تاریخ انتشار
چهارشنبه ۴ ارديبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۰۰:۴۵
کد مطلب : ۴۰۸۹۲۹
یادداشت
زبان لری؛به هویت خود پشت پا نزنیم
امیر محبی فر
۳
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛بدون شک بسیاری از آداب،رسوم و فرهنگ هر جامعه و قومی با زبان و واژگان آن زبان گره خورده و فراموش کردن یا بی اعتنایی به زبان مادری به خودی خود موجب از بین رفتن و فراموشی این فرهنگها و سنتها میشود.
زبان لری که عده ای سعی دارند آن را به عنوان گویش قلمداد کنند زبانی ریشه دار،،غنی،پرمحتوا و بسیار شیرین و موجز است که به جرات می توان گفت نزدیکترین زبان به ادبیات و زبان فارسی و تنها زبان باقی مانده از ادبیات کهن ایران میباشد که فارسی امروزی به نوعی تکامل یافته آن میباشد.
با نگاهی به کتب و آثار کهن ادبیات ایران میتوان به روشنی ردپای واژگان زبان لری را دید و این گواه صدقی بر ریشه دار بودن و اصیل بودن این زبان است.
متاسفانه عده ای از سر نادانی و عده ای عامدانه کمر به نابودی و محو این زبان زیبا و گویا بسته اند و در چند دهه ی اخیر این بی توجهی به زبان مادری شدت و حدت بیشتری یافته و اگر فرهنگ سازی مناسبی در این زمینه صورت نگیرد این میراث گرانسنگ و کهن قوم بزرگ لر به بایگانی تاریخ سپرده خواهد شد.
عده ای تازه به دوران رسیده و بی اطلاع از فرهنگ غنی گذشته خود سعی دارند با آموزش زبان فارسی به فرزندان خود و نهی آنها از صحبت کردن به زبان مادری ژست متمدانه و روشنفکرانه به خود بگیرند ،غافل از اینکه چنین رفتاری نمادی از خودباختگی فرهنگی و نسیان هویتی است.
اینکه تصور شود صحبت کردن به زبان مادری باعث خجلت و سرافکندگی است به نوعی انکار سنتها،فرهنگها و میراث ماندگاری است که از نیاکان ما سینه به سینه منتقل شده تا به ما رسیده و حفظ این میراث گرانبها نشان از بلوغ فکری و اجتماعی ما دارد .
آنچه برای حفظ این میراث گرانبها از اهمیت و اولویت برخوردار است ،آموزش زبان مادری به فرزندان خود و تلاش برای ترویج آن در محافل علمی و ادبی میباشد.
---------------------------------------------------
امیر محبی فر ،سوم اردیبهشت ماه ۹۸
زبان لری که عده ای سعی دارند آن را به عنوان گویش قلمداد کنند زبانی ریشه دار،،غنی،پرمحتوا و بسیار شیرین و موجز است که به جرات می توان گفت نزدیکترین زبان به ادبیات و زبان فارسی و تنها زبان باقی مانده از ادبیات کهن ایران میباشد که فارسی امروزی به نوعی تکامل یافته آن میباشد.
با نگاهی به کتب و آثار کهن ادبیات ایران میتوان به روشنی ردپای واژگان زبان لری را دید و این گواه صدقی بر ریشه دار بودن و اصیل بودن این زبان است.
متاسفانه عده ای از سر نادانی و عده ای عامدانه کمر به نابودی و محو این زبان زیبا و گویا بسته اند و در چند دهه ی اخیر این بی توجهی به زبان مادری شدت و حدت بیشتری یافته و اگر فرهنگ سازی مناسبی در این زمینه صورت نگیرد این میراث گرانسنگ و کهن قوم بزرگ لر به بایگانی تاریخ سپرده خواهد شد.
عده ای تازه به دوران رسیده و بی اطلاع از فرهنگ غنی گذشته خود سعی دارند با آموزش زبان فارسی به فرزندان خود و نهی آنها از صحبت کردن به زبان مادری ژست متمدانه و روشنفکرانه به خود بگیرند ،غافل از اینکه چنین رفتاری نمادی از خودباختگی فرهنگی و نسیان هویتی است.
اینکه تصور شود صحبت کردن به زبان مادری باعث خجلت و سرافکندگی است به نوعی انکار سنتها،فرهنگها و میراث ماندگاری است که از نیاکان ما سینه به سینه منتقل شده تا به ما رسیده و حفظ این میراث گرانبها نشان از بلوغ فکری و اجتماعی ما دارد .
آنچه برای حفظ این میراث گرانبها از اهمیت و اولویت برخوردار است ،آموزش زبان مادری به فرزندان خود و تلاش برای ترویج آن در محافل علمی و ادبی میباشد.
---------------------------------------------------
امیر محبی فر ،سوم اردیبهشت ماه ۹۸
شله:برنج پخته
گرده:نان
جاندار