تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۸ شهريور ۱۴۰۴ ساعت ۱۲:۰۷
کد مطلب : ۵۰۳۸۴۱
یادداشت ارسالی؛
اظهار پشیمانی یکی از رؤسای ستاد پزشکیان در کهگیلویه/ نقد دولت ۱۴ ماهه پزشکیان در انتصابات
۲
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛یادداشت ارسالی - مسعود پزشکیان اگرچه سال گذشته با شعار «وفاق ملی» بر کرسی ریاست‌جمهوری تکیه زد، و خود را از حزبی بودن مبرا دانسته بود، اما به نظر می‌رسد این شعار بیش از آنکه در بدنه آرای پزشکیان تجلی داشته باشد، تنها در همان شعارهای انتخاباتی خلاصه شده است، چراکه بخش بزرگی از حامیان وی، عمدتاً از جریان اصلاحات، نه‌تنها به آن باور نداشته؛ بلکه خواستار چینش مدیریتی تماماً هم‌سو با جبهه اصلاحات‌اند؛ مسئله‌ای که امروز حرف‌وحدیث‌های فراوانی را در فضای سیاسی کشور برانگیخته است.
به گزارش کبنا نیوز، سید نورالدین شفایی، رئیس ستاد مردمی دکتر مسعود پزشکیان در بخش چاروسا، عملکرد ۱۴ماهه دولت وفاق را، آن هم در بحث انتصابات مورد نقد قرار داده و از حمایت خود اظهار پشیمانی کرد.
شفایی در مطلبی که در اختیار این پایگاه خبری گذاشته، نوشته است، امام علی (ع) در خطبه چهل و یکم نهج‌البلاغه می‌فرمایند: «ای مردم! وفا هم‌زاد راست‌گویی است، سپری محکم‌تر و نگهدارنده‌تر از آن سراغ ندارم. آن کس که از وضع رستاخیز آگاه باشد، خیانت نمی‌کند. در زمانی به وجود آمده‌ایم که بیشتر مردم، خیانت و حیله‌گری را کیاست و عقل می‌شمارند و نادانان آنها را اهل تدبیر می‌خوانند، چگونه فکر می‌کنند؟!»
در تمام دنیا رقابت‌های انتخاباتی مختلف بین احزاب شناسنامه‌دار گوناگون شکل می‌گیرد و در ریاست‌جمهوری به‌عنوان مهمترین آنها، این رقابت بین دو جناح سیاسی (هر جناح سیاسی متشکل از احزاب گوناگون) است که هر جناح سیاسی ضامن عملکرد فردی است که برای رقابت انتخاب می‌شود و در مقابل، آن فرد متعهد به پاسخگو بودن در برابر عملکرد خود خواهد بود. بعد از پیروزی، در ستاد انتخاباتی‌اش با نخبگان جریان فکری، ترکیبی از نخبه‌ترین و زبده‌ترین افراد را از مجموعه فکری خویش برگزیده و برای حفظ عملکرد، اعتبار و توسعه جناح فکری‌اش و توسعه همه‌جانبه کشورش گام برمی‌دارد. جناح رقیب نیز به چنین رویه‌ای احترام کامل گذاشته و ناظر بر عملکرد رقیب، بدون دخالت، برای آینده برنامه‌ریزی می‌کند.
همان‌طور که شعار اصلی کاندیداها در انتخابات "تغییر" است و تمام برنامه‌ها را برای تحقق این شعار به مردم ارائه می‌دهند، نتیجه کارشان در گرو وفای به عهد و ایجاد تغییر برای عبور از وضعیت موجود و رفتن به‌سوی مطلوب است. اما متأسفانه در چند دوره اخیر ریاست‌جمهوری، گروهی رئیس‌جمهورها را تحت‌فشار قرار داده تا "تداوم" را انتخاب کنند و عملاً از چرخش نخبگان و توسعه در همه زمینه‌ها جلوگیری نمایند. اگر فرد انتخاب‌شده سیاست‌مداری زبده و نخبه نباشد، تسلیم "تداوم" شده و تمام اهداف و برنامه‌های جناح پشتیبان و حامیان او برای توسعه کشور نابود خواهد شد و گروهی اقلیت، همیشگی شده و در مقابل، مشارکت و پیشرفت حداقلی خواهد شد.
