فکر نوشتِ «محمد بهرامی» در سوگ بلوط‌ها؛ آقایان استاندار و نمایندگان مجلس و رسانه‌ها بیاید آهنگ «ای بلی تو ریشه داری» را جانانه همدل همنوایی کنید

کبنا ؛محمد بهرامی - تصاویر مربوط به آفت زدگی و حال ناخوش بلوطهای زاگرس و استان - فارغ از همه‌ی احوال و نگاهها - به مانند تمامی مردم زاگرس، دردی عمیق و ریشه دار در جان و آهی بلند در سینه‌ام نشانده است. دردی متفاوت از دیگر دردها. دردی همه گیر که اینگار بر همه جا میزند و از همه سوی زندگی بر جان و روان آدم سرازیر می‌شود و این روان درد سیل گونه بی سبب نیست چرا که بلوط‌ها؛ نام و نان و نفس ما بوده‌اند.
آمار را که می‌نگریم این درد و آه عمیق‌تر و بلندتر می‌شوند؛ حدود یک میلیون ۵۵۰ هزار هکتار مساحت استان هست که حدود یک میلیون و ۴۰۰ هزار هکتار آن را جنگل و مرتع می‌پوشاند! آماری که نشان می‌دهد استان ما نسبت به مساحت، بالاترین سرانه جنگل و مرتع را در کشور دارد و به لحاظ وسعت در بین استانهای کشور رتبه هفتم را دارد. آماری که نشان می‌دهد بزرگترین نعمت و پتانسیل استان همین جنگل‌ها و مراتع هستند و علاوه بر آتش سوزی‌ها، تغییرات اقلیمی، خشکسالی ها، قاچاق چوب و سو استفاده جنگل نشینان که در سالهای گذشته تا کنون باعث از بین رفتن جنگل‌ها شده، متاسفانه در این روزها آفت کرم و پروانه‌ی برگ خوار و جوانه خوار ۶۰ هزار هکتار از جنگلهای بلوط را تهدید و دچار بیماری کرده است. تهدیداتی که سالها در مورد انها صحبت شده و مقالات نوشته شده و جلسات زیادی گرفته شده و دیگر همگان همه چیزش را می‌دانند.
در باره امکانات، نیروی انسانی، تعداد محیط بانان و جنگلبانان، نقش اجتماعی مردم، دلسوزی و تدبیر مدیران، میزان بودجه و مسائل دیگر همه چیز گفته و شنیده شده است. همه‌ی این موضوعات را که بررسی کنیم و در کنار احوال سالهای گذشته و حال جنگل‌ها و مراتع زاگرس و استان قرار دهیم گویا راه درمان و نجات یک کلمه است؛ «همت»
یک همت همگانی. تمام مسئولین و مردم هر کدام به سهم خود برای جلوگیری از مرگ طبیعت راگرس باید کاری کنیم. موضوع کاملاً جدی و حیاتی است. بحث خاک و خانه است. بحث تاریخ و هویت است و این بلوطها متعلق به همه ماست.
 جناب آقای استاندار؛
 شما که خود فرزند زاگرس و همنشین بلوط‌هایش بوده‌اید نیک اکنون درد بلوطها را می‌فهمید. قطعاً درد بلوطها درد شماست. پس از جنابعالی بعنوان سکان دار این خطه استدعا داریم در این رابطه همت کنید و طرحی نو دراندازید و برای این طرح تیم ویژه‌ای تشکیل دهید. از تمام مدیران بخواهید سهمی برای این طرح و نجات این بلوطها و مراتع کنار بگذارند. از ظرفیتها و پتانسیل‌های ممکن استفاده نمایید. برای تعریف و جذب بودجه اختصاصی در این رابطه به پایتخت و هر جایی که امکانش هست بروید و درخواست کمک کنید. خواهش و تمنا کنید. اصرار و ابرام بورزید. از دوستانتان و اعتبارتان کمک بگیرید و اگر اینها چاره کار نشد از احساستان کمک بگیرید چرا که این بلوطها ریشه‌ها و خاک ما هستند و می‌ارزد که حتی جانها را فدایش کرد.
 نمایندگان استان کهگیلویه و بویراحمد در بهارستان؛
 وقت اتحاد و همدل شدن است. برای نجات بلوطهایمان این بار همصدا شوید. هنگامه‌ی دوراهی‌های تفریق کننده نیست. به حرمت این بلوطها که نام و نان و نفسمان بوده است چپ و راست، بالا و پایین، گرمسیر و سردسیر ننمایید چرا که اگر این بلوطها نباشند استان ما، استانی دیگر می‌شود در عالمی دیگر. از تمام نمایندگان و مدیران قبلی و تمام نخبگان و اساتید کمک بگیرید. بیایید و یکبار هم که شده آهنگ (ای بلی تو ریشه داری ...) را جانانه و همدل، همنوایی کنید و نشان دهید که این آهنگ و شعر و مفهومش برازنده‌ی اقدامات و سخنرانی‌های شماست.
