تاریخ انتشار
دوشنبه ۱۰ دی ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۵۲
کد مطلب : ۴۹۴۳۸۹
سخنان امیدوار کننده رئیس جمهور درباره تحول آموزش و پرورش / آقای پزشکیان! پرقدرت دنبال کنید
۱
کبنا ؛اینکه ایشان به دنبال تحول در نظام آموزشی مدارس و ارتقاء مدارس دولتی است، مایه امیدواری است و امیدواریم دولت بتواند به بهترین شکل ممکن این موضوعات را پیگیری کند.
به گزارش کبنا، جهان نیوز نوشت: اخیراً رئیس جمهور در مورد آموزش و پرورش و مدارس دولتی، سخنانی بیان کرده است که قابل توجه است. وی در مورد روش آموزش گفته است: «روش آموزش و کلاس های آموزش و اینکه چگونه باید آموزش بدهیم در مدارس دولتی را داریم به کل تغییر می دهیم».
همچنین بیان کرده است: «... الان در مدارس خصوصی و نمی دانم این حرف ها 100 میلیون، 80 میلیون، 120 میلیون پول می گیرند ثبت نام کنند، آن وقت یک بچه ای که این پول ها را ندارد در مدرسه دولتی آموزش خوب نبیند، بعد برود با این دوتا مسابقه بدهد؟ چرا؟! ما باید کاری بکنیم این بچه ها در مدارس دولتی ما، بهترین آموزش ممکن را ببینند و این کار را خواهیم کرد ...»
رئیس جمهور در مورد توانمند کردن دانش آموزان نیز گفته است: «این قابل قبول نیست یکی دیپلم بشود، کاری از دستش برنیاید. ما می توانیم در 12 سالی که این بچه ها دست ما هستند، طوری آموزش بدهیم که توانمند شوند؛ روی پا خود ایستادن، به مملکت خود پایبند بودن، مستقل بودن، خلاق بودن و توانمند بودن در وجودشان شعله ور شود ...»
در هر صورت، اینکه رئیس جمهور در مورد آموزش و پرورش دغدغه دارد، جای تقدیر دارد. اینکه ایشان به دنبال تحول در نظام آموزشی مدارس و ارتقاء مدارس دولتی است، مایه امیدواری است و امیدواریم دولت بتواند به بهترین شکل ممکن این موضوعات را پیگیری کند.
در اینجا به بهانه سخنان رئیس جمهور، به صورت اجمالی چند نکته ذکر می گردد:
یک: نظام آموزشی و روش آموزش در نهاد آموزش و پرورش باید تغییرات اساسی پیدا کند. دانش آموزان باید به صورت عملی درگیر مسائل شوند و کار گروهی را یاد بگیرند. اگر نگوییم همه دروس، حداقل بخش قابل توجهی از دروس باید حالت کارگاهی پیدا کند. دانش آموز باید به دنبال حل مسأله باشد و در این راستا از معلم کمک بگیرد. آموزش و پرورش باید این بستر را برای دانش آموزان فراهم کند.
دو: دروسی که دانش آموزان می خوانند باید در حقیقت، علم نافع باشد. دانش آموز باید با تمام وجود خود احساس کند که این علم به کارش می آید و دانستن آن برایش ضرورت دارد؛ در زندگی دنیوی و اخروی او موثر است و ... .
سه: تجربه نشان داده است که ارائه برخی از دروس به شیوه گذشته، موفقیت آمیز نبوده است و باید تغییرات اساسی در ارائه آنها رخ دهد. مثلاً دانش آموزان سال ها عربی و انگلیسی می خوانند اما آن گونه که انتظار می رود برایشان فایده ندارد. یعنی نه می توانند به خوبی، عربی و انگلیسی بنویسند و نه می توانند به خوبی، عربی و انگلیسی سخن بگویند.
چهار: دانش آموزی که دیپلم می گیرد، حداقل باید بتواند در یک عرصه، توانمند شود. زیرا 12 سال به هیچ وجه زمان کمی برای پرورش یک استعداد نیست.
پنج: مدارس دولتی باید به گونه ای غنی باشند و از نظر امکانات در اندازه ای باشند که به هیچ وجه والدین مجبور نشوند که فرزندان خود را به مدارس غیردولتی بفرستند.
شش: جامعه فقط دکتر نمی خواهد؛ این گزاره غلط باید از ذهن برخی دانش آموزان و والدین آنها برداشته شود. اگر دانش آموز در طول دوران تحصیل، طعم سایر علوم و کاربرد آنها در جامعه را به خوبی بچشد، چه بسا به مرور زمان، استعداد و علاقه خود را دریابد؛ به برخی تبلیغات توجه نکند و خود بخود مسیر موفقیتش را پیدا کند.