با این مقدمه، بعد از گذشت چهارده ماه از دولت چهاردهم، به‌عنوان یکی از رؤسای ستادهای آقای پزشکیان در کهگیلویه بزرگ، به طور شفاف، دلایل نارضایتی اکثریت حامیان دولت چهاردهم را نگاشته و در ابتدا با دلیل به انتخاب اشتباه دکتر پزشکیان به‌عنوان کاندیدای اصلاحات توسط جبهه اصلاحات پرداخته و سپس به دلایل عملکرد بسیار ضعیف ایشان در این ۱۴ ماه ادامه خواهم داد:
احزاب از طریق ایجاد مشارکت سیاسی، مشروعیت سیاسی، جامعه‌پذیری سیاسی و مدیریت منازعات ملی تأثیرگذار هستند و با ایجاد توسعه سیاسی، زمینه تحقق شایسته‌سالاری سیاسی را فراهم می‌کنند. یک نظام سیاسی درحال‌توسعه برای جذب و حل تعارضات نوپدید در یک جامعه سیاسی، می‌بایست ظرفیت‌ها و گنجایش‌های لازم را توسط سازمان‌ها و سیستم‌های نهادمند در درون خود به وجود آورد که قوی‌ترین عامل برای رسیدن به آن، توسعه و ایجاد نظام حزبی است؛ البته نه هر سازمان و حزبی، بلکه تشکیلاتی نهادینه‌شده در طول زمان و بهره‌مند از محتوای اثربخش و کارآمد. این خود باعث حمایت از تضارب آرا، چرخش قدرت میان نخبگان، کمک به شکل‌گیری نهادهای مدنی، فراهم‌آوردن بستر فعالیت مطبوعات آزاد و ایجاد شرایط لازم نقد و گفتگو در جامعه خواهد شد.
با این تفاسیر از حزب، تشکیلات و در سطح بالاتر جناح‌های سیاسی و فکری که توسعه سیاسی یک کشور را به دنبال دارد، آیا اگر یک رجل سیاسی "حزبی بودن" را یک توهین بداند، شایسته است که این فرد کاندیدای یک جناح سیاسی متشکل از احزاب گوناگون یک تفکر سیاسی با هزاران نخبه سیاسی باشد؟
همان‌طور که همه در مناظرات تلویزیونی دیدید، آقای پزشکیان در پاسخ به آقای جلیلی که از جناح سیاسی اصلاحات گفتند، به‌شدت عصبانی شد و گفتند: کسی که می‌خواهد رئیس‌جمهور یک کشور شود، علناً به بنده تهمت‌زده و توهین می‌کند و اینجا بود که همه ما از این سخنان شوکه شدیم (و راه برگشت نداشتیم) که چرا جبهه اصلاحات کسی را که متعهد به این جریان فکری و اهداف و برنامه‌های آن نیست و مهم‌تر از آن نقش حزب را در توسعه نمی‌داند، انتخاب کرده است؟ همان زمان معلوم بود که ایشان پاسخگو نخواهد بود و این اشتباهی بسیار بد از جبهه اصلاحات در حق مردمی بود که به انتخاب این جناح سیاسی اعتماد کرده بودند.
شخصی با این اعتقاد انتخاب شد و این طرز فکر ایشان که خود بیانگر پاسخگو نبودن به جناح سیاسی و نداشتن تعهد به آنها بود، باعث شد که با شعار "وفاق" تسلیم مطلق "تداوم" و خطری که در ابتدا ذکر کردم، شود. علاوه بر اینکه کابینه را در ستاد انتخاباتی و با ترکیب اصلی جناح سیاسی انتخاب نکرد، از وفای به عهدی که در انتخابات برای "تغییر" داده بود و گردن گرو گذاشت، گذر کرد. این بود شروع ناکامی و عدم موفقیت دولت چهاردهم در انتخاب وزرای کابینه که فقط تأیید و تأکید "تداوم" بود و سهمی به جناح سیاسی نرسید.
