تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱۳:۴۷
کد مطلب : ۴۹۰۰۶۷
نتایج باخت نماینده کهگیلویه در انتخابات ریاست جمهوری و کمیسیون اصل نود مجلس؛
سلام موحد به پایان خود / چرا علیرغم سه‌سال‌ونیم زمان تا پایان مجلس دوازدهم، موحد بازی را پیش از موعد باخته است؟
۰
کبنا ؛در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری با این‌که نامزدهای مورد نظر سید محمد موحد پیروز نشدند، اما منافع این شکست برای او بیش از پیروزی است.
به گزارش کبنا، سید محمد موحد در دور نخست انتخابات ریاست جمهوری از محمدباقر قالیباف حمایت کرد؛ حتی در این موضع‌گیری سیاسی، با عدل هاشمی‌پور رقیب دیرینه‌اش هم‌پیاله شد و رقبای دیروز، شب دوستانه‌ای را با هم گذراندند. حتی هاشمی‌پور آن را یکی از بهترین شب‌های خود عنوان کرد. بااین‌حال قالیباف باخت، اما موحد هنوز نباخته بود؛ او در دور دوم انتخابات جانب سعید جلیلی را گرفت.
جلیلی همواره به عنوان یک فرد تندرو در جامعه مطرح بوده و نسبتی که بین او و جبهه پایداری وجود دارد، از او چهره‌ای رادیکال و بنیادگرا ساخته است. با وجود این‌که موحد نه میانه‌رو و نه تندرو است؛ حمایت او از چهره‌های مختلف چندان دور از دهن نیست؛ او حتی می‌تواند از مرحوم هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی نیز دفاع کند. حتی او می‌توانست در این انتخابات حامی مسعود پزشکیان باشد؛ افکار عمومی از یاد نبرده که در دوره‌ای نزدیک به اصلاح‌طلبان، در یک دوره میانه‌رو و در تمامی دوره‌ها همزمان اصولگرا نیز بوده است.
به هر حال پس از شکست قالیباف، موحد همراه با رقبایش به سمت جلیلی رفتند، او نیز باخت. موحد که قرار بود نقش یکی از صاحب‌نفوذان سیاسی را پس از پایان یافتن دوره نمایندگی‌اش بازی کند، در هر دو دوره انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری از یک بازنده حمایت کرد.
او پس از باخت در انتخابات ریاست جمهوری، در انتخابات مجلس نیز هر چند نامش از صندوق بیرون آمد، اما در واقع در این انتخابات نیز پیروز نشد؛ او بعد از هفت دوره نتوانست به ریاست یک کمیسیون برسد؛ آن‌هم کمیسیونی همچون اصل 90 که سال‌ها عضو آن بوده است. این در حالی است که محمد بهرامی که برای نخستین بار به مجلس راه یافته بود نائب رئیس کمیسیون انرژی مجلس شد. از آن طرف هم غلامرضا تاجگردون توانست به راحتی رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شود.
در این میان بازنده واقعی موحد بود؛ اولاً در آن انتخابات مسأله‌دار هنوز برخی از مردم در مورد چگونگی پیروزی موحد ابهاماتی دارند؛ از طرف دیگر، پس از هفت دوره نمایندگی نتوانست ریاست یک کمیسیون را به دست آورد. در شش دوره پیش حتی یک بار در کمیسیون‌های اثرگذار مجلس عضو نبوده است؛ او رنگ کمیسیون‌هایی که متناسب با وضعیت توسعه‌نیافتگی کهگیلویه باشند همچون صنایع، انرژی، عمران و ... را نیز ندیده است.
عمق محرومیت کهگیلویه با هفت دوره نمایندگی موحد تغییر چندانی نکرده و در این سه سال پایانی نیز نمی‌توان انتظار داشت موحد بتواند توسعه‌ای ایجاد کند. البته او در گذشته نیز چندان به دنبال انجام وظیفه نمایندگی خود نبود و بیشتر به دخالت در امور اجرایی می‌پرداخت؛ نزدیکی موحد به بسیاری از فرمانداران، بخشداران و رؤسا و مدیران در کهگیلویه که بر اساس ادعای برخی از فعالان سیاسی و اجتماعی 15 نفر هستند، حرف‌وحدیث‌های بسیاری در مورد نقش نمایندگی‌اش به وجود آورده است.
