بحران اسلحه گرم و لزوم فرهنگ‌سازی

کبنا ؛رحمان پاداش در یادداشتی نوشت: از دیر باز در بین زندگی ایلی و عشیره‌ای مردم چهار گوشه کشورمان سلاح و تفنگ رواج داشته است به گونه‌ای که غالب خانواده‌ها خود را ملزم به داشتن تفنگ می‌دانستند. از طرف دیگر پیشینیان تفنگ را نماد و مظهر رشادت، شجاعت و حماسه آفرینی می‌پنداشتند. آنان آیین‌های سنتی، سوگ و عزا، شکار و تأمین امنیت و هر آنچه با سبک زندگی‌شان در هم می‌آمیخت را با تفنگ قرین می‌دانستند.
تفنگ سنبل و یادآور مبارزه با شاهان و سر خم نکردن در برابر بیگانگان بود. صدای شلیک تفنگ برابر با زنده شدن امید مردمانی برای ارتزاق روزی بوده است.
خاصه اینکه تفنگ نشان دهنده ارزشها، هنجارها و فرهنگ یک زندگی ایلیاتی بود که به مانند قلم اندیشمندان برای مبارزه بر ضد استبداد داخلی و خارجی به کار برده می‌شد (قلم به دست و تفنگ به خونه/تفنگمون همون فرهنگمونه).
 اما همان تفنگی که زمانی نشان دهنده شجاعت، تأمین کننده امنیت خانواده و حمایت کننده مرز و میهن در برابر یورش مهاجمان بوده، مدت زمانی است به ابزاری کُشنده و بی رحم بدل شده است.
همان تفنگی که نماد اتحاد و وصل کردن (از گذشته‌های دور عروس را سوار بر اسب و برنو به دوش به خانه بخت می‌فرستادند) بوده است حالا به ابزاری برای ایجاد دشمنی، عداوت و فصل کردن بدل گشته است.
همان تفنگی که زمانی برای دفاع از حریم خانواده‌ها در برابر مهاجمان به کار برده می‌شد حالا به ابزاری برای تهدید و ارعاب خانواده‌ها تبدیل گشته است.
همان تفنگی که زمانی به عنوان ابزاری برای ارتزاق روزی یک خانواده شناخته می‌شد، حالا به وسیله‌ای برای کشتن و قتل عام نان آور خانواده‌ها تبدیل شده است.
 بارها و بارها شاهد استفاده نادرست از اسلحه در مراسمات و جشن‌های مختلف بوده‌ایم. گاهی برای جشن و پایکوبی در جشن‌های عروسی و شادی و زمانی برا همدردی با خانواده‌های داغدیده در مراسمات عزاداری.
زمانی برای به رخ کشیدن قدرت سران طوایف در ستادهای انتخاباتی و گاهی برای شکار و سرگرمی در مناطق مجاز و غیر مجاز.
 اگر چه در زمان‌های دور استفاده از سلاح گرم و نگهداری آن در خانه برای مطلع کردن مردم روستاهای اطراف در زمان وقوع بحران و یا تأمین امنیت خانواده‌ها در برابر مهاجمان و ... توجیه پذیر بوده است، اما حالا و با گسترش تکنولوژی ارتباطی و سیستم‌های هوشمند و همینطور امنیت پایداری که به برکت نطام اسلامی ایجاد شده استفاده و نگهداری سلاح در خانه و در دسترس بودن آن هیچ گونه توجیهی ندارد. متاسفانه امروزه استفاده از سلاح در مراسمات مختلف از یک رسم و سرگرمی خارج شده و تبدیل به یک پدیده بحران زا شده که امنیت اجتماعی و آسایش روانی آحاد مردم را هدف قرار داده است. به طوری که تیراندازی خود به تنهایی منجر به کشته شدن دهها نفر در مراسمات عزاداری و شادی شده است. از طرف دیگه وجود عوامل تنش زا و اشتراکاتی که در مزارع و زمین‌ها وجود دارد و همینطور اختلافات قومی ریشه دار و عدم کنترل احساسات طرفین مناقشه و استفاده از سلاح گرم در دعواهای محلی و طایفه‌ای تاکنون منجر به قتل و کشته شدن صدها نفر شده است. متاسفانه هیچ شاهدی مبتنی بر عدم استفاده از این آلت قتاله در آینده دیده نمی‌شود.
در زمانی که کشورهای مختلف در علم و دانش و تکنولوژی گوی سبقت را از همدیگر می‌ربایند باید به حال جامعه واپس مانده ما فریاد وامصیبتا سرداد که ما را چه شده است. قتل نفس و کشته شدن انسان مسلمان که در شریعت ناب محمدی به عنوان کشته شدن همه مسلمانان از آن یاد می‌شود و در آیین‌های باستانی ایرانیان به عنوان امری مذموم شناخته می‌شد، در قرن اتم و تکنولوژی به مثابه یک تفریح و سرگرمی دیده می‌شود.
 حال، برای جلوگیری از تکرار فجایع رخ داده در وهله اول باید فرهنگ سازی مناسب با شرکت همه نهادهای فرهنگی، نخبگان، بزرگان و ریش سفیدان و ... در اولویت قرار گیرد. بزرگان و سران طوایف و معتمدین محلی برای جلوگیری از این امر مذموم پیشقدم شده و با نفوذی که دارند مانع تیراندازی شده و به آرام شدن اوضاع در زمان بروز بحران کمک کنند. برخورد قانونی و قاطع دستگاه قضا با مرتکبین تیراندازی در مراسمات و همه کسانی که باعث بر هم زدن نظم و امنیت مردم‌می شوند.
تشدید شرایط اخذ مجوز حمل سلاح توسط نهادهای امنیتی و سلب مجوز و ضبط سلاح کسانیکه در مراسمات مختلف اقدام به تیراندازی می‌کنند.