تاریخ انتشار
دوشنبه ۱ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۱۹:۲۷
کد مطلب : ۴۴۱۵۷۰
کبنا گزارش می‌دهد
بخش دوم) نبود راه‌های ارتباطی در مورزرد زیلایی؛ از سقط جنین تا مرگ استعدادهای کشف‌نشده / چه کسی پاسخگوی این مشقات است؟ ( + فیلم)
۱
کبنا ؛
دنیای مدرن را دنیای ارتباطات نامیده‌اند؛ اگر عصر کنونی را عصر ارتباطات بدانیم، بخش‌های زیادی از استان کهگیلویه و بویراحمد به ویژه بخش مورزرد زیلایی از نعمت ارتباطات محروم هستند و در نتیجه بهره‌ای از اساسی‌ترین نعمات دنیای مدرن ندارند.
کبنا نیوز قصد دارد طی چند بخش به مشکلات و معضلاتی که در پی نبودِ ارتباطات و راه‌های ارتباطی و جاده‌ای برای مردم ساکن در مورزرد زیلایی به وجود آمده است بپردازد. معضلاتی که آن‌چنان اساسی است که تا مسئولین به طور جدی ورود نکنند، حل نخواهند شد.
می‌توان گفت منطقه سردسیر زیلایی به طور کامل از راه ارتباطی محروم است؛ در این منطقه با بارش یک برف، راه این منطقه تا پنج یا شش ماه مسدود می‌شود که این واقعا یک معضل بسیار بسیار بزرگ است. البته چون در این چند سال خشکسالی بوده، راه ارتباطی فعلاً باز است. اما چنانچه یک بارش در حد یک شبانه‌روز ادامه داشته باشد، این جاده حداقل تا یک ماه مسدود است که این واقعاً معضل بسیار سنگینی است.
نبود راه‌های ارتباطی مسائل اساسی را برای ساکنان این منطقه پدید آورده است؛ که به دو مورد از این مشکلات در این بخش اشاره می‌شود: یک) مشکلات مربوط به ادامه تحصیل و دو) نبود خانه بهداشت.
در مدارس این منطقه فضای آموزشی بسیار محدود است. فضای آزادی وجود ندارد که دانش‌آموزان بتوانند در آن ورزش کنند. مدارس این منطقه اغلب قدیمی هستند. برخی از این مدارس با چوب و کاه‌گل ساخته شده‌اند. با کمترین بارش، معلمان و دانش‌آموزان باید هر لحظه از فروریختن سقف مدرسه دلهره و استرس داشته باشند. فروریختن سقف این مدارس نیز می‌تواند آسیب‌های جدی جسمی و جانی برای آنها در پی داشته باشد.
برخی از این مدارس حتی حیاط هم ندارند. در مدارس این منطقه دانش‌آموزان تنها تا کلاس ششم ابتدایی می‌توانند درس بخوانند. متأسفانه بعد از ششم ابتدایی نیز اغلب ترک تحصیل می‌کنند. علت این است که در این منطقه مدرسه راهنمایی وجود ندارد. مدرسه دبیرستان نیز وجود ندارد. عدم دسترسی به راه‌های ارتباطی، ترک تحصیل را بر بخش زیادی از این دانش‌آموزان تحمیل کرده است؛ چرا که انتخاب راه ادامه تحصیل مستلزم تحمل مشقت‌های بسیاری خواهد بود. به ویژه این سختی‌ها برای دانش‌آموزان دختر دوچندان است. از این رو ترک تحصیل محتمل‌ترین گزینه برای دانش‌آموزان است؛ چرا که نبود راه ارتباطی مناسب درهای رسیدن به موفقیت را بر روی آنها بسته است. موفقیت برای این دانش‌آموزان ممکن نخواهد بود مگر اینکه تحولی بزرگ در ترمیم و بازسازی این راه‌های ارتباطی به وجود آید. این مهم نیز میسر نخواهد شد مگر با ورود جدی مسئولین استانی.
بعلاوه، تعدادی از روستاهای مورزرد زیلایی متأسفانه به خانه بهداشت دسترسی ندارند. در بخشی از مورزرد زیلایی از چهار روستا، تنها در یکی از این روستاها خانه بهداشت وجود دارد که برای رفت و آمد زنان به آن و واکسیناسیون فرزندان خود، باید مسیر طولانی را با پای پیاده طی کنند؛ مسیری که می‌توان گفت حدود 5 تا 6 کیلومتر راه است و زنان همراه با فرزندان خود باید این راه صعب‌العبور را با مشقات بسیار پیاده‌روی کنند.