نقش موحد در پتروشیمی دهدشت با همکاری نشان‌زاده نیز یکی دیگر از موارد پرابهام در مورد اوست؛ به نظر می‌رسد او هر جا که توانسته، رد پایی از خود بر جای گذاشته است. اما حالا با پیروزی دولت پزشکیان، موحد دیگر فرصتی برای دخالت در امور اجرایی ندارد. از طرف دیگر، در مجلس نیز نتوانسته ریاست کمیسیونی را به دست آورد. بنابراین او پیش از موعد بازی را باخته است و با وجود سه‌سال‌ونیم تا پایان مجلس، موحد به پایان خود نزدیک شده است.
بااین‌وجود نباید انتظار داشت موحد در این دولت بتواند نقش چندانی در تعیین مدیران، رؤسا و فرمانداران داشته باشد. شاید در ظاهر، از این قضایا، شکست موحد را بتوان نتیجه گرفت، اما در عمل، به نظر می‌رسد او از این شکست ذینفع شده باشد. کهگیلویه از نظر بسیاری از شاخص‌ها توسعه‌نیافته است؛ سرنوشت پروژه انتقال آب حومه غربی روشن نیست، پروژه جاده لنده_تشان مجوز ماده 23 ندارد، پروژه دهدشت_خیرآباد، علیرغم دوبانده شدن بخش دوگنبدان، در بخش کهگیلویه تغییر خاصی رخ نداده است. جاده دهدشت_چرام همچنان قربانی می‌گیرد و پروژه فسفات چرام نیز تعریفی ندارد. بنابراین با این حجم از توسعه‌نیافتگی، موحد می‌تواند به راحتی از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده و بگوید من می‌خواستم اما چون دولت با من همسو نبود، به من اجازه نداد و من نتوانستم کار چندانی انجام دهم.
حالا مشخص شد چرا می‌توان گفت علیرغم شکست‌های پی‌درپی موحد در دو دور انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات کمیسیون اصل نود مجلس، او منتفع شده است؛ او می‌تواند دور آخر نمایندگی‌اش را بی‌خیال‌تر از دوره‌های گذشته به‌سر ببرد و با فراغت بال بیشتری به دنبال زندگی شخصی خود برود.
به گزارش کبنا، سید محمد موحد در دور نخست انتخابات ریاست جمهوری از محمدباقر قالیباف حمایت کرد؛ حتی در این موضع‌گیری سیاسی، با عدل هاشمی‌پور رقیب دیرینه‌اش هم‌پیاله شد و رقبای دیروز، شب دوستانه‌ای را با هم گذراندند. حتی هاشمی‌پور آن را یکی از بهترین شب‌های خود عنوان کرد. بااین‌حال قالیباف باخت، اما موحد هنوز نباخته بود؛ او در دور دوم انتخابات جانب سعید جلیلی را گرفت.
جلیلی همواره به عنوان یک فرد تندرو در جامعه مطرح بوده و نسبتی که بین او و جبهه پایداری وجود دارد، از او چهره‌ای رادیکال و بنیادگرا ساخته است. با وجود این‌که موحد نه میانه‌رو و نه تندرو است؛ حمایت او از چهره‌های مختلف چندان دور از دهن نیست؛ او حتی می‌تواند از مرحوم هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی نیز دفاع کند. حتی او می‌توانست در این انتخابات حامی مسعود پزشکیان باشد؛ افکار عمومی از یاد نبرده که در دوره‌ای نزدیک به اصلاح‌طلبان، در یک دوره میانه‌رو و در تمامی دوره‌ها همزمان اصولگرا نیز بوده است.
به هر حال پس از شکست قالیباف، موحد همراه با رقبایش به سمت جلیلی رفتند، او نیز باخت. موحد که قرار بود نقش یکی از صاحب‌نفوذان سیاسی را پس از پایان یافتن دوره نمایندگی‌اش بازی کند، در هر دو دوره انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری از یک بازنده حمایت کرد.
