دولتی است که حتی در تیم مذاکرات حساس برجامی نیز «نفوذ» کرده بودند، چرا تا امروز مسئولان ساکت ماندند و برخوردی نکردند؟
۸. اگر وزارتخانه‌های مهم و کلیدی امور خارجه و اطلاعات، اینگونه هستند که در گاندو تصویر می‌شود، چرا هیچ نهادی تا کنون وارد نشده و این دو دستگاه حساس حاکمیتی را پالایش نکرده است؟
۹. وقتی از رئیس دفتر و مشاور رئیس جمهوری تا سخنگو و وزیران دولت مستقر، ادعاهای سریالی را تکذیب و با صریح‌ترین جمللات نفی می‌کنند، چرا یک دادگاه علنی برپا نمی‌شود و به جای پوشاندن دروغ در زرورق هنر، آن را فریاد نمی‌زنند تا مردم، سره را از ناسره تشخیص دهند؟
۱۰. اگر هیچکدام از سه پرسش یادشده، مصداق واقعی و پاسخ درخوری ندارند، چرا در این شرایط حساس کشور، چنین با روان مردم بازی می‌شود و از بودجه ملت علیه منتخب ملت و همکارانش سریال ساخته می‌شود؟
۱۱. توجیه دروغ، تهمت، افترا و تخریب با ادعای آزادی بیان، چنان خنده‌دار است که اصولاً و اساساً در قامت رعنای رسانه‌ای چون صداوسیما نیست؛ هست!؟
به هرحال وقتی یک شهروند عادی، این همه فکر با صدای بلند دارد، مقام‌ها، نهادها، اسپانسر سریال، عوامل ساخت، رسانه «ملی»، ناظر پخش و ... هیچ سوالی ندارند؟
۱۲. پرسش‌ها در زمینه این سریال زیاد است؛ در پایان می‌توان توئیت علی جنتی وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی و پیشنهاد وی به صداوسیما برای ساخت گاندو ۳ با موضوع افشای شیوه‌های نفوذ جاسوسان خارجی به نهادهای اطلاعاتی، امنیتی و نظامی کشور اشاره کرد تا همه چیز برای همگان مشخص شود.