بارها نیز برای زنان باردار در این روستا مشکلاتی پیش آمده است. تابه‌حال پیش آمده است که مادران باردار به دلیل نبود راه‌های ارتباطی مناسب، نعمت دیدن فرزند خود را از دست داده‌اند و در این مسیر نامناسب، نوزادشان سقط شده است. مرگ یک انسان و جراحت عمیقی که روح و روان یک مادر را تا لحظه مرگ آزار می‌دهد را چه کسی باید پاسخ دهد؟ چگونه است که برخی از مسئولین نسبت به سختی‌های بسیاری که مردم این منطقه را احاطه کرده است، بی‌توجه هستند. در این منطقه، بیماران دیابتی نیز زندگی می‌کنند. بیماران دیابتی متأسفانه هر لحظه ممکن است با افت قند خون مواجه شوند. بارها پیش آمده است که این بیماران بیهوش به بیمارستان‌های یاسوج و مارگون رسیده‌اند و این مرگ خاموش نیز دلیلی ندارد جز عدم دسترسی به راه‌های ارتباطی و جاده‌ای مناسب.
سید علی احمدزاده استاندار کهگیلویه و بویراحمد در جلسه شورای اداری استان مورخ 30 آبان 1400 بیان کرد که 200 میلیارد تومان اعتبار برای راه‌های روستایی استان کهگیلویه و بویراحمد در نظر گرفته شده است. چرا نباید بخشی از این بودجه صرف بازسازی راه‌های ارتباطی مورزرد زیلایی نشود؟ الله کرم جانی‌پور سرپرست راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان کهگیلویه و بویراحمد و کیامرث حاجی‌زاده معاون عمرانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد پاسخ دهند که چه برنامه‌ای برای راه‌های ارتباطی و جاده‌های این منطقه دارند؟ چرا که نبود این راه ارتباطی به معنای ترک تحصیل بسیاری از دانش‌آموزان و مرگ استعدادهای بسیاری است که ممکن است هیچوقت کشف نشوند چه برسد که شکوفا شوند. چنانچه این راه‌های ارتباطی بازسازی نشوند ممکن است سالانه با مرگ فرزندان و مادران بسیاری روبرو شویم. مادرانی که تنها علت مرگ فرزندشان همین نبود راه‌های ارتباطی است.
کبنا نیوز قصد دارد طی چند بخش به مشکلات و معضلاتی که در پی نبودِ ارتباطات و راه‌های ارتباطی و جاده‌ای برای مردم ساکن در مورزرد زیلایی به وجود آمده است بپردازد. معضلاتی که آن‌چنان اساسی است که تا مسئولین به طور جدی ورود نکنند، حل نخواهند شد.
می‌توان گفت منطقه سردسیر زیلایی به طور کامل از راه ارتباطی محروم است؛ در این منطقه با بارش یک برف، راه این منطقه تا پنج یا شش ماه مسدود می‌شود که این واقعا یک معضل بسیار بسیار بزرگ است. البته چون در این چند سال خشکسالی بوده، راه ارتباطی فعلاً باز است. اما چنانچه یک بارش در حد یک شبانه‌روز ادامه داشته باشد، این جاده حداقل تا یک ماه مسدود است که این واقعاً معضل بسیار سنگینی است.
نبود راه‌های ارتباطی مسائل اساسی را برای ساکنان این منطقه پدید آورده است؛ که به دو مورد از این مشکلات در این بخش اشاره می‌شود: یک) مشکلات مربوط به ادامه تحصیل و دو) نبود خانه بهداشت.
در مدارس این منطقه فضای آموزشی بسیار محدود است. فضای آزادی وجود ندارد که دانش‌آموزان بتوانند در آن ورزش کنند. مدارس این منطقه اغلب قدیمی هستند. برخی از این مدارس با چوب و کاه‌گل ساخته شده‌اند. با کمترین بارش، معلمان و دانش‌آموزان باید هر لحظه از فروریختن سقف مدرسه دلهره و استرس داشته باشند. فروریختن سقف این مدارس نیز می‌تواند آسیب‌های جدی جسمی و جانی برای آنها در پی داشته باشد.