 مدیر کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان کهگیلویه و بویراحمد؛
می‌دانم که شما نیز بواسطه سال‌ها زیست در این جغرافیا و به سبب فعالیت‌هایی که در راستای این حوزه به سبب مناصب مختلف داشته‌اید این روزها درد بلوطها درد شبانه روز شماست. اما از شما توقع می‌رود از کمبود امکانات و بودجه و نیروی انسانی کافی در این حوزه و همچنین راهکارها و تلاشهایی که صورت گرفته یا نگرفته است با مردم بصورت واضح و شفاف صحبت نمایید. مطمئن باشید بخاطر اهمیت موضوع مردم شما را درک و یاری می‌کنند. به غیر از کمک‌هایی که از مسئولان و مدیران استانی و کشوری دارید از مردم نیز کمک بخواهید. اکثر مردم به سبب آگاهی و علاقه و غیرتی که به جغرافیا و طبیعت خود دارند بهترین پاسبانان طبیعتشان می‌شوند، تنها اندکی آموزش و از آن مهمتر برنامه ریزی و تدارک می‌خواهند. از ظرفیت شوراها و دهیاری‌های هر منطقه استفاده نمایید. از تحصیلکرده ها و جوانان نخبه در رشته مربوطه بخواهید تا با مطالعه علم نوین و خلاقیت ذاتیشان، راهکار ارائه دهند. تجربه بزرگان و پیران روستا و عشایر را دست کم نگیرید چرا که هر کدام از آنان در این رابطه اساتید مجربی هستند که سالها در مکتب و کلاس طبیعت شاگردی کرده‌اند. با فعالان محیط زیست جلسه بگیرید و به ایده‌هایشان توجه نمایید و درب اتاقتان همواره به روی آنان باز باشد.
جناب مدیر، می دانم که مدت کوتاهی است که این مسئولیت به شما رسیده است و این انباشت درد و بیماری بلوطها و مراتع حاصل سالها و دهه‌هاست اما؛ با یک همت والا و تلاش شبانه روزی و یک دلسوزی هموندی با بلوطها، یک یاعلی بگویید و با یک مدیریت جهادی و میدانی شروع نمایید که وقت تنگ است و آفت‌ها بی رحم و بی مروت در هجومند.
 صدا وسیمای مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد؛
 بهترین مستندسازان و کارگردانان و فیلمبرداران و دیگر عوامل مربوطه در استان و حتی خارج استان را جمع کنید و از آنان بخواهید تا با اوج هنرشان از بلوطها و طبیعت زاگرس و استان بگویند. مگر دنا جدای از بلوطهایش معنا و مفهوم دارد؟ آنقدر از بلوطها بگویید تا احترام و عشق به بلوط را در گوشه گوشه استان ببینیم و دغدغه بلوط را در زبان و دستان مسئولین مشاهده کنیم. فرهنگ بلوط پروری و بلوط داری را نهادینه کنید و رساترین رسانه برای ناله‌های بلوط در استان و زاگرس و کشور باشید.
 خبرگزاری‌ها و پایگاههای خبری و تحلیلی؛
 چند خبر از بلوطها نوشته‌اید؟ چند تحلیل از طبیعتمان کار کرده‌اید؟ به راستی کدام مهمتر است؟؛ احوال فلان مدیر یا احوالِ طبیعتِ پایتختِ طبیعتِ ایران؟ ضمن احترام به تلاشتان از شما خواهش می‌کنم بلوط و طبیعت را پرتکرارترین واژه‌ی خبرها و تحلیل‌هایتان کنید. واضح‌ترین لنز دوربین و رساترین بلندگو و میکروفن و پر جوهرترین قلمتان را برای طبیعت استان کهگیلویه و بویراحمد بکار ببرید.
 و به خودم و مردم شریف و نجیب استانم؛
بحث خاک و طبیعت و وطن که می‌شود، موسم همسرایی اراده‌هاست. هنگام صبر و انتظار و توقعات کشدار نیست. بلوط‌ها قوت ما بودند. خانه و استراحت گاه ما بودند. با اکسیژنش نفس می‌کشیدیم و در سایه سارش خستگی و گرمای تن را بدر می‌کردیم. از چوبش دهها ابزار و وسیله زندگی می‌ساختیم. به زیبایی جنگل‌هایش می‌بالیدیم و صد البته که شما دیر آشنایان روزگار بلوط‌ها هستید و در مکتب طبیعت استاد تمام.
بیاییم به فرزندانمان به سان پداران و مادرانمان از ارزش جنگل‌ها و مراتع بگوییم. اگر در تیررس زبان و احساسمان افرادی را می‌بینیم که نسبت به طبیعت بدگفتاری و بدرفتاری و از آن بدتر قاچاق و سواستفاده می‌کنند زبان به امر و نهی بچرخانیم. درست است که وضعیت معیشت این روزها افرادی را به سمت شغل‌های کاذب و حتی آسیب زا هل داده است اما حداقل در مورد طبیعت و سواستفاده از آن آنها را منع کنیم و به صبوری سفارش کنیم.
آنجا که نهادی و سازمانی و مسئولی و نهضتی و فردی دلسوز، برنامه و طرحی برای بهبود و حفاظت از طبیعت دارد یاریش کنیم. به فعالان محیط زیست احترام بیشتر بگذاریم و همراهیشان کنیم. بیشتر آنان سرداران دلسوز جنگ با آفت‌های محیط زیست هستند که در دل نگران خاک و آب میهن هستند.
به امید آنکه روزی برسد که هر کدام از ما، یک جنگلبان و محیط بان دلسوز طبیعت ایران و زاگرس و استان کهگیلویه و بویراحمد باشیم.
 به امید همسرایی یک «همی هلی» دیگری برای سرسبزی زاگرس
 
 --------------------------
۱۱ تیرماه ۱۴۰۱