تاریخ انتشار
جمعه ۱۴ مرداد ۱۴۰۱ ساعت ۱۸:۳۷
کد مطلب : ۴۵۱۱۲۷
گزارش اول ) سفر کبنا به مناطق سیل زده؛
روایت منطقه عشایری پازنان از سیل / مردم بی خبر از سیل بودند / ستاد مدیریت بحران استان کجای کار است؟
۰
کبنا ؛
سیلاب های ناگهانی در کهگیلویه و بویراحمد بسیاری از مناطق روستایی و عشایری این استان را تحت تأثیر قرار داد و دچار خسارت های شدید کرد. از خسارت های مالی گرفته تا ایجاد دردسر برای زندگی روزمره مردم.
به گزارش کبنا، خبرنگار کبنا، پس از سیل های ویرانگر روزهای گذشته، در مقصد اول خود به منطقه عشایری پازنان چین بخش لوداب سفر کرد. مناطقی که وزیر کشور به آنها سر نزد و مسئولان نیز به هر دلیلی به این مناطق سر نزدند. مناطقی که راه های سخت گذر دارند و سفر با خودروهای معمولی امکان پذیر نیست.
مردم عشایر وضعیت خود در بارندگی ها و سیل را روایت کردند، شرایط نامساعدی که باران برای آنها به وجود آورد، در بی خبری کامل در حالی که دام ها به چرا رفته بودند، باران شدید منطقه را فراگرفت و مردم به ناچار در جایی پناه گرفتند.
همراه با اکیپی از ستاد اجرایی فرمان حضرت امام به منطقه پازنان چین بخش لوداب که سیل زده شده اند سفر کردیم تا بسته های غذایی و لوازم مورد نیاز عشایر را به آنها برسانیم و وضعیت زندگی و دام انها را ببینیم.
چرا هشدارها به عشایر نرسید؟ / مدیریت ستاد بحران کدام وظیفه اش را انجام داد؟
عشایر ساده زیست، بی خبر از وجود سیل، زیر چادرهای پارچه ای و نامناسب وضعیت بدی در سیل پیدا کردند. مجید یکی از فرزندان جوان عشایری که به خاطر نبودن مدرسه در نزدیکی عشایر تا کلاس پنجم درس خوانده، جای کپرمانندی که روی یک تخت گذاشته شده را نشان می دهد که خانواده دوازده نفره اش در سیل اول و دوم در آن پناه گرفتند.
چرا هشداری برای سیل به عشایر داده نشد، و اگر هشداری هم داده اند اثربخش نبوده است، مدیریت ستاد بحران استان هیچ کار خاصی نکردند و اطلاع رسانی ها را هم که رسانه ها انجام دادند، چرا عشایر در سیل اخیر توجیه نشدند که حداقل کاری برای وضعیت زندگی شان بکنند.
گوسفندهایی که تلف شدند
گوسفندها هم زیر این تخت نگهداشته شده اند که باران آنها را تلف نکند. با این حال به گفته مردم، چند تا از گوسفندها و مرغ ها از هر خانواده ای تلف شد، چند تا از گوسفندها را هم سیل برد و پیدا نشدند.
دیوارهای منازل مسکونی عشایری از قرار دادن سنگ های بزرگ روی هم، بدون هیچ سیمان و ... تشکیل شده، ترکیبی از سنگ ها، چوب هایی برای نگه داشتن کپر، پارچه هایی ضعیف، منازل عشایری را در این مناطق تشکیل داده اند که مناسب ییلاق و جایی است که باران نبارد. این عشایر در زمان قشلاق اینجا نمی ماند و به جای دیگری می روند.
یکی از زنان منطقه بنار پازنان می گوید: با بچه ها و گوسفندهایمان زیر صخره ها پناه بردیم، یک کره کوچک تلف شد. تلفاتی نداشتیم.
آب منطقه حدود بیست دقیقه با محل زندگی شان فاصله دارد و آب با مشک برای استفاده آشامیدنی می آورند.
کوچ اجباری به شهر و مشکلات جدید
یکی از زنان عشایر می گوید: شوهر و دو پسرش به شهر می روند برای کارگری. یک پسرش در منطقه چوپانی می کند.
