تاریخ انتشار
يکشنبه ۳۰ مهر ۱۴۰۲ ساعت ۱۳:۴۷
کد مطلب : ۴۶۸۴۰۹
نگاه کبنا به آخرین وضعیت دانشگاه علوم پزشکی یاسوج؛
دانشگاه موقت
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛بی تردید مجموعه دانشگاه علوم پزشکی استان کهگیلویه و بویراحمد عریض و طویل‌ترین مجموعه اداری، آموزشی، ستادی، درمانی، بهداشتی و حتی عمرانی در سطح استان است. مجموعه‌ای که اگر چه ذیل مدیریت ارشد استان کهگیلویه و بویراحمد قرار می‌گیرد اما از بسیاری جهات دارای استقلال و بعضاً برتری‌هایی نیز می‌باشد. رئیس دانشگاه حکم معاونت وزیر را دارد و جالب آن که یک رئیس دانشگاه این امکان را دارد روزی استاندار نیز شود اما هر استانداری نمیتواند رئیس دانشگاه شود. با وجود چنین اهمیتی اما دانشگاه یاسوج به چیزی شبیه گوشت قربانی تبدیل شده است که در حال دست به دست شدن و محلی برای آزمون و خطاست.
نیاز بالا به نیروی انسانی در دانشگاه و برخی کار‌های عمرانی و خدماتی و همچنین تعداد بالای سمت‌های مدیریتی و مهم در این دانشگاه سبب شده است چشم طمع و حریصانه‌ای از سوی کانون‌های قدرت نسبت به دانشگاه از گذشته تا کنون وجود داشته باشد. اوج این وضعیت را در دوره مدیریت ضعیف پرویز یزدان پناه باید دید که ابتدا و با وجود شانس پایین برای تأیید حکم در شورای انقلاب فرهنگی به مدد شرایط کرونایی کشور به عنوان رئیس دانشگاه انتخاب شد همان شرایط بحرانی و سرریز حمایت‌ها و بودجه‌ها و مجوز‌های بکارگیری فرصتی طلایی به یزدان پناه داد تا کار‌هایی که پیش از وی به صورت مخفی و به سختی انجام می‌شد در دوره وی براحتی، فله‌ای و کاروانی انجام شود تا ضمن خلق یک بدعت خطرناک این موضوع به عنوان یک امکان و رویه برای جانشینان یزدان پناه در اذهان شکل بگیرد.
«محمد غلام‌نژاد» تلاش‌های زیادی کرد تا به اصلاح میراث «یزدان پناه» بپردازد اما مدیریت غیر علمی و احساسی وی سبب شد عمر مدیریتش به یک سال نرسد و عذرش به بدترین شکل ممکن خواسته شود تا کمترین عمر مدیریتی را در میان رؤسای دانشگاه به نام خود ثبت کند. حتی اگر زمزمه‌های این روز‌ها در مورد پایان دوران مدیریت «سعید جاودانسیرت» صحت داشته باشد و او باید کم کم وسایل شخصی خود را از اتاق بزرگ و آخر کریدور سمت چپ طبقه سه ساختمان قدیمی ستاد جمع کند باز رکورد «غلام‌نژاد» دست نخورده باقی خواهد ماند چرا که جاودان سیرت حکم سرپرستی دارد.
اما همین حکم سرپرستی و خواندن غزل خداحافظی برای کسی که خود را قهرمان مبارزه با کرونا می‌داند و کتاب خاطرات این مبارزات را زودتر از پایان جدال با کرونا به دست چاپ سپرد این شکل از خداحافظی خاطره تلخ و دردآوری خواهد بود. مهم‌تر از آن که افشای حرف‌های غلام نژاد در پشت سر «جاودان سیرت» نشان داد که این دو متخصص بیماری‌های عفونی باهم اختلافات شخصی هم دارند و حالا خوشحالی جاودان سیرتی‌ها از آن شکل عزل «غلام‌نژاد» به حالت معکوس بر خواهد گشت. متخصصین عفونی که قرار بود مانع از تداوم بیماری و زخم بستر و تشدید عفونت‌های حاشیه‌ای در دانشگاه شوند اما خود به مشکل اصلی دانشگاه تبدیل شدند.
