تاریخ انتشار
يکشنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۹ ساعت ۰۱:۱۱
کد مطلب : ۴۲۸۷۱۶
کبنا گزارش می‌دهد
رکورد لایو عادل فردوسی پور: ۸۰۹ هزار بیننده / سرمایه‌ی دست نیافتی عادل و حسرت صداوسیمای گرفتار در توهم انحصار!
۰
کبنا ؛لایو عادل فردوسی پور از بازی فینال پرسپولیس - اولسان موفق به ثبت رکوردی کم نظیر شد.
به گزارش کبنا، لایو عادل فردوسی پور از بازی فینال پرسپولیس - اولسان موفق به ثبت رکوردی کم نظیر شد. 908 هزار بیننده با رجوع به صفحه‌ی فارسی «ای اف سی» گزارش فردوسی پور از بازی فینال را تماشا کردند. این تعداد بیننده توانست رکورد پربیننده‌ترین لایو در ایران را به فردوسی پور اختصاص دهد. همچنین، گفته می‌شود تعداد لایو فردوسی پور در بین پنج لایو پربازدید دنیا نیز قرار گرفته است.
لازم به ذکر است که فقط ایرانی‌های داخل کشور قادر به تماشای لایو فردوسی پور بودند، محدودیتی که اگر وجود نداشت، می‌توانست تعداد بازدید لایو فردوسی پور را به مراتب بیشتر کند.
بیشتر بخوانید:
گریه تلخ عادل فردوسی‌پور ( + فیلم )
غلامرضا بنی اسدی در انتخاب نوشت: دانش به روز فوتبال، صراحت حرفه‌ای، صداقت رفتاری باعث به وجود آمدن مؤلفه‌ای می‌شود به نام محبوبیت، استمرار محبوبیت و گستره دامنه نفوذ در مخاطب تبدیل می‌شود به سرمایه اجتماعی. این کوتاه‌ترین شرحی است که می‌توان نوشت برای پسر بلند بالا و باریک چهره کرمانی. به همه این‌ها یک مؤلفه بزرگ دیگر باید اضافه کرد؛ مظلومیت!
جامعه وقتی او را – به هر دلیل و با هر تحلیل و با هر درصدی از حقیقت- در جایگاهی چنین تشخیص داد، با او همراه شد. چون صدایشان شنیده نشد از سوی مدیران صدا و سیما، او را فراموش نکردند و به گزینه‌های جایگزین دل ندادند و به نبود او و بود دیگران عادت نکردند. چنین بود که وقتی روزنه‌ای برای شنیدن صدایش پیدا کردند، تلویزیون را خاموش کردند و چشم شدند در صفحات کوچک گوشی همراه.
او هم انگار صدای خاموش مردم را از اقصای عالم شنید و دل داد به این شنیدن نگفتنی و بغض راه کلماتش را تنگ کرد. این هم یعنی مردم عادل را دوست دارند و عادل هم دل به این بوم و بر و مردمانش دارد. اگر نه این بود، سال‌ها پیش می‌رفت یا لااقل وقتی مدیر شبکه سه با او چنان کرد که دانیم راه خود را جدا می‌کرد. او حتی وقتی در نتیجه نظرسنجی بهترین برنامه هم با او، آن کردند که باز می دانیم هم به راه دیگر نرفت. همین هم او را به سرمایه‌ای اجتماعی مجهز کرده است که بسیاری در حسرت آن‌اند.
کاش متولیان تلویزیون، قدری به این ماجرا، دقت کنند و با تجزیه و تحلیل خواست مردم، ملی بودن رسانه در اختیار را امضایی احترام انگیز بگذارند. بپذیرند که رفتار پیشین را باید اصلاح کرد. باید سرمایه‌های اندوخته شده اجتماعی را نگهداشت. باید به خواست مردم احترام گذاشت که بدون نگاه مردم نه تلویزیون به مقصد می‌رسد و نه هیچ برنامه دیگری به نتیجه خواهد رسید. رکورد شکنی لایو فردوسی پور را "نمدمال" تحلیل‌های آنچنانی نکنند. مردم او را فرزند ایران می‌دانند و دوست دارند. او را دوست بدارد تلویزیون و با آشتی راه بازگشت او را باز کند و ذیل سیاست‌های حرفه‌ای – ورزشی از او توان او استفاده کند. او معصوم نیست اما چندان گناهی هم نمی‌توان به پایش نوشت که دستش از ظرفیت رسانه ملی کوتاه بماند.