زندگی عشایری ساده و بی آلایش است، اما این سادگی به قیمت نبود کمترین امکانات و رفاهی است، نبودن بهداشت، رنج و زحمت برای بدست آوردن آب آشامیدنی، نبود جاده درست که در سیل ها وضعیت بدی ایجاد می شود، موجب کوچ مردم عشایر به حواشی شهر و شغل هایی مثل کارگری شده است.
مردمی که از قدیم دامدار و عشایر بوده اند، بخاطر نبودن امکانات مجبورند به جایی کوچ کنند که با شیوه و سبک زندگی آنها هیچ سازگاری ندارد. متأسفانه طی 20 و 30 سال گذشته بسیاری از مردم عشایری و روستایی به دلیل نبود امکانات به شهر مهاجرت کرده اند، مهاجرتی که هیچ سودی جز مشکلات زندگی شهرنشینی برای آنها نداشته است.
معاون عمرانی استاندار جلسات را کنار بگذارد
معاون عمرانی استاندار، استاندار و وزیر کشور به این منطقه آمده و مصاحبه هایی از انها انتشار داده شد، اما واقعیت وضعیت زندگی عشایر و روستاییان دیده نشد. همه چیز با چند کلام صحبت و اینکه مشکلات حل می شود، تمام شد، در حالی که این استان نیازمند مدیریت قوی در بخش هایی است که مرتبط با زندگی روستاییان و عشایر است. از دهیار و بخشدار گرفته تا بالاترین مقامی در این استان، در قبال مشکلات این مردم مسئولند.
معاون استاندار که هر بار در جلسات سر مدیران داد می کشد، چرا جلسات را کنار نمی گذارد و برای این عشایر و روستاییان فکری نمی کند؟
اینکه هشدارها بخاطر سیل به مردم داده نشد، و مردم غافلگیر شدند، همه مواد غذایی شان از بین رفت، چند روز در باران سرپا ایستادند تا باران تمام شود، اینها مسائلی است که مسئولان نمی بینند.
اگر فقط یک سال مدیریت جهادی و انقلابی در این استان وجود داشت، هیچ جاده سنگلاخی در این استان وجود نداشت که زنان عشایری بخاطر یک بیماری در این جاده ها تلف شوند و هر سیلی مردم منطقه را از پای در نمی آورد.
مردم عشایر ساده دل و پاک و بی توقع هستند ولی این مردم نیازمند رسیدگی و توجه مسئولان هستند.
نیازمند قرارگاه محرومیت زدایی واحد هستیم
سرهنگ حسن رضایی فرمانده سپاه عشایر استان کهگیلویه و بویراحمد که به همراه اکیپی از ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره)، سپاه فتح و سپاه عشایر استان کهگیلویه و بویراحمد به مناطقی از بخش لوداب بویراحمد و بخش دیشموک کهگیلویه رفته بودند، به خبرنگار کبنا، گفت: نیاز است که قرارگاه محرومیت زدایی واحدی با حضور دولت، ستاد اجرایی فرمان امام و سپاه ایجاد شود و خدمات رسانی بصورت تجمعی به عشایر خدمت کنند.
سرهنگ رضایی اظهار کرد: عشایر در کار تولید و سازندگی نقش به سزایی دارند، وفادارترین قشر به نظام و انقلاب هستند. لازم است که قرارگاهی تشکیل شود و خدمات بصورت تجمیعی به عشایر داده شود.
وی گفت: نیاز است که به دام، علوفه، واکسیناسیون و بهداشت خود عشایر رسیدگی شود. عشایر قشر زحمت کش جامعه هستند که سبد غذایی خانوار را از جمله گوشت سفید، گوشت قرمز، لبنیات، تخم مرغ تولید می کنند.
رضایی بیان کرد: برای واکسیناسیون عشایر باید رسیدگی شود، یک ویال واکسیناسیون تب برفکی برای دام، بالغ بر دو میلیون تومان است، برایشان سخت است که بخواهند برای واکسیناسیون این مقدار هزینه کنند.
نیاز است که جاده عشایری ترمیم شود و آبرسانی ها بصورت پایدار انجام گیرد.