سند تأیید این گفته‌ها، سخنان احمد فاطمی نماینده مجلس بعد از معرفی کابینه است که گفت: "برآورد کلی بنده این است که رئیس‌جمهور به قول خود در مورد وفاق ملی عملکرد و کابینه‌ای که معرفی کرد نشان از وفاق ملی دارد. در حقیقت اسامی لیست وزرای پزشکیان به‌اندازه‌ای عجیب بود که حتی جبهه پایداری را هم شوکه کرد، چراکه اگر جلیلی هم رئیس‌جمهور بود حدود ۵۰، ۶۰ درصد افراد حاضر در همین لیست را معرفی می‌کرد و بعید نبود."
برای توجیه مجلس یکدست از یک جناح را بهانه کردند و حامیان دولت، علی‌رغم خون‌دل‌خوردن از این انتخاب‌ها، به امید عبور از "تداوم" در استان‌ها و استفاده از نیروی انسانی قوی، پذیرفتند.
اما استانداران را بدین شکل انتخاب و به مردم معرفی کردند: ۵۰ درصد سهم "تداوم" و ۵۰ درصد سهم "تغییر". باز هم حامیان انگشت‌به‌دهان مانده و ناچار منتظر ماندند و اندک زمانی نگذشته بود که ثابت شد ۵۰ درصد "تغییر" فقط راه گم‌کردن بوده و سهم نمایندگان "تداوم" در استان‌هاست. مدیریت‌های خرد و کلان در تمام استان‌ها و خصوصاً در استان کهگیلویه و بویراحمد و بدتر از آن در شهرستان کهگیلویه که پزشکیان رأی اول را بااقتدار، علی‌رغم جو فشار بسیار بر حامیان، کسب کرد، در دست پایداری‌ها افتاده است. اگر اتفاقی فردی را دست‌وپابسته در اختیارات گماشته‌اند، به طور واضح یک قوم یا لابی قدرتمند پایداری از پایتخت حمایت کرده و شرط مدیریت برای حامیان دولت برای مدیریت، به طور شفاف داشتن نیرویی از گروه "تداوم" در پایتخت بوده است. داشتن برنامه، مدیر، سواد، ثابت‌قدمی در تفکر و... هیچ جایگاهی ندارد و بی‌شک چنین مدیریتی با تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی گروه معروف به "تداوم" و با نداشتن هیچ برنامه‌ای، محکوم به شکست در همه زمینه‌هاست.
بنابراین، تا این لحظه مات و مبهوت به این وقایع می‌نگریم:
به پزشکیان رأی دادیم، اما با حسرت می‌بینیم: کابینه جلیلی، استانداران قالیباف، مدیران حزب پایداری، امنیت ملی لاریجانی، سیاست خارجی "چی‌ها" از گروه "تداوم" (عراقچی و تخت‌روانچی در همه دولت‌ها از احمدی‌نژاد تا پزشکیان) و بدتر از همه لبخندهای پیروزمندانه زاکانی را و ناراحت‌کننده‌ترین قسمت این تراژدی وحشتناک، کوچک و کوچک‌تر شدن سفره مردم با تورم افسارگسیخته، معیشت و زندگی متزلزل و...
و با این شرایط، جبهه اصلاحات در صورت اصرار آقای پزشکیان به ادامه‌دادن با این فرمان، معقولانه است با ایشان صحبت کرده و از آقای رسایی خواهش کنند که در رأس دولت قرار گیرد که روش کار با دوستانش را بهتر می‌داند.
با کلام حضرت علی (ع) خطاب به دکتر پزشکیان، تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازانی که اعتماد حامیان را با کلمات آن امام جلب کردند، به پایان می‌برم:
لَیسَ مِن فَرائِضِ اللّه شَیءٌ اَلنّاسُ اَشَدُّ عَلَيهِ اجتِماعا مَعَ تَفَرُّقِ اَهوائِهِم وَ تَشَتُّتِ آرائِهِم مِن تَعظیمِ الوَفاءِ بِالعُهودِ؛
هیچ یک از فرائض الهی همانند وفای به عهد نیست که مردم، با همه خواسته‌های گوناگون و دیدگاه‌های مختلف، بیشتر بر آن اتفاق‌نظر داشته باشند.
