در بیمارستان امام سجاد یاسوج بر سربیماران PTE (لخته خونی) و سی تی آنژیوگرافی چه می‌گذرد؟
همین چند ماه گذشته بود که بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج مجهز به دستگاه آنژیوگرافی و دستگاه دیالیز شد، معاون وزیر بهداشت در این بیمارستان حضور یافت و معضلات و مشکلات این بیمارستان را از نزدیک دید، اما فقط بعد از چند ماه دستگاه آنژیوگرافی خراب شده و گفته می شود دستگاه دیالیز نیز ندارد!
همین چند ماه گذشته بود که بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج مجهز به دستگاه آنژیوگرافی و دستگاه دیالیز شد، معاون وزیر بهداشت در این بیمارستان حضور یافت و معضلات و مشکلات این بیمارستان را از نزدیک دید، اما فقط بعد از چند ماه دستگاه آنژیوگرافی خراب شده و گفته می‌شود دستگاه دیالیز نیز ندارد!
به گزارش کبنانیوز، باتوجه‌به حساسیت بیماران پذیرشی در بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج اعم از بیماران قلبی، ریوی، نوزادان، زایشگاه و ... انتظار می‌رود نگاه ویژه‌ای به این بیمارستان شود که علی‌رغم زحمات کادر درمان، متأسفانه به بدترین شکل ممکن مدیریت می‌شود.
به‌عنوان‌مثال مرگ ناشی از آمبولی ریه (لخته خونی) معمولاً یک ساعت پس از بروز نشانه‌ها اتفاق می‌افتد، لذا شناخت و تشخیص زودرس در اولویت قرار دارد و عدم تحرکات اضافی و جابه‌جایی می‌تواند به روند بهبودی بیمار کمک نماید؛ ولی متأسفانه در این بیمارستان بیش از 6 ماه به علت خراب بودن دستگاه سی تی آنژیوگرافی و ضعف مدیریتی ریاست بیمارستان جهت تأمین یا تعمیرات تجهیزات سیستمی مجبور به جابه‌جایی و حرکت بیش از حد معقول بیمار به بیمارستان‌های مجاور، شاهد تشدید علائم و خطرات در بیمار هستیم. در مورد بخش زایشگاه و لخته‌های خونی پس از زایمان نیز خطرات مهلکی نیز در این زمینه وجود دارد.
و مهم‌تر از همه عدم وجود آنژیوگرافی قلب که شهریورماه سال ۱۴۰۰ با هزینه سنگینی افتتاح شد و بعد از مدت کوتاهی تعطیل شد که مجبور باشیم بیماران را به بیمارستان‌های خصوصی استان‌های مجاور (در تاریخ امروز ۱۶ فروردین 3 مورد اعزامی به بیمارستان‌های استان فارس فرستاده شد) که با هزینه‌های گزاف شامل هزینه درمان، هزینه اسکان همراه بیمار و حتی خطرات بالقوه جاده‌ای اعزام مواجه باشیم. این مرکز درمانی که به یک درمانگاه سرپایی شباهت دارد حتی از داشتن یک دستگاه دیالیز که نیاز مبرم بخش‌های داخلی است بی‌بهره هست
و در پایان باید گفت که اگر وضعیت به همین شکل و با این بی‌مدیریتی پیش برود باید شاهد مرگ روزافزون عزیزانمان باشیم.
به گزارش کبنا، پیش از این
پرستاران و کادر درمانی بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج در دیدار سعید کریمی، معاون درمان وزارت بهداشت و درمان حرف‌های تلخی از وضعیت خود در این بیمارستان زدند.
یکی از پرستاران بیمارستان امام سجاد (ع) در دیدار با معاون درمان، گفت: 12 ماه کارآنه ما عقب افتاده و رفاهیات ما صفر است. حق مسکن ما از 90 هزار تومان به 250 هزار تومان رسیده و ایاب و ذهاب هم نداریم.
وی افزود: بیمه تکمیلی ما سه ماه قطع شده و بلاتکلیف مانده است.
