تاریخ انتشار
شنبه ۱۸ اسفند ۱۴۰۳ ساعت ۰۹:۴۷
کد مطلب : ۴۹۶۸۶۷
محمد فاضلی فعال سیاسی اصلاح طلب؛
سیاست ورزی بی‌مسئولیت / دو سند مهم و تاریخی درخصوص نرخ ارز و تورم
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛محمد فاضلی جامعه‌شناس در کانال تلگرامی خود نوشت: دیروز دو صفحه سند منتشر شد که یکی از ارزشمندترین اسناد منتشرشده در سال‌های اخیر است؛ و از هر افشاگری جنجال‌آفرینی، مهم‌تر است. سندی که ارزش تاریخی دارد.
.jpg "محمد فاضلی")
.jpg "محمد فاضلی")
این دو صفحه سند، نامه‌ای است که توسط رئیس دفتر مرحوم ابراهیم رئیسی به پانزده نفر از مقامات دولت سیزدهم ارسال، و در آن پیش‌بینی سه متغیر مهم اقتصادی تا پایان سال را ارائه کرده است:
نرخ ارز بین ۹۰ تا ۱۰۰ هزار تومان (دقیقا همان نرخی که الان در اسفند ۱۴۰۳ هست)
نرخ تورم بین ۴۵ تا ۵۰ درصد
کسری برق بین ۱۰.۵ تا ۱۲.۵ هزار مگاوات
وزیر اقتصاد و رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت قبل که در نقش منتقدان دولت پزشکیان ظاهر شدند؛ و رئیس بانک مرکزی و وزیر صمت (که این دو نفر در دولت پزشکیان هم حضور دارند) از دریافت‌کنندگان این نامه بوده‌اند. محال است نمایندگان مجلس و سایر مقامات هم از این پیش‌بینی بی‌خبر بوده باشند.
آن‌چه بر دولت پزشکیان گذشت!
نمایندگان مجلس، وزرای دولت قبل، و بسیاری دیگر از این پیش‌بینی خبر داشته‌اند. اما وقتی دولت پزشکیان شروع به‌کار کرد، و همه ریسک‌های سیاسی که در زمان ارسال این نامه وجود نداشتند، بر دولتش بار شد، مخالفانش در مجلس و سایر جاها:
خاموشی‌ها را بهانه حمله به دولت کردند.
افزایش قیمت ارز را به سیاست‌های وزارت اقتصاد نسبت دادند.
نرخ تورم را ابزار حمله به دولت و تضعیف آن کردند.
مجلسی‌ها و مخالفان دولت، هرگز به گونه‌ای رفتار نکردند که نشان دهد می‌دانند آن‌چه رخ می‌دهد (از نرخ ارز تا تورم و ناترازی) نتیجه گذشته اقتصاد ایران و حتی تشدید آن بر اثر افزایش ریسک‌های سیاسی است. فرصتی پیدا شده بود تا کاسه و کوزه همه آن چیزی را که خودشان پیش‌بینی کرده بودند، و نتیجه طبیعی مسیر طی‌شده سیاست داخلی، سیاست خارجی و سیاست اقتصادی و تحریم دو دهه گذشته است، بر سر دولت #پزشکیان بشکنند.
این‌ها همان کسانی هستند که اگر دولت مرحوم رئیسی باقی مانده بود، باید نه در موضع منتقد این وضعیت، بلکه در مقام حامیان و توجیه‌کنندگان وضعیت ظاهر می‌شدند.
نتیجه
سیاست‌ورزی در ایران امروز بی‌مسئولیت شده است. یعنی جریان اصلی سیاست، اکثریت مناقشات و گفتار سیاسی که در ظاهر به اسم مردم، کشور یا نظام صورت می‌گیرد، در اصل دعوا بر سر جابه‌جایی دار و دسته‌ها، رانت‌ها و افراد است. موضوع وطن، چیزی به نام ایران خانه ایرانیان، و مردم، سرزمین یا منافع ملی، از دستور کار طیف گسترده‌ای از سیاسیون خارج است.
اگر چنین نبود، آن‌ها که می‌دانستند حتی اگر دولت قبل می‌ماند، و حتی اگر هیچ ریسک سیاسی‌ای افزوده نمی‌شد، باز هم ارز به ۹۰ تا ۱۰۰ هزار تومان می‌رسید، خاموشی‌های گسترده رخ می‌داد و تورم به ۴۵ تا ۵۰ درصد می‌رسید؛ به عوض عربده‌کشی و ننه من غریبم‌بازی، کمک دولت می‌کردند تا سیاست‌های بهتری اجرا کند، تا منسجم‌تر باشد، تا کمتر در چاله‌های سیاست هر روزه گیر بیفتد و وزرایش وقت داشته باشند با تمرکز بیشتری به درد این کشور برسند.
سیاست‌ورزی بی‌مسئولیت، یعنی لخت و عریان منافع شخصی و جناحی را به زیان یک ملت دنبال کردن؛ یعنی حرف از مردم زدن اما با وقیح‌ترین ابزارها دنبال رانت و منافع بودن.
سیاست‌ورزی بی‌مسئولیت، یعنی بدانی که تحت شرایط موجود، قیمت ارز در پایان سال ۱۴۰۳ به ۹۰ تا ۱۰۰ هزار تومان می‌رسد، حتی اگر هیچ ریسک سیاسی‌ای افزوده نشود و هیچ بازار ارز توافقی هم اجرا نشود، اما جلوی دوربین‌های تلویزیونی عربده بکشی و از تأثیر بازار ارز توافقی بر افزایش قیمت ارز بگویی؛ قیافه دفاع از مردم هم بگیری!