به عهد خود وفا کنید و به شعار "تغییر" با تغییرات گسترده برگردید که این وفاق جز شکست در پی نخواهد داشت.
سید نورالدین شفایی
۱۴۰۴/۰۶/۱۸
به گزارش کبنا نیوز، سید نورالدین شفایی، رئیس ستاد مردمی دکتر مسعود پزشکیان در بخش چاروسا، عملکرد ۱۴ماهه دولت وفاق را، آن هم در بحث انتصابات مورد نقد قرار داده و از حمایت خود اظهار پشیمانی کرد.
شفایی در مطلبی که در اختیار این پایگاه خبری گذاشته، نوشته است، امام علی (ع) در خطبه چهل و یکم نهج‌البلاغه می‌فرمایند: «ای مردم! وفا هم‌زاد راست‌گویی است، سپری محکم‌تر و نگهدارنده‌تر از آن سراغ ندارم. آن کس که از وضع رستاخیز آگاه باشد، خیانت نمی‌کند. در زمانی به وجود آمده‌ایم که بیشتر مردم، خیانت و حیله‌گری را کیاست و عقل می‌شمارند و نادانان آنها را اهل تدبیر می‌خوانند، چگونه فکر می‌کنند؟!»
در تمام دنیا رقابت‌های انتخاباتی مختلف بین احزاب شناسنامه‌دار گوناگون شکل می‌گیرد و در ریاست‌جمهوری به‌عنوان مهمترین آنها، این رقابت بین دو جناح سیاسی (هر جناح سیاسی متشکل از احزاب گوناگون) است که هر جناح سیاسی ضامن عملکرد فردی است که برای رقابت انتخاب می‌شود و در مقابل، آن فرد متعهد به پاسخگو بودن در برابر عملکرد خود خواهد بود. بعد از پیروزی، در ستاد انتخاباتی‌اش با نخبگان جریان فکری، ترکیبی از نخبه‌ترین و زبده‌ترین افراد را از مجموعه فکری خویش برگزیده و برای حفظ عملکرد، اعتبار و توسعه جناح فکری‌اش و توسعه همه‌جانبه کشورش گام برمی‌دارد. جناح رقیب نیز به چنین رویه‌ای احترام کامل گذاشته و ناظر بر عملکرد رقیب، بدون دخالت، برای آینده برنامه‌ریزی می‌کند.
همان‌طور که شعار اصلی کاندیداها در انتخابات "تغییر" است و تمام برنامه‌ها را برای تحقق این شعار به مردم ارائه می‌دهند، نتیجه کارشان در گرو وفای به عهد و ایجاد تغییر برای عبور از وضعیت موجود و رفتن به‌سوی مطلوب است. اما متأسفانه در چند دوره اخیر ریاست‌جمهوری، گروهی رئیس‌جمهورها را تحت‌فشار قرار داده تا "تداوم" را انتخاب کنند و عملاً از چرخش نخبگان و توسعه در همه زمینه‌ها جلوگیری نمایند. اگر فرد انتخاب‌شده سیاست‌مداری زبده و نخبه نباشد، تسلیم "تداوم" شده و تمام اهداف و برنامه‌های جناح پشتیبان و حامیان او برای توسعه کشور نابود خواهد شد و گروهی اقلیت، همیشگی شده و در مقابل، مشارکت و پیشرفت حداقلی خواهد شد.
