تاریخ انتشار
دوشنبه ۹ اسفند ۱۴۰۰ ساعت ۰۰:۵۰
کد مطلب : ۴۴۵۱۹۸
یادداشت؛
میزان سبد معیشت باید واقعی باشد
علیرضا جنتی
۰
کبنا ؛سبد معیشت تعیین شده که مبنای دستمزد برای سال آینده است، با تورم سال جاری محاسبه میشود.
طبیعی است که در این میزان تعیین شده، تورم سال آینده در نظر گرفته نمیشود و این یک عاملی است برای غیر واقعی بودن مبلغ این سبد!
اگر مسئولین این حوزه به صورت علمی و با صرف نظر کردن از منافع دولت و کارفرمایان، تمامی آیتمهای تعیین کننده را در نظر بگیرند، شاهد یک سبد معیشت با عدد و رقمی واقعی خواهیم بود، لذا نباید در تعیین سبد معیشت از این واقعیت که در سال آینده کالاهای اساسی مشمول تورم خواهند بود، فرار کرد، و باید در این رقم، تورم سال آینده را نیز پیشبینی کرد.
کارگر به جای اینکه در فکر تولید باشد، به فکر بدهیها و اقساط عقب افتادهاش است
تفاوت فاحشی بین دستمزد کارگران و هزینههای زندگی وجود دارد و این اعداد و ارقام به هیچ عنوان باهم همخوانی ندارند.
همین عامل باعث شده است تا کارگر به جای اینکه در فکر تولید و افزایش بهرهوری باشد، همواره در فکر بدهیهایش به مغازهها ، دانشگاه و شهریهمدارس فرزندان و اقساط عقب افتاده بانکیاش باشد.
دستمزدهای ناکافی، ظلم بزرگی در حق جامعه کارگری، خصوصا برای حداقل بگیرها است.
حقوق و دستمزدها باید طوری تعیین شوند که حداقل هزینههای زندگی یک کارگر را تامین کنند تا از لحاظ فکری و حتی روحی و جسمی این عزیزان آرامش خاطر نسبی داشته باشند.
...........................
علیرضا جنتی
فعال کارگری یاسوج
طبیعی است که در این میزان تعیین شده، تورم سال آینده در نظر گرفته نمیشود و این یک عاملی است برای غیر واقعی بودن مبلغ این سبد!
اگر مسئولین این حوزه به صورت علمی و با صرف نظر کردن از منافع دولت و کارفرمایان، تمامی آیتمهای تعیین کننده را در نظر بگیرند، شاهد یک سبد معیشت با عدد و رقمی واقعی خواهیم بود، لذا نباید در تعیین سبد معیشت از این واقعیت که در سال آینده کالاهای اساسی مشمول تورم خواهند بود، فرار کرد، و باید در این رقم، تورم سال آینده را نیز پیشبینی کرد.
کارگر به جای اینکه در فکر تولید باشد، به فکر بدهیها و اقساط عقب افتادهاش است
تفاوت فاحشی بین دستمزد کارگران و هزینههای زندگی وجود دارد و این اعداد و ارقام به هیچ عنوان باهم همخوانی ندارند.
همین عامل باعث شده است تا کارگر به جای اینکه در فکر تولید و افزایش بهرهوری باشد، همواره در فکر بدهیهایش به مغازهها ، دانشگاه و شهریهمدارس فرزندان و اقساط عقب افتاده بانکیاش باشد.
دستمزدهای ناکافی، ظلم بزرگی در حق جامعه کارگری، خصوصا برای حداقل بگیرها است.
حقوق و دستمزدها باید طوری تعیین شوند که حداقل هزینههای زندگی یک کارگر را تامین کنند تا از لحاظ فکری و حتی روحی و جسمی این عزیزان آرامش خاطر نسبی داشته باشند.
...........................
علیرضا جنتی
فعال کارگری یاسوج