پرستار دیگری گفت: اگر هر موضوع دیگری به کشور ربط داشته باشد، اما بیمه تکمیلی به خود دانشگاه علوم پزشکی یاسوج ربط دارد چرا سه ماه بیمه تکمیلی ما قطع شده و کسی هم سرش درد نمی‌کند. حالا ما به شما گفتیم، ببینیم چطور می‌شود؟!
پرستار خانم دیگری که دلش از همه پُرتر بود، گفت: از علوم پزشکی گلایه دارم. همیشه به ما می‌گویند؛ «مشکلی نیست که آسان نشود.» اصلاً این مسئله صحت ندارد. چون ماه یک بار به ریاست دانشگاه شکایت کردم، چرا تعرفه پرستاری و کارآنه را در دست‌مان نمی‌گذارید. می‌گویند؛ چیزی به ما اعلام نکرده‌اند. به مدت شش ماه مرا با این دیسک کمر آواره این طرف و آن طرف کردند.
حالا چاره کار چیست؟ اجازه صحبت هم نمی‌دهند. ارزشی برایمان قائل نیستند. 6 ماه مرا بیکار گذاشتند. محل کار برایم مشخص نکردند و هر جا می‌رفتم، می‌گفتند؛ خانم برو بیرون ما نیاز به شما نداریم. چرا دم از اسلام می‌زنیم اما یک بند از اسلام را نمی‌شناسیم.
در ادامه بازدید معاون درمان از بخش‌های مختلف بیمارستان امام سجاد (ع)، یکی از پرستارن نیز گفت: اینجا مرکز بخش قلب استان است. مرکز داخلی با اطفال است. بخش‌های پشتیبانی ما تعداد تخت‌هایش کم است.
وی افزود: در بخش ICU چهار تخت بیشتر نداریم و این در حالی است که کل استان کهگیلویه و بویراحمد به اینجا مراجعه می‌کنند.
این پرستار خواستار توجه ویژه‌ای به مراکز درمانی استان شد. بعد از صحبت‌های این پرستار، شهامت معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی استان کهگیلویه و بویراحمد به تعداد تخت‌های بخش‌های داخلی اشاره کرد و گفت: حدود 80 تخت داخلی داریم. بیمارستان امام سجاد (ع) متعلق به تأمین اجتماعی بوده که ما خریداری کردیم و فضای آن فضای درمانی نبوده.
مادر دیگری از سهل‌انگاری و تأخیر پزشک بر سر بالین بیمارش سخن گفت که
پزشک مشغول در بیمارستان امام سجاد (ع) گفت: 11 ماه از سال می‌گذرد، حقوق به ما نداده‌اند. آن موقع حقوق من 8 میلیون است که در ماه 600 ساعت کار می‌کنم.
پرستار دیگری تاکید کرد: 16 ماه تعرفه پرستاری و 12 ماه کارآنه نیز به ما پرداخت نکردند. رفاهیات صفر است. حق مسکن ما 90 هزار تومان آن را به 250 هزار تومان رساندند، با چه شوق و انگیزه‌ای کار کنیم.
مادر بیماری در دیدار با معاون درمان گفت: بر اساس آمپول اشتباه به مغز فرزند من فشار آمده، وَرَم کرده و دچار تشنج شده و شکایت کردم و پاسخی نگرفته‌ام. من فرزندم را سالم آورده‌ام و سالم می‌خواهم.
همراه یکی از بیماران از کمبود نیروی خدماتی گلایه کرد و خواستار توجه بیشتر به نظافت بخش‌های زایمان و... داشت.
نفر دیگری جلو آمد و گفت: من از سال 93 سرکار بودم، الان علوم پزشکی به من گفته‌اند که سرکار نیایم، چرا؟ 12 سال کار کردم. الان باید چه کاری انجام بدهم. معاون درمان سری تکان داد و قول پیگیری داد.
مهمترین بحثی که پرستاران داشتند روی کارآنه و تعرفه پرستاری بود.
بیشتر بخوانید:
دریافت لینک صفحه با کد QR