با این مقدمه، بعد از گذشت چهارده ماه از دولت چهاردهم، به‌عنوان یکی از رؤسای ستادهای آقای پزشکیان در کهگیلویه بزرگ، به طور شفاف، دلایل نارضایتی اکثریت حامیان دولت چهاردهم را نگاشته و در ابتدا با دلیل به انتخاب اشتباه دکتر پزشکیان به‌عنوان کاندیدای اصلاحات توسط جبهه اصلاحات پرداخته و سپس به دلایل عملکرد بسیار ضعیف ایشان در این ۱۴ ماه ادامه خواهم داد:
احزاب از طریق ایجاد مشارکت سیاسی، مشروعیت سیاسی، جامعه‌پذیری سیاسی و مدیریت منازعات ملی تأثیرگذار هستند و با ایجاد توسعه سیاسی، زمینه تحقق شایسته‌سالاری سیاسی را فراهم می‌کنند. یک نظام سیاسی درحال‌توسعه برای جذب و حل تعارضات نوپدید در یک جامعه سیاسی، می‌بایست ظرفیت‌ها و گنجایش‌های لازم را توسط سازمان‌ها و سیستم‌های نهادمند در درون خود به وجود آورد که قوی‌ترین عامل برای رسیدن به آن، توسعه و ایجاد نظام حزبی است؛ البته نه هر سازمان و حزبی، بلکه تشکیلاتی نهادینه‌شده در طول زمان و بهره‌مند از محتوای اثربخش و کارآمد. این خود باعث حمایت از تضارب آرا، چرخش قدرت میان نخبگان، کمک به شکل‌گیری نهادهای مدنی، فراهم‌آوردن بستر فعالیت مطبوعات آزاد و ایجاد شرایط لازم نقد و گفتگو در جامعه خواهد شد.
با این تفاسیر از حزب، تشکیلات و در سطح بالاتر جناح‌های سیاسی و فکری که توسعه سیاسی یک کشور را به دنبال دارد، آیا اگر یک رجل سیاسی "حزبی بودن" را یک توهین بداند، شایسته است که این فرد کاندیدای یک جناح سیاسی متشکل از احزاب گوناگون یک تفکر سیاسی با هزاران نخبه سیاسی باشد؟
همان‌طور که همه در مناظرات تلویزیونی دیدید، آقای پزشکیان در پاسخ به آقای جلیلی که از جناح سیاسی اصلاحات گفتند، به‌شدت عصبانی شد و گفتند: کسی که می‌خواهد رئیس‌جمهور یک کشور شود، علناً به بنده تهمت‌زده و توهین می‌کند و اینجا بود که همه ما از این سخنان شوکه شدیم (و راه برگشت نداشتیم) که چرا جبهه اصلاحات کسی را که متعهد به این جریان فکری و اهداف و برنامه‌های آن نیست و مهم‌تر از آن نقش حزب را در توسعه نمی‌داند، انتخاب کرده است؟ همان زمان معلوم بود که ایشان پاسخگو نخواهد بود و این اشتباهی بسیار بد از جبهه اصلاحات در حق مردمی بود که به انتخاب این جناح سیاسی اعتماد کرده بودند.
شخصی با این اعتقاد انتخاب شد و این طرز فکر ایشان که خود بیانگر پاسخگو نبودن به جناح سیاسی و نداشتن تعهد به آنها بود، باعث شد که با شعار "وفاق" تسلیم مطلق "تداوم" و خطری که در ابتدا ذکر کردم، شود. علاوه بر اینکه کابینه را در ستاد انتخاباتی و با ترکیب اصلی جناح سیاسی انتخاب نکرد، از وفای به عهدی که در انتخابات برای "تغییر" داده بود و گردن گرو گذاشت، گذر کرد. این بود شروع ناکامی و عدم موفقیت دولت چهاردهم در انتخاب وزرای کابینه که فقط تأیید و تأکید "تداوم" بود و سهمی به جناح سیاسی نرسید.
سند تأیید این گفته‌ها، سخنان احمد فاطمی نماینده مجلس بعد از معرفی کابینه است که گفت: "برآورد کلی بنده این است که رئیس‌جمهور به قول خود در مورد وفاق ملی عملکرد و کابینه‌ای که معرفی کرد نشان از وفاق ملی دارد. در حقیقت اسامی لیست وزرای پزشکیان به‌اندازه‌ای عجیب بود که حتی جبهه پایداری را هم شوکه کرد، چراکه اگر جلیلی هم رئیس‌جمهور بود حدود ۵۰، ۶۰ درصد افراد حاضر در همین لیست را معرفی می‌کرد و بعید نبود."