در رسانه‌ها حتی از گزینه‌های جانشین «جاودانسیرت» نیز نام برده شد. صادقی و شهامت دو گزینه‌ای هستند که البته گفته می‌شود صادقی برای این مسئولیت در نهایت کنار کشید ولی «شهامت» گزینه محتملی است که البته اصل داستان را تکذیب کرد ولی وعده همکاری و همراهی با رئیس فعلی خود را داد.
پرسیدن و گلایه از اینکه چرا باید این حال و روز دانشگاه باشد دیگر محلی از اعراب ندارد و نه تنها دانشگاه که سرنوشت ناگزیر اکثر دستگاه‌های اداری استان به همین شکل است و با وجود وعده برای اصلاح این امور اما نه تنها‌امیدی به اصلاح نمی‌رود که یقیناً با تداوم وضع فعلی باید منتظر بدتر شدن این اوضاع نیز بود.
از دخالت نمایندگان در عزل و نصب‌ها بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند فارغ از اینکه این عمل چه اندازه غیر قانونی است و چه اندازه ممکن است با برخورد شورای نگهبان مواجه شود واقعیت آن است که این دخالت‌ها از گذشته بوده است و مجموعه وزارت خانه‌ها و بویژه وزارت بهداشت از این دخالت‌ها استقبال می‌کنند ولی کاش با فرض همین دخالت‌ها یک سقف و مبنایی برای انتصابات گذاشته می‌شد تا این گونه دانشگاه در تعلیق مدام به سر نبرد.
یقیناً کلید و راه حل این بحران می‌توانست معرفی یک نیروی مستقل و یا یک نیروی توانمند غیر بومی باشد ولی نه دخالت‌ها اجازه چنین تصمیمی را خواهند داد و نه وزارت خانه، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج برایش مهم است و جاودان سیرت چه در این مرحله برود و چه بماند و اندکی دیگر برود آنچه محرز و قطعی است ضعف‌ها و حواشی در این دانشگاه بزرگ و مهم است که تمامی نخواهند داشت.
شرایطی که شکل دیگر و حادتری از آن را در دستگاه‌هایی همچون آموزش و پرورش، شرکت گاز، معاون استانداری و بسیاری از فرمانداری‌های دیگر استان به وضوح مشاهده می‌کنیم اما اراده‌ای برای پایان دادن به این وضعیت نه تنها وجود ندارد که پسا وضعیت هر اتفاق فعلی بسیار تیره‌تر و پر ابهام است.
نیاز بالا به نیروی انسانی در دانشگاه و برخی کار‌های عمرانی و خدماتی و همچنین تعداد بالای سمت‌های مدیریتی و مهم در این دانشگاه سبب شده است چشم طمع و حریصانه‌ای از سوی کانون‌های قدرت نسبت به دانشگاه از گذشته تا کنون وجود داشته باشد. اوج این وضعیت را در دوره مدیریت ضعیف پرویز یزدان پناه باید دید که ابتدا و با وجود شانس پایین برای تأیید حکم در شورای انقلاب فرهنگی به مدد شرایط کرونایی کشور به عنوان رئیس دانشگاه انتخاب شد همان شرایط بحرانی و سرریز حمایت‌ها و بودجه‌ها و مجوز‌های بکارگیری فرصتی طلایی به یزدان پناه داد تا کار‌هایی که پیش از وی به صورت مخفی و به سختی انجام می‌شد در دوره وی براحتی، فله‌ای و کاروانی انجام شود تا ضمن خلق یک بدعت خطرناک این موضوع به عنوان یک امکان و رویه برای جانشینان یزدان پناه در اذهان شکل بگیرد.
