تاریخ انتشار
جمعه ۱۶ مهر ۱۴۰۰ ساعت ۲۳:۰۰
کد مطلب : ۴۳۹۹۴۰
طی نامهای صورت گرفت؛
نامه سرگشاده نویسنده لر خطاب به وزیر ارشاد در باب توهین به قوم لر
۵
کبنا ؛استاد «سروش درست» نویسنده لر طی نامهای خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در باب توهین نویسنده کتاب فرهنگ واژگان محاورهای به تألیف «مهدی صدر الحفاظی» به قوم لر نوشت: «با دستور صریح و سریع در باب اصلاح و حذف چنین تعبیر نامیمون و مثالی بیریشه در ادبیات این دیار ادیب پرور، نسبت به دقّت در ممیزی آثار مکتوب، دستورات بایسته و شایسته بذل و عنایت شود.»
به گزارش کبنا نیوز، متن نامه سروش درست به شرح زیر است؛
به نام خداوند مهر آفرین
به نام خدایی که لُر آفرید/
دلش را زِ مهر پر آفرید
وزیر محترم فرهنگ و ارشاد ایران اسلامی
با اهدا سلام و تحیات!
کُلُّ مُیسَّر لِما خُلِقَ له
هرکس رابهرکاری آفریده اند!
کاش هر صد سال یک بار یک شیر بچهی لر بر این مملکت- ایران- حکومت میکرد. «امیر کبیر صدرالعظم دولت ناصری»
ایران بزرگ، نام و نشان سترگش را از خونهایی گرفته، که هزاره ها، این شیر نشسته را زِ بند دشمنی، پلیدی و کینه توزی رسته است. اقوام مختلفی در سرای مهرآیین ایران و ساحت مهربانی آن - با کمال دوستی و جمال صلح- روزگار میگذرانند.
”اگر بر دیدهی مجنون نشینی/
به غیر از خوبی لیلی نبینی“
نام شیرین شکر ایران آزاد، هر گمشدهای را درمان بادا!
لر و کرد- یک نژاد و یک ریشه-، بلوچ، ترک، مازنی، ترکمن، گیلک، تالشی، فارس، عرب و… ایرانی را بسامان کردهاند که سرزمین شعرا، صلحا، نجبا و عرفاست. دیاری که مردمانش اصیل، نجیب، نبیل و حجیبند.
در این همگرایی اجتماعی بینظیر، گاه به گاه، نادانایی، با زین و یراق کردن مرکب امکانات دولتی و به تعبیری سُّره، سوءاستفاده ازین امکان بیت المال، نادانی خویش را به رخ میکشند. چندگاهی پیش تر، دخترکی ناهنرمند که از دولتی سر لُر، در رسانه ملی، به امنیت است و آرامش؛ جهالتی بنمود و بد سگالی. گپی زد فارغ از اندیشه که نه کِه را خوش آمد و نه مِه را. پس از پوزش و طلب اعتذار از مردمان شجاع قوم لر، بخشیدند و آموزهی بخشش زِ بزرگان لر، آموزگار ما بوده است.
باری، دیروز در عزم عزای رحلت پادشاه جهان حضرت رسول اللّه- علیه آلاف تحیة و الثنا- خبری در افواه عمومی منتشر شد دلگزا و تلخ!
«توهین به قوم لر، این بار، در کتاب فرهنگ واژگان محاورهای اثر: دکتر مهدی صدرالحفاظی، اتفاق افتاده است. حرف «پ». پاپتی، پابرهنه، بچه دهاتی، تربیت نشده، بیادب. مثال: این مرتیکه لر پاپتی» در مقام نقد، فارغ از غلطها در دو حوزه فرم و به ویژه معنا، زیبنده نیست نویسندهای برای شاهد فرضیهی خویش، قومی کهن و بزرگ را که داعیه دار پاسداری ازین مُلک سرمدی ست؛ به سخره بگیرد و حرمت بشکند.
سکاندار سفینهی فرهنگ ایران بزرگ!
سرزمین لر، سرزمین اصالت، ادب، نجابت و مردانگی ست.
عرصهی سیمرغی ست که جولانگه هر مگس و پشهای نیست. مگسان ی گِردِ شیرینیِ قلم به مزدی، که عِرض خویش برده و زحمت ما میدارند.
وزیر مکرم فرهنگ و ارشاد!
سرزمین لر، سرزمین وکیل الرعایاهاست. دیار دیَّار آریوبرزن ها، سامان دلاوری سردار دل ها، سردار سپهد شهید قاسم سلیمانی هاست.
سرزمین، امام خمینیها - رضوان الهی بر او بادا! -، آیت اللّه بروجردی- رحمة اللّه علیه-، آیت اللّه ملک حسینی- آرامش مینوی بر او بادا! -، سرزمین محسن رضایی فرمانده هشت سال عزت آفرینی، دیار پرفسور موسیوند، پرفسور ملک حسینی، پرفسور نیک اقبال، پرفسور پاپی، پرفسور صالحپور، سرزمین شیران و دلیران و امیران رزم آفرین و بزم آفرین شیراوژن دانشپرور است.
قوم سترگ لر، دل در گرو ایران دارد و ایران، دل در گرو، قوم لر.
کم حرفترین قوم ایرانی که بیشترین حرفها را برای گفتن دارد.