او پس از باخت در انتخابات ریاست جمهوری، در انتخابات مجلس نیز هر چند نامش از صندوق بیرون آمد، اما در واقع در این انتخابات نیز پیروز نشد؛ او بعد از هفت دوره نتوانست به ریاست یک کمیسیون برسد؛ آن‌هم کمیسیونی همچون اصل 90 که سال‌ها عضو آن بوده است. این در حالی است که محمد بهرامی که برای نخستین بار به مجلس راه یافته بود نائب رئیس کمیسیون انرژی مجلس شد. از آن طرف هم غلامرضا تاجگردون توانست به راحتی رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شود.
در این میان بازنده واقعی موحد بود؛ اولاً در آن انتخابات مسأله‌دار هنوز برخی از مردم در مورد چگونگی پیروزی موحد ابهاماتی دارند؛ از طرف دیگر، پس از هفت دوره نمایندگی نتوانست ریاست یک کمیسیون را به دست آورد. در شش دوره پیش حتی یک بار در کمیسیون‌های اثرگذار مجلس عضو نبوده است؛ او رنگ کمیسیون‌هایی که متناسب با وضعیت توسعه‌نیافتگی کهگیلویه باشند همچون صنایع، انرژی، عمران و ... را نیز ندیده است.
عمق محرومیت کهگیلویه با هفت دوره نمایندگی موحد تغییر چندانی نکرده و در این سه سال پایانی نیز نمی‌توان انتظار داشت موحد بتواند توسعه‌ای ایجاد کند. البته او در گذشته نیز چندان به دنبال انجام وظیفه نمایندگی خود نبود و بیشتر به دخالت در امور اجرایی می‌پرداخت؛ نزدیکی موحد به بسیاری از فرمانداران، بخشداران و رؤسا و مدیران در کهگیلویه که بر اساس ادعای برخی از فعالان سیاسی و اجتماعی 15 نفر هستند، حرف‌وحدیث‌های بسیاری در مورد نقش نمایندگی‌اش به وجود آورده است.
نقش موحد در پتروشیمی دهدشت با همکاری نشان‌زاده نیز یکی دیگر از موارد پرابهام در مورد اوست؛ به نظر می‌رسد او هر جا که توانسته، رد پایی از خود بر جای گذاشته است. اما حالا با پیروزی دولت پزشکیان، موحد دیگر فرصتی برای دخالت در امور اجرایی ندارد. از طرف دیگر، در مجلس نیز نتوانسته ریاست کمیسیونی را به دست آورد. بنابراین او پیش از موعد بازی را باخته است و با وجود سه‌سال‌ونیم تا پایان مجلس، موحد به پایان خود نزدیک شده است.
بااین‌وجود نباید انتظار داشت موحد در این دولت بتواند نقش چندانی در تعیین مدیران، رؤسا و فرمانداران داشته باشد. شاید در ظاهر، از این قضایا، شکست موحد را بتوان نتیجه گرفت، اما در عمل، به نظر می‌رسد او از این شکست ذینفع شده باشد. کهگیلویه از نظر بسیاری از شاخص‌ها توسعه‌نیافته است؛ سرنوشت پروژه انتقال آب حومه غربی روشن نیست، پروژه جاده لنده_تشان مجوز ماده 23 ندارد، پروژه دهدشت_خیرآباد، علیرغم دوبانده شدن بخش دوگنبدان، در بخش کهگیلویه تغییر خاصی رخ نداده است. جاده دهدشت_چرام همچنان قربانی می‌گیرد و پروژه فسفات چرام نیز تعریفی ندارد. بنابراین با این حجم از توسعه‌نیافتگی، موحد می‌تواند به راحتی از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده و بگوید من می‌خواستم اما چون دولت با من همسو نبود، به من اجازه نداد و من نتوانستم کار چندانی انجام دهم.
حالا مشخص شد چرا می‌توان گفت علیرغم شکست‌های پی‌درپی موحد در دو دور انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات کمیسیون اصل نود مجلس، او منتفع شده است؛ او می‌تواند دور آخر نمایندگی‌اش را بی‌خیال‌تر از دوره‌های گذشته به‌سر ببرد و با فراغت بال بیشتری به دنبال زندگی شخصی خود برود.
