چطور «ناامیدی» می‌تواند سازنده باشد؟

یک روانشناس، با بیان اینکه گاهی اوقات امید دادن به آدم ها در شرایط بحران می‌تواند به معنای همدلی نکردن و درک نکردن آنها باشد، گفت: گاهی اینکه به افراد بگوییم در برابر فشاری که تحمل می‌کنند، امید داشته باشند، مثل این می‌ماند که شرایط بحران آنها را درک نکرده‌ایم. از این رو باید گفت گاهی ناامیدی از یک مساله و تلاش برای تغییر در جهت بهبود وضعیت می‌تواند سازنده باشد چراکه بهترین راهکار در شرایط بحران، افزایش تاب آوری است.
به گزارش کبنا نیوز، لیلا عزیزی، همزمان با روز "امید " با بیان اینکه گاهی با توجه به اقتضائات و شرایط بهتر است به جای امید واهی به افراد به آنها بگوییم که در چه بحرانی قرار دارند، اظهار کرد: در شرایط بحران دادن امید به افراد عین درک نکردن فشاری است که آنها تحمل می‌کنند. از این رو در شرایط بحران باید به افراد بگوییم که چطور یاد بگیرند از بحران زندگی عبور کرده و دچار فروپاشی روانی نشوند.
وی با ذکر مثالی ادامه داد: درواقع در شرایط بحران اگر درباره امید داشتن با افراد سخن بگوییم شاید به آنها بر بخورد که "چرا فشاری که متحمل هستم را نمی‌بینی و بدون درک کردن من درباره امید صحبت می‌کنی؟". در این شرایط افراد نیاز به امید ندارند بلکه باید یاد بگیرند چطور با تمرین بیشتر بتوانند زیر آب نفس بیشتری بکشند و زیربارهای روانی خود دچار فروپاشی روانی نشوند.
در بحران خم شویم اما نشکنیم
این روانشناس با ذکر اینکه در شرایط بحران بیش از آنکه بحث "امید" مطرح باشد بحث "تاب آوری" افراد مطرح است، خاطر نشان کرد: در بزنگاه‌های بحرانی زندگی نمی‌توان ادعا کرد اتفاقی رخ نداده و امیدوار بود. در این شرایط باید به این امر توجه کرد که چطور می‌توانیم در شرایط بحران خم بشویم اما نشکنیم.
چاره‌ای جز تمرین تاب‌آوری نداریم
عزیزی تاکید کرد: درواقع در شرایط بحران ما چاره‌ای جز تمرین تاب آوری نداریم. یعنی در شرایطی که از همه طرف به ما فشار می‌آید، امید به ما کمک نمی‌کند بلکه "تاب آوری" کمک کننده است.
وی با بیان اینکه افزایش تاب آوری مولفه‌های مختلفی دارد، گفت که چگونگی جذب منابع حمایتی، برقراری ارتباطات درست، چگونگی زندگی بر مبنای ارزش‌ها در راستای افزایش تاب آوری موثر است.
این روانشناس توضیح داد: درواقع می‌توان گفت گاهی اوقات "نا امیدی" می‌تواند سازنده باشد. برخی افراد سال‌ها درگیر نوسانات مختلف در زندگی بوده‌اند و به امید اینکه شرایط بهتر و رو به راه می‌شود، دست به تغییری نزده‌اند و ضرر کرده‌اند. گاهی باید از اینکه اوضاعمان بهتر می‌شود نا امید شویم تا دست به تغییری مهم در راستای پیشرفت بزنیم.
گاهی نا امیدی سازنده بیشتر از امید می‌تواند به زندگی ما کمک کند
عزیزی با یادآوری اینکه گاهی نا امیدی سازنده بیشتر از امید می‌تواند به زندگی ما کمک کند، عنوان کرد: ابتدا باید شرایط فعلی خود را بپذیریم و با خود فکر کنیم در وضعیت موجود چطور می‌توانیم خلاق‌تر عمل کنیم، تغییری ایجاد کنیم تا پیشرفت را ببینیم. درواقع ما به این تلاش در مواجهه با مشکلات نیاز داریم تا از بحران‌های زندگی عبور کنیم. وقتی نمی‌توانیم شرایط فعلی را تغییر دهیم باید خلاقانه عمل کنیم تا به پیشرفت برسیم.