هفت: یکی از وظایف آموزش و پرورش، کشف استعداد و ظرفیت دانش آموزان و کمک به رشد این استعداد است. بخش قابل توجهی از دانش آموزان نه تنها پس از دیپلم، بلکه حتی در مقطع کارشناسی و ارشد در دانشگاه هم سرگردان هستند و پس از سال ها تحصیل، اساساً نمی دانند به دنبال چه چیزی هستند؟ برای کجا و چه کاری می توانند مفید باشند و به جامعه خدمت کنند؟
به گزارش کبنا، جهان نیوز نوشت: اخیراً رئیس جمهور در مورد آموزش و پرورش و مدارس دولتی، سخنانی بیان کرده است که قابل توجه است. وی در مورد روش آموزش گفته است: «روش آموزش و کلاس های آموزش و اینکه چگونه باید آموزش بدهیم در مدارس دولتی را داریم به کل تغییر می دهیم».
همچنین بیان کرده است: «... الان در مدارس خصوصی و نمی دانم این حرف ها 100 میلیون، 80 میلیون، 120 میلیون پول می گیرند ثبت نام کنند، آن وقت یک بچه ای که این پول ها را ندارد در مدرسه دولتی آموزش خوب نبیند، بعد برود با این دوتا مسابقه بدهد؟ چرا؟! ما باید کاری بکنیم این بچه ها در مدارس دولتی ما، بهترین آموزش ممکن را ببینند و این کار را خواهیم کرد ...»
رئیس جمهور در مورد توانمند کردن دانش آموزان نیز گفته است: «این قابل قبول نیست یکی دیپلم بشود، کاری از دستش برنیاید. ما می توانیم در 12 سالی که این بچه ها دست ما هستند، طوری آموزش بدهیم که توانمند شوند؛ روی پا خود ایستادن، به مملکت خود پایبند بودن، مستقل بودن، خلاق بودن و توانمند بودن در وجودشان شعله ور شود ...»
در هر صورت، اینکه رئیس جمهور در مورد آموزش و پرورش دغدغه دارد، جای تقدیر دارد. اینکه ایشان به دنبال تحول در نظام آموزشی مدارس و ارتقاء مدارس دولتی است، مایه امیدواری است و امیدواریم دولت بتواند به بهترین شکل ممکن این موضوعات را پیگیری کند.
در اینجا به بهانه سخنان رئیس جمهور، به صورت اجمالی چند نکته ذکر می گردد:
یک: نظام آموزشی و روش آموزش در نهاد آموزش و پرورش باید تغییرات اساسی پیدا کند. دانش آموزان باید به صورت عملی درگیر مسائل شوند و کار گروهی را یاد بگیرند. اگر نگوییم همه دروس، حداقل بخش قابل توجهی از دروس باید حالت کارگاهی پیدا کند. دانش آموز باید به دنبال حل مسأله باشد و در این راستا از معلم کمک بگیرد. آموزش و پرورش باید این بستر را برای دانش آموزان فراهم کند.
دو: دروسی که دانش آموزان می خوانند باید در حقیقت، علم نافع باشد. دانش آموز باید با تمام وجود خود احساس کند که این علم به کارش می آید و دانستن آن برایش ضرورت دارد؛ در زندگی دنیوی و اخروی او موثر است و ... .
سه: تجربه نشان داده است که ارائه برخی از دروس به شیوه گذشته، موفقیت آمیز نبوده است و باید تغییرات اساسی در ارائه آنها رخ دهد. مثلاً دانش آموزان سال ها عربی و انگلیسی می خوانند اما آن گونه که انتظار می رود برایشان فایده ندارد. یعنی نه می توانند به خوبی، عربی و انگلیسی بنویسند و نه می توانند به خوبی، عربی و انگلیسی سخن بگویند.
چهار: دانش آموزی که دیپلم می گیرد، حداقل باید بتواند در یک عرصه، توانمند شود. زیرا 12 سال به هیچ وجه زمان کمی برای پرورش یک استعداد نیست.
پنج: مدارس دولتی باید به گونه ای غنی باشند و از نظر امکانات در اندازه ای باشند که به هیچ وجه والدین مجبور نشوند که فرزندان خود را به مدارس غیردولتی بفرستند.
شش: جامعه فقط دکتر نمی خواهد؛ این گزاره غلط باید از ذهن برخی دانش آموزان و والدین آنها برداشته شود. اگر دانش آموز در طول دوران تحصیل، طعم سایر علوم و کاربرد آنها در جامعه را به خوبی بچشد، چه بسا به مرور زمان، استعداد و علاقه خود را دریابد؛ به برخی تبلیغات توجه نکند و خود بخود مسیر موفقیتش را پیدا کند.
هفت: یکی از وظایف آموزش و پرورش، کشف استعداد و ظرفیت دانش آموزان و کمک به رشد این استعداد است. بخش قابل توجهی از دانش آموزان نه تنها پس از دیپلم، بلکه حتی در مقطع کارشناسی و ارشد در دانشگاه هم سرگردان هستند و پس از سال ها تحصیل، اساساً نمی دانند به دنبال چه چیزی هستند؟ برای کجا و چه کاری می توانند مفید باشند و به جامعه خدمت کنند؟