وی گفت: باید حمایت کنیم که عشایر به سمت شهر کوچ نکنند، و مشکلات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی در حاشیه شهر هم ایجاد می شود.
رضایی افزود: باید حمایت کنیم که عشایر بتوانند نقش خود را خدمت رسانی به جامعه ایفا کنند.
به گزارش کبنا، خبرنگار کبنا، پس از سیل های ویرانگر روزهای گذشته، در مقصد اول خود به منطقه عشایری پازنان چین بخش لوداب سفر کرد. مناطقی که وزیر کشور به آنها سر نزد و مسئولان نیز به هر دلیلی به این مناطق سر نزدند. مناطقی که راه های سخت گذر دارند و سفر با خودروهای معمولی امکان پذیر نیست.
مردم عشایر وضعیت خود در بارندگی ها و سیل را روایت کردند، شرایط نامساعدی که باران برای آنها به وجود آورد، در بی خبری کامل در حالی که دام ها به چرا رفته بودند، باران شدید منطقه را فراگرفت و مردم به ناچار در جایی پناه گرفتند.
همراه با اکیپی از ستاد اجرایی فرمان حضرت امام به منطقه پازنان چین بخش لوداب که سیل زده شده اند سفر کردیم تا بسته های غذایی و لوازم مورد نیاز عشایر را به آنها برسانیم و وضعیت زندگی و دام انها را ببینیم.
چرا هشدارها به عشایر نرسید؟ / مدیریت ستاد بحران کدام وظیفه اش را انجام داد؟
عشایر ساده زیست، بی خبر از وجود سیل، زیر چادرهای پارچه ای و نامناسب وضعیت بدی در سیل پیدا کردند. مجید یکی از فرزندان جوان عشایری که به خاطر نبودن مدرسه در نزدیکی عشایر تا کلاس پنجم درس خوانده، جای کپرمانندی که روی یک تخت گذاشته شده را نشان می دهد که خانواده دوازده نفره اش در سیل اول و دوم در آن پناه گرفتند.
چرا هشداری برای سیل به عشایر داده نشد، و اگر هشداری هم داده اند اثربخش نبوده است، مدیریت ستاد بحران استان هیچ کار خاصی نکردند و اطلاع رسانی ها را هم که رسانه ها انجام دادند، چرا عشایر در سیل اخیر توجیه نشدند که حداقل کاری برای وضعیت زندگی شان بکنند.
گوسفندهایی که تلف شدند
گوسفندها هم زیر این تخت نگهداشته شده اند که باران آنها را تلف نکند. با این حال به گفته مردم، چند تا از گوسفندها و مرغ ها از هر خانواده ای تلف شد، چند تا از گوسفندها را هم سیل برد و پیدا نشدند.
دیوارهای منازل مسکونی عشایری از قرار دادن سنگ های بزرگ روی هم، بدون هیچ سیمان و ... تشکیل شده، ترکیبی از سنگ ها، چوب هایی برای نگه داشتن کپر، پارچه هایی ضعیف، منازل عشایری را در این مناطق تشکیل داده اند که مناسب ییلاق و جایی است که باران نبارد. این عشایر در زمان قشلاق اینجا نمی ماند و به جای دیگری می روند.
یکی از زنان منطقه بنار پازنان می گوید: با بچه ها و گوسفندهایمان زیر صخره ها پناه بردیم، یک کره کوچک تلف شد. تلفاتی نداشتیم.
آب منطقه حدود بیست دقیقه با محل زندگی شان فاصله دارد و آب با مشک برای استفاده آشامیدنی می آورند.
کوچ اجباری به شهر و مشکلات جدید
یکی از زنان عشایر می گوید: شوهر و دو پسرش به شهر می روند برای کارگری. یک پسرش در منطقه چوپانی می کند.
زندگی عشایری ساده و بی آلایش است، اما این سادگی به قیمت نبود کمترین امکانات و رفاهی است، نبودن بهداشت، رنج و زحمت برای بدست آوردن آب آشامیدنی، نبود جاده درست که در سیل ها وضعیت بدی ایجاد می شود، موجب کوچ مردم عشایر به حواشی شهر و شغل هایی مثل کارگری شده است.
