کبنانیوز - پتروشیمی گچساران از نگاهی دیگر

چرا شهر گچساران که بزرگترین میدان نفتی ایران و سومین میدان نفتی بزرگ جهان است و از سال ۱۳۱۸ کار برداشت از چاه‌های نفتی را آغاز کرد و قریب به هشتاد سال است با نفت و فلرهای آتشین و آغشته به گازهای سمی آشناست و با گوشت و خون خود آن را حس کرده است و دانشگاه آزاد گچساران و دانشگاه آزاد یاسوج و یک دانشگاه دولتی در گچساران رشته‌های مربوط به مهندسی نفت و مهندسی شیمی را از مقطع کارشناسی تا مقطع دکتری تدریس می‌کنند هنوز مدیران و نمایندگان استان به بهانه اینکه در استان نیروی متخصص نداریم نیروی غیر بومی با مزایا و هزینه‌ها و حقوق‌های بیشتر استخدام می‌کنند؟

متن ارسالی: طبق اطلاعات شرکت ملی صنایع پتروشیمی NPC عملیات اجرایی پروژه پتروشیمی گچساران در سال ۸۳ در زمینی به مساحت ۱۵۷ هکتار آغاز شد که به دلیل برخی مشکلات چندین بار غیرفعال شد اما از سال ۸۹ تاکنون فعالیت خود را جدی‌تر آغاز کرده است؛ خوراک این مجتمع قرار است از طریق پالایشگاه بید بلند ۲ تامین شود و هدف از احداث طرح پتروشیمی گچساران، تأمین خوراک مجتمع‌های زیرمجموعه پتروشیمی باختر (واقع در مسیر خط لوله سراسری اتیلن غرب) و همچنین مجتمع‌های پتروشیمی منطقه دنا شامل پتروشیمی چهارگانه ممسنی، دهدشت، بروجن و کازرون می‌باشد که همگی زیر 30 درصد پیشرفت دارند. بدین ترتیب که محصول اتیلن گرید پلیمری تولیدی در پتروشیمی گچساران به طول تقریبی 700 کیلومتر به‌عنوان خوراک 4 پتروشیمی زیرمجموعه این شرکت انتقال می‌یابد و محصولات طرح پتروشیمی گچساران یک‌میلیون تن اتیلن در سال و نیز 84 هزار تن برش C+ پروپان و سنگین‌تر خواهد بود و با بهره برداری از این طرح توسعه‌ای، یک هزار شغل پایدار ایجاد می‌شود.
حال سوال اینجاست چرا یک طرح پتروشیمی که از لحاظ بزرگی مجتمع هم نیست و فقط دو محصول تولید می‌کند بعد از گذشت این همه سال هنوز در نیمه راه هم نیست؟ حتماً ذهن‌ها به طرف بودجه می‌رود که این کاملاً اشتباه است، چون بودجه یک طرف کار است و مدیریت کردن بودجه طرف دیگر کار. پتروشیمی گچساران از ابتدا با بودجه 2/1 میلیارد یورو بسته شده که بیشتر این بودجه دریافت شده و قاسم محمودی مدیر عامل پتروشیمی گچساران تیرماه سال گذشته در خصوص روند پتروشیمی گچساران نیز گفته فقط در سال قبل ۳۳۴ میلیون یورو اعتبار ارزی برای پتروشیمی گچساران گرفته‌ایم و در حال حاضر ۱۱۴ میلیون یورو ارزی خریداری و در پتروشیمی هزینه شده است. در اینجا متوجه می‌شویم بودجه بهانه‌ای بیش نیست و شرکت پتروشیمی گچساران با داشتن مدیران غیر بومی که دلسوز این شهرستان نیستند یا مدیران بومی غیرمتخصص و بی تجربه از این بیشتر هم انتظار نمی‌رفت پیشرفت کند. در زمانی که در عسلویه و کنگان و.. به علت رفع تحریم‌ها در صنعت پتروشیمی شرکت‌ها سرعت بیشتری گرفتند و یکی پس از دیگری افتتاح شدند و در حال پیشرفت بودند شرکت پتروشیمی گچساران دنبال کارهای باند و باند بازی و حاشیه‌ها بود و در این زمان که قیمت دلار چند برابر شده از خواب بی تدبیری بیدار شده و اعلام مشکل می‌کند. این در حالیست که هر روز که از افتتاح این پتروشیمی بگذرد با وجود اینکه قیمت تقریبی هر تن اتیلن 1400 دلار و هر تن پروپان 400 دلار محاسبه می‌شود، حدود 4 میلیارد تومن ضرر می‌کند و در سال یک میلیارد و چهارصد میلیارد تومن درآمد ناخالص به باد فراموشی سپرده می‌شود.
سوال دیگر که می‌توان پرسید این است که چرا شهر گچساران که بزرگترین میدان نفتی ایران و سومین میدان نفتی بزرگ جهان است و از سال ۱۳۱۸ کار برداشت از چاه‌های نفتی را آغاز کرد و قریب به هشتاد سال است با نفت و فلرهای آتشین و آغشته به گازهای سمی آشناست و با گوشت و خون خود آن را حس کرده است و دانشگاه آزاد گچساران و دانشگاه آزاد یاسوج و یک دانشگاه دولتی در گچساران رشته‌های مربوط به مهندسی نفت و مهندسی شیمی را از مقطع کارشناسی تا مقطع دکتری تدریس می‌کنند هنوز مدیران و نمایندگان استان به بهانه اینکه در استان نیروی متخصص نداریم نیروی غیر بومی با مزایا و هزینه‌ها و حقوق‌های بیشتر استخدام می‌کنند؟
در آخر مردم شریف گچساران بدانید که آمار بیکاری درگچساران 20 درصد است و افتتاح این پتروشیمی شاید بتواند 2 الی 3 در صد از این آمار را کم کند و مسئولان باید فکری به حال باقی افراد بیکار کنند و اگر فکرشان مانند عملشان بیشتر از 10 سال زمان می‌برد باید هم افسوس به حال مردم خورد که مسئولانی اینچنین اداره شهرستان را برعهده دارند و هم افسوس به حال شما مدیران که قدر این نعمت بزرگ که خدمت کردن به مردم است را ندانستید و نمی‌دانید..
باتشکر
--------------------------
سید اسماعیل محمدی مهر
۹۷/۰۹/۱۹