نامه‌ی جوان چاروسایی به استاندار کهگیلویه و بویراحمد

کبنا ؛لیقوم الناس بالقسط، به نام خداوند جان و خرد/ کزین برتراندیشه برنگذر؛ اینجانب جوانی فرهنگی از عمق محرومیت‌های بخش چاروسا از توابع شهرستان کهگیلویه، استان کهگیلویه و بویراحمد؛ به نمایندگی از جوانان این دیار برای مطالبه‌ی بر زمین مانده‌ی مردمی که پینه‌ی دستشان یادآور آلامی هست که متحمل شدند؛ قلم می‌زنم که امیدوارم کارگر واقع شود.
امروزه یکی از معضلاتی که جامعه‌ی ما با آن دست و پنجه نرم می‌کند عدم توازن در توزیع امکانات ورفاهیات در مناطق مختلف کشور می‌باشد.
اگر عدالت اجتماعی در استان را مورد واکاوی قرار بدهیم ومقایسه ای ضمنی با بخش چاروسا داشته باشیم؛ درمی یابیم که شهرستان باشت و گچساران ازطریق سد کوثر دشت‌های تشنه‌شان سیراب شد و در قبای گلستانِ استان خودنمایی می‌کنند و با اشتغال جوانانش ولنگاری‌ها تقلیل یافت اما در چاروسا با وجود رودها و چشمه‌های پرآب، دشت‌ها و مزارع کشاورزی‌اش تشنه‌ی قطره‌ای آب هستند.
 جوانان مارگون از کارخانه سیمان، ارتزاق می‌کنند و شهرستان بهمئی و مارگون توسط ستاداجرایی فرمان امام (ره) به عنوان پایلوت محرومیت زدایی در استان انتخاب می‌شوند و شاهد اجرای پروژه‌های میلیاردی هستیم.
کمی آنسوتر شهرستان لنده با استقرار بنیاد علوی در جنبه‌های مختلف فرهنگی، رفاهی و اشتغال با اجرای پروژه‌های میلیاردی از انحطاط و بن بست خارج می‌شود.
اتکای شهرستان چرام بر کارخانه فسفات و شهرک‌های صنعتی است و چشمه بلقیس چرام قطب گردشگری استان است ولی درچاروسا، آبشار کمر دوغ، عروس آبشارهای ایران که از عجایب خلقت آفرینش است که گردشگرانی از نقاط دوردست کشور به خود جذب می‌کند و یا الگن که طبیعت خیره کننده‌اش توجه بومی و غیربومی را به خود واداشت؛ به دست فراموشی سپرده می‌شود.
در مجاورت بخش چاروسا، بخش دیشموک جامعه‌ی هدف بنیاد علوی جهت رفع محرومیت قرار می‌گیرد و امروزه نظاره گر اجرای پروژه‌های استراتژیک در این بخش هستیم و زیرساخت‌های وافی و کافی یکی پس از دیگری برای تبدیل شدن به شهرستان تعبیه می‌شود.
همه موارد مذکور حقوق حقه‌ی آنهاست اما چرا فقط بخش چاروسا باید اندرخم یک کوچه بماند؟
چرا نباید بخشی پهناور به نام چاروسا پایلوت محرومیت زدایی قرار بگیرد؟
مردم بخش چاروسا از روستای کوشک غندی تا ادرج، از لاش تا صبور ودره خواجه و بسیاری روستای دیگر، شبانه روز با مصائبی مواجه هستند که عده‌ای را که پایِ رفتن داشتند مبتلای به مهاجرت، و عده‌ای که استطاعت مالی نداشتند را در باتلاق محرومیت غوطه ور کرد.
آیا نباید برای رهاندن جوانان از دام اعتیاد و آسیب‌های اجتماعی محرکی به نام اشتغال وجود داشته باشد؟
آیابرای بخشی  که درحال طیِ اخذ مجوزهای شهرستانی است نباید زیرساخت‌های لازم فراهم شود؟
قصور از مسئولین است یا از مردم بخش چاروسا که خودرا در پارامترهای پیش افتاده‌ی سیاسی محصور کردند و درمنجلاب مرزبندی‌های طایفه‌ای اسیر شدند که تا اکنون جز خسران عایدی به همراه نداشت و توجهی به صدای خفه شده در گلوی جوانان ندارند؟
اکنون زمان جامه عمل پوشاندن به شعر انقلابیِ حمید مصدق است که می‌گوید:
من اگر برخیزم
تو اگر برخیزی
همه برمی خیزند
اکنون وقت اتحاد و همدلیِ قاطبه‌ی مردم بخش چاروسا اعم از فرهنگیان، سیاسیون، اهالی رسانه و قلم، بازاری وکسبه جهت استیفای حقوق خود درچارچوب قانون می‌باشد؛ وحدتی که اگر فراگیرشود حصول نتیجه را سهل خواهد کرد.
درپایان یادداشت، خطاب به استاندار محترم و نماینده محترم ولی فقیه در استان کهگیلویه و بویراحمد، نماینده محترم کهگیلویه بزرگ و فرماندار کهگیلویه، معروض می‌دارم:
جنبه‌ی اجتماعی عبادت، خدمت به خلق است واز سویی رهبر معظم انقلاب (مدظله العالی)، مبارزه با فقر ومحرومیت را وظیفه‌ای فراگیر و همگانی می‌داند.
رسالت بنیاد علوی که زیرنظر بنیاد
مستضعفان، لیدرِ رفع محرومیت در مناطق کم برخوردار می‌باشد.
 راه برون رفت بخش چاروسا از اعتزال و انزوا و نشاندن تبسم بر چهره‌ی رنجورِ بخش و مردمانش، استقرار نهاد محرومیت زدا و منشاء آبادانیِ بنیاد علوی است.
برای احقاق این مهم، اهتمام و حرکتی جهادی، ضروری و بایسته است که پابرهنگانی که به فرموده‌ی امام راحل (ره) صاحبان اصلیِ انقلاب هستند مترصد و چشم به راه اقدامات وخرد جمعی شما بزرگواران هستند.
----------------------------------
و من الله توفیق، عادل رضاپور