به گزارش کبنا، لایو عادل فردوسی پور از بازی فینال پرسپولیس - اولسان موفق به ثبت رکوردی کم نظیر شد. 908 هزار بیننده با رجوع به صفحه‌ی فارسی «ای اف سی» گزارش فردوسی پور از بازی فینال را تماشا کردند. این تعداد بیننده توانست رکورد پربیننده‌ترین لایو در ایران را به فردوسی پور اختصاص دهد. همچنین، گفته می‌شود تعداد لایو فردوسی پور در بین پنج لایو پربازدید دنیا نیز قرار گرفته است.
لازم به ذکر است که فقط ایرانی‌های داخل کشور قادر به تماشای لایو فردوسی پور بودند، محدودیتی که اگر وجود نداشت، می‌توانست تعداد بازدید لایو فردوسی پور را به مراتب بیشتر کند.
بیشتر بخوانید:
گریه تلخ عادل فردوسی‌پور ( + فیلم )
غلامرضا بنی اسدی در انتخاب نوشت: دانش به روز فوتبال، صراحت حرفه‌ای، صداقت رفتاری باعث به وجود آمدن مؤلفه‌ای می‌شود به نام محبوبیت، استمرار محبوبیت و گستره دامنه نفوذ در مخاطب تبدیل می‌شود به سرمایه اجتماعی. این کوتاه‌ترین شرحی است که می‌توان نوشت برای پسر بلند بالا و باریک چهره کرمانی. به همه این‌ها یک مؤلفه بزرگ دیگر باید اضافه کرد؛ مظلومیت!
جامعه وقتی او را – به هر دلیل و با هر تحلیل و با هر درصدی از حقیقت- در جایگاهی چنین تشخیص داد، با او همراه شد. چون صدایشان شنیده نشد از سوی مدیران صدا و سیما، او را فراموش نکردند و به گزینه‌های جایگزین دل ندادند و به نبود او و بود دیگران عادت نکردند. چنین بود که وقتی روزنه‌ای برای شنیدن صدایش پیدا کردند، تلویزیون را خاموش کردند و چشم شدند در صفحات کوچک گوشی همراه.
او هم انگار صدای خاموش مردم را از اقصای عالم شنید و دل داد به این شنیدن نگفتنی و بغض راه کلماتش را تنگ کرد. این هم یعنی مردم عادل را دوست دارند و عادل هم دل به این بوم و بر و مردمانش دارد. اگر نه این بود، سال‌ها پیش می‌رفت یا لااقل وقتی مدیر شبکه سه با او چنان کرد که دانیم راه خود را جدا می‌کرد. او حتی وقتی در نتیجه نظرسنجی بهترین برنامه هم با او، آن کردند که باز می دانیم هم به راه دیگر نرفت. همین هم او را به سرمایه‌ای اجتماعی مجهز کرده است که بسیاری در حسرت آن‌اند.
کاش متولیان تلویزیون، قدری به این ماجرا، دقت کنند و با تجزیه و تحلیل خواست مردم، ملی بودن رسانه در اختیار را امضایی احترام انگیز بگذارند. بپذیرند که رفتار پیشین را باید اصلاح کرد. باید سرمایه‌های اندوخته شده اجتماعی را نگهداشت. باید به خواست مردم احترام گذاشت که بدون نگاه مردم نه تلویزیون به مقصد می‌رسد و نه هیچ برنامه دیگری به نتیجه خواهد رسید. رکورد شکنی لایو فردوسی پور را "نمدمال" تحلیل‌های آنچنانی نکنند. مردم او را فرزند ایران می‌دانند و دوست دارند. او را دوست بدارد تلویزیون و با آشتی راه بازگشت او را باز کند و ذیل سیاست‌های حرفه‌ای – ورزشی از او توان او استفاده کند. او معصوم نیست اما چندان گناهی هم نمی‌توان به پایش نوشت که دستش از ظرفیت رسانه ملی کوتاه بماند.