برای توجیه مجلس یکدست از یک جناح را بهانه کردند و حامیان دولت، علی‌رغم خون‌دل‌خوردن از این انتخاب‌ها، به امید عبور از "تداوم" در استان‌ها و استفاده از نیروی انسانی قوی، پذیرفتند.
اما استانداران را بدین شکل انتخاب و به مردم معرفی کردند: ۵۰ درصد سهم "تداوم" و ۵۰ درصد سهم "تغییر". باز هم حامیان انگشت‌به‌دهان مانده و ناچار منتظر ماندند و اندک زمانی نگذشته بود که ثابت شد ۵۰ درصد "تغییر" فقط راه گم‌کردن بوده و سهم نمایندگان "تداوم" در استان‌هاست. مدیریت‌های خرد و کلان در تمام استان‌ها و خصوصاً در استان کهگیلویه و بویراحمد و بدتر از آن در شهرستان کهگیلویه که پزشکیان رأی اول را بااقتدار، علی‌رغم جو فشار بسیار بر حامیان، کسب کرد، در دست پایداری‌ها افتاده است. اگر اتفاقی فردی را دست‌وپابسته در اختیارات گماشته‌اند، به طور واضح یک قوم یا لابی قدرتمند پایداری از پایتخت حمایت کرده و شرط مدیریت برای حامیان دولت برای مدیریت، به طور شفاف داشتن نیرویی از گروه "تداوم" در پایتخت بوده است. داشتن برنامه، مدیر، سواد، ثابت‌قدمی در تفکر و... هیچ جایگاهی ندارد و بی‌شک چنین مدیریتی با تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی گروه معروف به "تداوم" و با نداشتن هیچ برنامه‌ای، محکوم به شکست در همه زمینه‌هاست.
بنابراین، تا این لحظه مات و مبهوت به این وقایع می‌نگریم:
به پزشکیان رأی دادیم، اما با حسرت می‌بینیم: کابینه جلیلی، استانداران قالیباف، مدیران حزب پایداری، امنیت ملی لاریجانی، سیاست خارجی "چی‌ها" از گروه "تداوم" (عراقچی و تخت‌روانچی در همه دولت‌ها از احمدی‌نژاد تا پزشکیان) و بدتر از همه لبخندهای پیروزمندانه زاکانی را و ناراحت‌کننده‌ترین قسمت این تراژدی وحشتناک، کوچک و کوچک‌تر شدن سفره مردم با تورم افسارگسیخته، معیشت و زندگی متزلزل و...
و با این شرایط، جبهه اصلاحات در صورت اصرار آقای پزشکیان به ادامه‌دادن با این فرمان، معقولانه است با ایشان صحبت کرده و از آقای رسایی خواهش کنند که در رأس دولت قرار گیرد که روش کار با دوستانش را بهتر می‌داند.
با کلام حضرت علی (ع) خطاب به دکتر پزشکیان، تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازانی که اعتماد حامیان را با کلمات آن امام جلب کردند، به پایان می‌برم:
لَیسَ مِن فَرائِضِ اللّه شَیءٌ اَلنّاسُ اَشَدُّ عَلَيهِ اجتِماعا مَعَ تَفَرُّقِ اَهوائِهِم وَ تَشَتُّتِ آرائِهِم مِن تَعظیمِ الوَفاءِ بِالعُهودِ؛
هیچ یک از فرائض الهی همانند وفای به عهد نیست که مردم، با همه خواسته‌های گوناگون و دیدگاه‌های مختلف، بیشتر بر آن اتفاق‌نظر داشته باشند.
به عهد خود وفا کنید و به شعار "تغییر" با تغییرات گسترده برگردید که این وفاق جز شکست در پی نخواهد داشت.
سید نورالدین شفایی
۱۴۰۴/۰۶/۱۸
