هر کجا «کرد» هست آنجا «ایران» است

کبنا ؛ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز
این تیزی سنان شما نیز بگذرد
آن کس که اسب داشت غبارش فرو نشست
گرد سم خران شما نیز بگذرد
هرجا کرد هست،آنجا ایران است.
((ملامصطفی بارزانی))
خاورمیانه آبستن حوادث جدیدی است. آنچه این روزها میبینیم شاید در ظاهر به هم مرتبط نباشند، اما حکایت از یک به هم پیوستگی منظم دارد. آزادی نفتکش ایرانی گریس وان در جبال الطارق و متعاقب آن آزادی کشتی انگلیسی،مبادله دو زندانی بین ایران و آمریکا سوی خوش قضیه است که در ظاهر میبینیم.
حمله به آرامکو با ۱۸پهباد و ۷ موشک کروز،حمله به حشدالشعبی در عراق،حمله به نفتکش ایرانی در دریای سرخ، ورود ترکیه به مناطق کردنشین سوریه و حمام خون ترکها هم سوی غم انگیز ماجراست.
خاورمیانه به کدام سو میرود؟
چه کسی فکر میکرد که دموکراسی نیمه جان ترکیه با یک پشتوانه ای از جامعه مدنی قوام یافته در همسایگی غرب توسعه یافته به چنین سمتی متمایل شود.!؟ از زمان فروپاشی امپراتوری عثمانی و مرزهای سایکس-پیکو، مناطق کردنشین،همواره دستخوش حوادث غمباری بوده اند. نسل کشی کردها در دوران تاریک حاکمیت صدام حسین، تراژدی غم انگیز داعش و کشتار و اسارت و بردگی کردهای ایزدی عراق و سوریه و اینک،مرگ انسانیت در نواحی کردنشین سوریه، لکه ننگی است بر دامان بشر امروز.
آمریکا،مثل همه این سه سال گذشته،به تمامی تعهداتش به کردها،پشت پا زد. نئوعثمانی ها از فراز بش تپه و آک سارای،در قالب سلطان سلیمان فرو رفته اند. جهان در خواب است و ینی چری های بیرحم ترک، کودکان و زنان کرد را از دم تیغ میگذرانند. مردم ترکیه می توانند از اردوغان خشمگین نباشند. او آغاز پایان دموکراسی در ترکیه است. اما تاریخ نمی تواند خوی بی رحمانه اش را در قتل عام کردهای بی پناه فراموش کند. نسل کشی دیروز ارامنه و نسل کشی امروز کردها، پازل بی رحمی تاریخی ترکها را تکمیل کرد.اما وجدانهای بیدار،هرگز سکوت نخواهند کرد. دنیا دار مکافات است. تاریخ،چهره های خون ریزی چون اردوغان را زیاد دیده است. او نواده تیمور و چنگیز است.
...................
 ایرج اقبالفر