حرف آخر
سیاست‌ورزی بی‌مسئولیت، آن نوع سیاست‌ورزی که ذره‌ای از ارزش قائل شدن برای ایران و ایرانی، بویی نبرده، و صرفا منافع شخصی را دنبال می‌کند، این کشور را به خاک سیاه می‌نشاند، بیشتر از آن‌چه اکنون هست.
این دو صفحه سند، نامه‌ای است که توسط رئیس دفتر مرحوم ابراهیم رئیسی به پانزده نفر از مقامات دولت سیزدهم ارسال، و در آن پیش‌بینی سه متغیر مهم اقتصادی تا پایان سال را ارائه کرده است:
نرخ ارز بین ۹۰ تا ۱۰۰ هزار تومان (دقیقا همان نرخی که الان در اسفند ۱۴۰۳ هست)
نرخ تورم بین ۴۵ تا ۵۰ درصد
کسری برق بین ۱۰.۵ تا ۱۲.۵ هزار مگاوات
وزیر اقتصاد و رئیس سازمان برنامه و بودجه دولت قبل که در نقش منتقدان دولت پزشکیان ظاهر شدند؛ و رئیس بانک مرکزی و وزیر صمت (که این دو نفر در دولت پزشکیان هم حضور دارند) از دریافت‌کنندگان این نامه بوده‌اند. محال است نمایندگان مجلس و سایر مقامات هم از این پیش‌بینی بی‌خبر بوده باشند.
آن‌چه بر دولت پزشکیان گذشت!
نمایندگان مجلس، وزرای دولت قبل، و بسیاری دیگر از این پیش‌بینی خبر داشته‌اند. اما وقتی دولت پزشکیان شروع به‌کار کرد، و همه ریسک‌های سیاسی که در زمان ارسال این نامه وجود نداشتند، بر دولتش بار شد، مخالفانش در مجلس و سایر جاها:
خاموشی‌ها را بهانه حمله به دولت کردند.
افزایش قیمت ارز را به سیاست‌های وزارت اقتصاد نسبت دادند.
نرخ تورم را ابزار حمله به دولت و تضعیف آن کردند.
مجلسی‌ها و مخالفان دولت، هرگز به گونه‌ای رفتار نکردند که نشان دهد می‌دانند آن‌چه رخ می‌دهد (از نرخ ارز تا تورم و ناترازی) نتیجه گذشته اقتصاد ایران و حتی تشدید آن بر اثر افزایش ریسک‌های سیاسی است. فرصتی پیدا شده بود تا کاسه و کوزه همه آن چیزی را که خودشان پیش‌بینی کرده بودند، و نتیجه طبیعی مسیر طی‌شده سیاست داخلی، سیاست خارجی و سیاست اقتصادی و تحریم دو دهه گذشته است، بر سر دولت #پزشکیان بشکنند.
این‌ها همان کسانی هستند که اگر دولت مرحوم رئیسی باقی مانده بود، باید نه در موضع منتقد این وضعیت، بلکه در مقام حامیان و توجیه‌کنندگان وضعیت ظاهر می‌شدند.
نتیجه
سیاست‌ورزی در ایران امروز بی‌مسئولیت شده است. یعنی جریان اصلی سیاست، اکثریت مناقشات و گفتار سیاسی که در ظاهر به اسم مردم، کشور یا نظام صورت می‌گیرد، در اصل دعوا بر سر جابه‌جایی دار و دسته‌ها، رانت‌ها و افراد است. موضوع وطن، چیزی به نام ایران خانه ایرانیان، و مردم، سرزمین یا منافع ملی، از دستور کار طیف گسترده‌ای از سیاسیون خارج است.
اگر چنین نبود، آن‌ها که می‌دانستند حتی اگر دولت قبل می‌ماند، و حتی اگر هیچ ریسک سیاسی‌ای افزوده نمی‌شد، باز هم ارز به ۹۰ تا ۱۰۰ هزار تومان می‌رسید، خاموشی‌های گسترده رخ می‌داد و تورم به ۴۵ تا ۵۰ درصد می‌رسید؛ به عوض عربده‌کشی و ننه من غریبم‌بازی، کمک دولت می‌کردند تا سیاست‌های بهتری اجرا کند، تا منسجم‌تر باشد، تا کمتر در چاله‌های سیاست هر روزه گیر بیفتد و وزرایش وقت داشته باشند با تمرکز بیشتری به درد این کشور برسند.
سیاست‌ورزی بی‌مسئولیت، یعنی لخت و عریان منافع شخصی و جناحی را به زیان یک ملت دنبال کردن؛ یعنی حرف از مردم زدن اما با وقیح‌ترین ابزارها دنبال رانت و منافع بودن.
سیاست‌ورزی بی‌مسئولیت، یعنی بدانی که تحت شرایط موجود، قیمت ارز در پایان سال ۱۴۰۳ به ۹۰ تا ۱۰۰ هزار تومان می‌رسد، حتی اگر هیچ ریسک سیاسی‌ای افزوده نشود و هیچ بازار ارز توافقی هم اجرا نشود، اما جلوی دوربین‌های تلویزیونی عربده بکشی و از تأثیر بازار ارز توافقی بر افزایش قیمت ارز بگویی؛ قیافه دفاع از مردم هم بگیری!
حرف آخر
سیاست‌ورزی بی‌مسئولیت، آن نوع سیاست‌ورزی که ذره‌ای از ارزش قائل شدن برای ایران و ایرانی، بویی نبرده، و صرفا منافع شخصی را دنبال می‌کند، این کشور را به خاک سیاه می‌نشاند، بیشتر از آن‌چه اکنون هست.
