اعتراضات محصول شکاف و تبعیضات چند ساله اخیر است

کبنا ؛ 
متن ارسالی 
 
گاها با نام شکافهای مختلف اجتماعی و انواع آن که شامل شکافهای عرضی و طولی هستند، برخورد نموده‌ایم. یکی از مهمترین این شکافها، شکافهای طبقاتی هستند که بیانگر عمق و فاصله اقشار مختلف جامعه در پارامترهای مختلفی از قبیل میزان ثروت و درآمد می‌باشند. اما در برخی کشورها و جوامع عواملی دخیل در به وجود آمدن نوع جدیدی از شکافهای اجتماعی شده‌اند که ایران هم از این امر مستثنی نیست. در سطح جامعه ایرانی و نوعاً شهری مثل گچساران شاهد سرباز نمودن این نوع از شکافهای اجتماعی به نام شکاف شهروندی هستیم. شکاف شهروندی که به وسیله ابزارهایی مانند تبعیض ایجاد و باعث فاصله عمیق مردم یک جامعه از هم می‌گردد و در بلند مدت باعث دودستگی جامعه، دو جبهه شدن قومیتها و نوع نگاهها و شیوع کینه توزیهای متوهمانه شهروندی می‌گردد. ماکس وبر نخستین بار اصطلاح فرصتها یا شانس‌های برابر زندگی را به کار برد که منظور او از این عنوان در حقیقت فراهم شدن دسترسی به کالاهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی (شغل و درامد) بود. قطعاً شرایط و فرصتها از بیرون (دولت‌ها) در اختیار فرد قرار می‌گیرند و طبیعی است که کوتاهی و سلیقه‌ای رفتار کردن در فراهم نمودن این نوع فرصتها باعث به وجود آمدن شکاف تبعیضاتی می‌شود. امروزه اما گچساران از این نوع شکاف رنج می‌برد. اگر شاهد آن هستیم در هر محفل و جلسه‌ای و به هر مناسبتی، اعتراض و گله مندی از سر نبودن درآمد و شغل از سوی جوان یا جوانانی سر می زند باعث و دلیل آن چیزی جز شکاف در حال عمیق شهروندی نیست. و اینکه تصور کنیم وقتی مسئول یا نماینده شهر در جایی مورد اعتراض جوانی بیکار قرار می‌گیرد، از قبل برنامه ریزی شده می‌باشد، حاکی از عمق فاجعه در عدم درک این شکاف عمیق می‌باشد!
اتفاقی که از حالت طبیعی در تقسیم بندی شکافهای شناخته شده‌ای از قبیل ترک و لر یا بویراحمد و به اوی یا حتی جریانات چپ و راست عبور کرده و به شکل اکثریت مورد تبعیض در مقابل اقلیتی که کلیه فرصتها در چنگال آنان به اسارت گرفته شده است، تبدیل گردیده!
بنابراین استخدام‌ها، انتصابات و ترفیع افراد با سواستفاده از موقعیت‌های شغلی و اداری، نفوذ فامیلی و حتی بعضاً با دریافت رشوه به جایگاهی رسیدن، باعث بروز این شکاف در شهر می‌شود. بنا به این تفاسیر مشاهده بیش از پیش این موارد و اتفاقات غیر طبیعی که در فضایی آلوده به چاپلوسی، تملق و دورویی رشد می‌یابد و جایگزین لیاقتها و شایستگی‌ها می‌گردد، نتیجه‌ای جز عمیق شدن فاجعه بار این شکاف ندارد و اعتراضات و گله مندی ها شاید در کوتاه مدت راهی برای بیان مشکلات به وجود آمده داشته باشد، قطعاً در بلندمدت نتیجه‌ای فاجعه بارتر و گسترده‌تر در بحث مشکلات اجتماعی شهر به وجود خواهد آورد که نه با ماست مالیزاسیون رسانه‌ای و نه شواف‌های تبلیغاتی مدیران درمان نمی‌گردد.
-------------------
مصطفی جوزانی

-----------------------