«محمد غلام‌نژاد» تلاش‌های زیادی کرد تا به اصلاح میراث «یزدان پناه» بپردازد اما مدیریت غیر علمی و احساسی وی سبب شد عمر مدیریتش به یک سال نرسد و عذرش به بدترین شکل ممکن خواسته شود تا کمترین عمر مدیریتی را در میان رؤسای دانشگاه به نام خود ثبت کند. حتی اگر زمزمه‌های این روز‌ها در مورد پایان دوران مدیریت «سعید جاودانسیرت» صحت داشته باشد و او باید کم کم وسایل شخصی خود را از اتاق بزرگ و آخر کریدور سمت چپ طبقه سه ساختمان قدیمی ستاد جمع کند باز رکورد «غلام‌نژاد» دست نخورده باقی خواهد ماند چرا که جاودان سیرت حکم سرپرستی دارد.
اما همین حکم سرپرستی و خواندن غزل خداحافظی برای کسی که خود را قهرمان مبارزه با کرونا می‌داند و کتاب خاطرات این مبارزات را زودتر از پایان جدال با کرونا به دست چاپ سپرد این شکل از خداحافظی خاطره تلخ و دردآوری خواهد بود. مهم‌تر از آن که افشای حرف‌های غلام نژاد در پشت سر «جاودان سیرت» نشان داد که این دو متخصص بیماری‌های عفونی باهم اختلافات شخصی هم دارند و حالا خوشحالی جاودان سیرتی‌ها از آن شکل عزل «غلام‌نژاد» به حالت معکوس بر خواهد گشت. متخصصین عفونی که قرار بود مانع از تداوم بیماری و زخم بستر و تشدید عفونت‌های حاشیه‌ای در دانشگاه شوند اما خود به مشکل اصلی دانشگاه تبدیل شدند.
در رسانه‌ها حتی از گزینه‌های جانشین «جاودانسیرت» نیز نام برده شد. صادقی و شهامت دو گزینه‌ای هستند که البته گفته می‌شود صادقی برای این مسئولیت در نهایت کنار کشید ولی «شهامت» گزینه محتملی است که البته اصل داستان را تکذیب کرد ولی وعده همکاری و همراهی با رئیس فعلی خود را داد.
پرسیدن و گلایه از اینکه چرا باید این حال و روز دانشگاه باشد دیگر محلی از اعراب ندارد و نه تنها دانشگاه که سرنوشت ناگزیر اکثر دستگاه‌های اداری استان به همین شکل است و با وجود وعده برای اصلاح این امور اما نه تنها‌امیدی به اصلاح نمی‌رود که یقیناً با تداوم وضع فعلی باید منتظر بدتر شدن این اوضاع نیز بود.
از دخالت نمایندگان در عزل و نصب‌ها بسیار گفته‌اند و نوشته‌اند فارغ از اینکه این عمل چه اندازه غیر قانونی است و چه اندازه ممکن است با برخورد شورای نگهبان مواجه شود واقعیت آن است که این دخالت‌ها از گذشته بوده است و مجموعه وزارت خانه‌ها و بویژه وزارت بهداشت از این دخالت‌ها استقبال می‌کنند ولی کاش با فرض همین دخالت‌ها یک سقف و مبنایی برای انتصابات گذاشته می‌شد تا این گونه دانشگاه در تعلیق مدام به سر نبرد.
یقیناً کلید و راه حل این بحران می‌توانست معرفی یک نیروی مستقل و یا یک نیروی توانمند غیر بومی باشد ولی نه دخالت‌ها اجازه چنین تصمیمی را خواهند داد و نه وزارت خانه، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج برایش مهم است و جاودان سیرت چه در این مرحله برود و چه بماند و اندکی دیگر برود آنچه محرز و قطعی است ضعف‌ها و حواشی در این دانشگاه بزرگ و مهم است که تمامی نخواهند داشت.
شرایطی که شکل دیگر و حادتری از آن را در دستگاه‌هایی همچون آموزش و پرورش، شرکت گاز، معاون استانداری و بسیاری از فرمانداری‌های دیگر استان به وضوح مشاهده می‌کنیم اما اراده‌ای برای پایان دادن به این وضعیت نه تنها وجود ندارد که پسا وضعیت هر اتفاق فعلی بسیار تیره‌تر و پر ابهام است.