مردمی که از قدیم دامدار و عشایر بوده اند، بخاطر نبودن امکانات مجبورند به جایی کوچ کنند که با شیوه و سبک زندگی آنها هیچ سازگاری ندارد. متأسفانه طی 20 و 30 سال گذشته بسیاری از مردم عشایری و روستایی به دلیل نبود امکانات به شهر مهاجرت کرده اند، مهاجرتی که هیچ سودی جز مشکلات زندگی شهرنشینی برای آنها نداشته است.
معاون عمرانی استاندار جلسات را کنار بگذارد
معاون عمرانی استاندار، استاندار و وزیر کشور به این منطقه آمده و مصاحبه هایی از انها انتشار داده شد، اما واقعیت وضعیت زندگی عشایر و روستاییان دیده نشد. همه چیز با چند کلام صحبت و اینکه مشکلات حل می شود، تمام شد، در حالی که این استان نیازمند مدیریت قوی در بخش هایی است که مرتبط با زندگی روستاییان و عشایر است. از دهیار و بخشدار گرفته تا بالاترین مقامی در این استان، در قبال مشکلات این مردم مسئولند.
معاون استاندار که هر بار در جلسات سر مدیران داد می کشد، چرا جلسات را کنار نمی گذارد و برای این عشایر و روستاییان فکری نمی کند؟
اینکه هشدارها بخاطر سیل به مردم داده نشد، و مردم غافلگیر شدند، همه مواد غذایی شان از بین رفت، چند روز در باران سرپا ایستادند تا باران تمام شود، اینها مسائلی است که مسئولان نمی بینند.
اگر فقط یک سال مدیریت جهادی و انقلابی در این استان وجود داشت، هیچ جاده سنگلاخی در این استان وجود نداشت که زنان عشایری بخاطر یک بیماری در این جاده ها تلف شوند و هر سیلی مردم منطقه را از پای در نمی آورد.
مردم عشایر ساده دل و پاک و بی توقع هستند ولی این مردم نیازمند رسیدگی و توجه مسئولان هستند.
نیازمند قرارگاه محرومیت زدایی واحد هستیم
سرهنگ حسن رضایی فرمانده سپاه عشایر استان کهگیلویه و بویراحمد که به همراه اکیپی از ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره)، سپاه فتح و سپاه عشایر استان کهگیلویه و بویراحمد به مناطقی از بخش لوداب بویراحمد و بخش دیشموک کهگیلویه رفته بودند، به خبرنگار کبنا، گفت: نیاز است که قرارگاه محرومیت زدایی واحدی با حضور دولت، ستاد اجرایی فرمان امام و سپاه ایجاد شود و خدمات رسانی بصورت تجمعی به عشایر خدمت کنند.
سرهنگ رضایی اظهار کرد: عشایر در کار تولید و سازندگی نقش به سزایی دارند، وفادارترین قشر به نظام و انقلاب هستند. لازم است که قرارگاهی تشکیل شود و خدمات بصورت تجمیعی به عشایر داده شود.
وی گفت: نیاز است که به دام، علوفه، واکسیناسیون و بهداشت خود عشایر رسیدگی شود. عشایر قشر زحمت کش جامعه هستند که سبد غذایی خانوار را از جمله گوشت سفید، گوشت قرمز، لبنیات، تخم مرغ تولید می کنند.
رضایی بیان کرد: برای واکسیناسیون عشایر باید رسیدگی شود، یک ویال واکسیناسیون تب برفکی برای دام، بالغ بر دو میلیون تومان است، برایشان سخت است که بخواهند برای واکسیناسیون این مقدار هزینه کنند.
نیاز است که جاده عشایری ترمیم شود و آبرسانی ها بصورت پایدار انجام گیرد.
وی گفت: باید حمایت کنیم که عشایر به سمت شهر کوچ نکنند، و مشکلات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی در حاشیه شهر هم ایجاد می شود.
رضایی افزود: باید حمایت کنیم که عشایر بتوانند نقش خود را خدمت رسانی به جامعه ایفا کنند.