برخی از این مدارس حتی حیاط هم ندارند. در مدارس این منطقه دانش‌آموزان تنها تا کلاس ششم ابتدایی می‌توانند درس بخوانند. متأسفانه بعد از ششم ابتدایی نیز اغلب ترک تحصیل می‌کنند. علت این است که در این منطقه مدرسه راهنمایی وجود ندارد. مدرسه دبیرستان نیز وجود ندارد. عدم دسترسی به راه‌های ارتباطی، ترک تحصیل را بر بخش زیادی از این دانش‌آموزان تحمیل کرده است؛ چرا که انتخاب راه ادامه تحصیل مستلزم تحمل مشقت‌های بسیاری خواهد بود. به ویژه این سختی‌ها برای دانش‌آموزان دختر دوچندان است. از این رو ترک تحصیل محتمل‌ترین گزینه برای دانش‌آموزان است؛ چرا که نبود راه ارتباطی مناسب درهای رسیدن به موفقیت را بر روی آنها بسته است. موفقیت برای این دانش‌آموزان ممکن نخواهد بود مگر اینکه تحولی بزرگ در ترمیم و بازسازی این راه‌های ارتباطی به وجود آید. این مهم نیز میسر نخواهد شد مگر با ورود جدی مسئولین استانی.
بعلاوه، تعدادی از روستاهای مورزرد زیلایی متأسفانه به خانه بهداشت دسترسی ندارند. در بخشی از مورزرد زیلایی از چهار روستا، تنها در یکی از این روستاها خانه بهداشت وجود دارد که برای رفت و آمد زنان به آن و واکسیناسیون فرزندان خود، باید مسیر طولانی را با پای پیاده طی کنند؛ مسیری که می‌توان گفت حدود 5 تا 6 کیلومتر راه است و زنان همراه با فرزندان خود باید این راه صعب‌العبور را با مشقات بسیار پیاده‌روی کنند.
بارها نیز برای زنان باردار در این روستا مشکلاتی پیش آمده است. تابه‌حال پیش آمده است که مادران باردار به دلیل نبود راه‌های ارتباطی مناسب، نعمت دیدن فرزند خود را از دست داده‌اند و در این مسیر نامناسب، نوزادشان سقط شده است. مرگ یک انسان و جراحت عمیقی که روح و روان یک مادر را تا لحظه مرگ آزار می‌دهد را چه کسی باید پاسخ دهد؟ چگونه است که برخی از مسئولین نسبت به سختی‌های بسیاری که مردم این منطقه را احاطه کرده است، بی‌توجه هستند. در این منطقه، بیماران دیابتی نیز زندگی می‌کنند. بیماران دیابتی متأسفانه هر لحظه ممکن است با افت قند خون مواجه شوند. بارها پیش آمده است که این بیماران بیهوش به بیمارستان‌های یاسوج و مارگون رسیده‌اند و این مرگ خاموش نیز دلیلی ندارد جز عدم دسترسی به راه‌های ارتباطی و جاده‌ای مناسب.
سید علی احمدزاده استاندار کهگیلویه و بویراحمد در جلسه شورای اداری استان مورخ 30 آبان 1400 بیان کرد که 200 میلیارد تومان اعتبار برای راه‌های روستایی استان کهگیلویه و بویراحمد در نظر گرفته شده است. چرا نباید بخشی از این بودجه صرف بازسازی راه‌های ارتباطی مورزرد زیلایی نشود؟ الله کرم جانی‌پور سرپرست راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان کهگیلویه و بویراحمد و کیامرث حاجی‌زاده معاون عمرانی استاندار کهگیلویه و بویراحمد پاسخ دهند که چه برنامه‌ای برای راه‌های ارتباطی و جاده‌های این منطقه دارند؟ چرا که نبود این راه ارتباطی به معنای ترک تحصیل بسیاری از دانش‌آموزان و مرگ استعدادهای بسیاری است که ممکن است هیچوقت کشف نشوند چه برسد که شکوفا شوند. چنانچه این راه‌های ارتباطی بازسازی نشوند ممکن است سالانه با مرگ فرزندان و مادران بسیاری روبرو شویم. مادرانی که تنها علت مرگ فرزندشان همین نبود راه‌های ارتباطی است.
