آیا موضع رئیسی اعتمادساز خواهد شد؟

کبنا ؛محمد علی وکیلی: هفته گذشته رئیس جمهوری در جلسه شورای عالی امور ایرانیان برای چندمین بار تصریح کرد که هیچ ایرانی ممنوع الورود به کشور نداریم و تاکید کرد که در پی رفع موانع برای ورود آنان به کشور و تسهیل امور آنان با تدوین قانون جامع برای ایرانیان خارج از کشور است. البته همه روسای جمهوری همیشه چنین هدفی داشتند. در واقع این حرف را دولت‌های پیشین نیز می‌زدند اما به علت عدم وجود ضمانت اجرا، اعتمادآور نشد و لذا تاثیرگذار نبود. حتی در مواردی بعضاً پاره‌ای اعتماد کردند و به کشور آمدند و پس از ورود خلاف وعده‌ها عمل شد. هرچند اکنون این امید هست که این موضع نظام باشد و شاهد موارد خلف وعده نباشیم. اگر این دولت نتواند چنین وعده‌ای را اجرا کند دیگر هیچ دولتی نمی‌تواند. اجرای آن می‌تواند تا حد زیادی، پیرامون سایر شعارهای اصلاح سیاست‌ها (خصوصاً در حوزه های سیاسی و اجتماعی) خوش‌بینی ایجاد کند. تردید ندارم که جناب رئیسی در این موضع هم صادق است و هم جازم اما به هر علتی، سال‌هاست که شعار رئیس جمهورها در این کشور محقق نمی‌شود. اینکه علتش، نبود اختیارات و ایجاد موانع و یا نبود توان و ظرفیت مدیریتی باشد موضوع این یادداشت نیست. ریشه و علتش هرچه باشد، نتیجه آن ساختن ملتی بی اعتماد و ناامید از کارآمدی دولت‌ها شده است. بنابراین انجام چند کاری که غیرممکن می‌نماید برای بازگشت عاجل اعتماد حداقلی لازم است. اعتمادی که می‌تواند پشتوانه کارهای بزرگتر باشد. هرچند کار جناب رئیسی نیز راحت نیست. فضای غالب این است هر که نمی‌خواهد، از کشور جمع کند برود. این جمله بر فضای کشور سایه سنگین انداخته و لذا اینگونه نیست که این دولت بتواند به راحتی کَشتیِ کشور را سیاستی دیگر اندازد.
حقیقتاً اهتمام به بازگرداندنِ سرمایه‌های انسانی نیاز جدی است. کمتر کشوری مانند ما این چنین سرمایه هایی بیرون از کشور خود دارد. راه بازگردان نخبگان بیرون از مرز، فراهم آوری فضایی برای حفظ نخبگان حاضر در کشور است. هیچ سیاستی وجود ندارد که همزمان که نخبگان داخل کشور را فراری می‌دهد مورد استقبال نخبگان بیرون از کشور قرار گیرد. لذا سنجه‌ای که می‌تواند میزان درست بودن سیاست تسهیل ورود نخبگان به کشور را بسنجد، میزان رضایت نخبگان حاضر در کشور است.