دل و دولتت جمع و معمور باد/
ز مُلکَت پراکندگی دور باد"
مقام عالی وزارت فرهنگ و ارشاد ایران اسلامی از حضرتعالی استدعا داریم با دستور صریح و سریع در باب اصلاح و حذف چنین تعبیر نامیمون و مثالی بیریشه در ادبیات این دیار ادیب پرور، نسبت به دقّت در ممیزی آثار مکتوب، دستورات بایسته و شایسته بذل و عنایت شود.
الحمداللّه اولا و آخرا
سروش درست
چهاردهم مهرگان ۱۴۰۰خ.
سرای دل سرزمین لر
به گزارش کبنا نیوز، متن نامه سروش درست به شرح زیر است؛
به نام خداوند مهر آفرین
به نام خدایی که لُر آفرید/
دلش را زِ مهر پر آفرید
وزیر محترم فرهنگ و ارشاد ایران اسلامی
با اهدا سلام و تحیات!
کُلُّ مُیسَّر لِما خُلِقَ له
هرکس رابهرکاری آفریده اند!
کاش هر صد سال یک بار یک شیر بچهی لر بر این مملکت- ایران- حکومت میکرد. «امیر کبیر صدرالعظم دولت ناصری»
ایران بزرگ، نام و نشان سترگش را از خونهایی گرفته، که هزاره ها، این شیر نشسته را زِ بند دشمنی، پلیدی و کینه توزی رسته است. اقوام مختلفی در سرای مهرآیین ایران و ساحت مهربانی آن - با کمال دوستی و جمال صلح- روزگار میگذرانند.
”اگر بر دیدهی مجنون نشینی/
به غیر از خوبی لیلی نبینی“
نام شیرین شکر ایران آزاد، هر گمشدهای را درمان بادا!
لر و کرد- یک نژاد و یک ریشه-، بلوچ، ترک، مازنی، ترکمن، گیلک، تالشی، فارس، عرب و… ایرانی را بسامان کردهاند که سرزمین شعرا، صلحا، نجبا و عرفاست. دیاری که مردمانش اصیل، نجیب، نبیل و حجیبند.
در این همگرایی اجتماعی بینظیر، گاه به گاه، نادانایی، با زین و یراق کردن مرکب امکانات دولتی و به تعبیری سُّره، سوءاستفاده ازین امکان بیت المال، نادانی خویش را به رخ میکشند. چندگاهی پیش تر، دخترکی ناهنرمند که از دولتی سر لُر، در رسانه ملی، به امنیت است و آرامش؛ جهالتی بنمود و بد سگالی. گپی زد فارغ از اندیشه که نه کِه را خوش آمد و نه مِه را. پس از پوزش و طلب اعتذار از مردمان شجاع قوم لر، بخشیدند و آموزهی بخشش زِ بزرگان لر، آموزگار ما بوده است.
باری، دیروز در عزم عزای رحلت پادشاه جهان حضرت رسول اللّه- علیه آلاف تحیة و الثنا- خبری در افواه عمومی منتشر شد دلگزا و تلخ!
«توهین به قوم لر، این بار، در کتاب فرهنگ واژگان محاورهای اثر: دکتر مهدی صدرالحفاظی، اتفاق افتاده است. حرف «پ». پاپتی، پابرهنه، بچه دهاتی، تربیت نشده، بیادب. مثال: این مرتیکه لر پاپتی» در مقام نقد، فارغ از غلطها در دو حوزه فرم و به ویژه معنا، زیبنده نیست نویسندهای برای شاهد فرضیهی خویش، قومی کهن و بزرگ را که داعیه دار پاسداری ازین مُلک سرمدی ست؛ به سخره بگیرد و حرمت بشکند.
سکاندار سفینهی فرهنگ ایران بزرگ!
سرزمین لر، سرزمین اصالت، ادب، نجابت و مردانگی ست.
عرصهی سیمرغی ست که جولانگه هر مگس و پشهای نیست. مگسان ی گِردِ شیرینیِ قلم به مزدی، که عِرض خویش برده و زحمت ما میدارند.
وزیر مکرم فرهنگ و ارشاد!
سرزمین لر، سرزمین وکیل الرعایاهاست. دیار دیَّار آریوبرزن ها، سامان دلاوری سردار دل ها، سردار سپهد شهید قاسم سلیمانی هاست.
سرزمین، امام خمینیها - رضوان الهی بر او بادا! -، آیت اللّه بروجردی- رحمة اللّه علیه-، آیت اللّه ملک حسینی- آرامش مینوی بر او بادا! -، سرزمین محسن رضایی فرمانده هشت سال عزت آفرینی، دیار پرفسور موسیوند، پرفسور ملک حسینی، پرفسور نیک اقبال، پرفسور پاپی، پرفسور صالحپور، سرزمین شیران و دلیران و امیران رزم آفرین و بزم آفرین شیراوژن دانشپرور است.
قوم سترگ لر، دل در گرو ایران دارد و ایران، دل در گرو، قوم لر.
کم حرفترین قوم ایرانی که بیشترین حرفها را برای گفتن دارد.
دل و دولتت جمع و معمور باد/
ز مُلکَت پراکندگی دور باد"
مقام عالی وزارت فرهنگ و ارشاد ایران اسلامی از حضرتعالی استدعا داریم با دستور صریح و سریع در باب اصلاح و حذف چنین تعبیر نامیمون و مثالی بیریشه در ادبیات این دیار ادیب پرور، نسبت به دقّت در ممیزی آثار مکتوب، دستورات بایسته و شایسته بذل و عنایت شود.
الحمداللّه اولا و آخرا
سروش درست
چهاردهم مهرگان ۱۴۰۰خ.
سرای دل سرزمین لر
شیر دات حلالت برارم.
مینا از لرستان