در فضیلت قدر شناسی

کبنا ؛یادداشتی از هجیر تشکری
مردم ما در تاریخ عزیز و عجیب کهگیلویه و بویراحمد مردمان قدرناشناسی نبوده‌اند.
در این تاریخ شگفتِ حماسه و غرور، ما همواره قدردانِ کاشته‌ها و داشته‌های خود بوده‌ایم.
 چند روز پیش دوست ذی‌نفوذ و موثری از این مفلس پرسید《نظر شما راجع به مجموعه‌ی استانداری چیست؟!》عرض کردم درست است که قهراً و اقتضائاً ما از آن سرزمین دوریم و مهجوریم! امّا چشمان نگرنده‌ی ما نگران سرنوشت آن خاکِ از آلودگیها پاک و این مردم غیرتمند و شریف است و به تعبیر شاعر عرب: و ما حُبّ الدیار شعفن قلبی: عشق به خانه، قلب مرا مجروح کرده است؛ ولی نه فکر من ثاقب است نه رأی من صائب. از اصحاب سیاست و ارباب کیاست بپرسید! من اگر در کشف معضلات بی‌باکم! در حل مشکلات نه چندان چالاکم! آن عزیز این پاسخ را حمل بر طفره و تواضع این حقیر کرد و به اصرار بر پرسش خود پای فشرد. من نیز حکایتی از گلستان معطر سعدی را عرض کردم که《یکی از ملوک خراسان محمودِ سبُکتَگین را به خواب چنان دید که جمله وجودِ او ریخته بود و خاک شده، مگر چشمان او که همچنان در چشمخانه می‌گردید و نظر می‌کرد. سـایرِ حکما از تأویل آن فرو ماندند مگر درویشی که بجای آورد و گفت: هنـوز نگران اسـت کـه مُلکش بـا دگران است.》خواستم تاکیدی بر دغدغه‌ی خود نسبت به آن سامان کرده باشم.
نمی‌دانم هدف آن عالی‌مقام چه بود، امّا هر چه بود، نظر ابرازی من به قدر مقدور، این است:
کارکرد و رفتار استاندار و معاونین ایشان خاصه دو معاون عمرانی و سیاسی استانداری در این مدت کوتاه بر مدار عقلانیت و در مسیر توسعه بوده است. این ترکیب در مقایسه با اسلاف خویش و در مقارنه با همکاران فعلی خود در سایر استان‌ها، در این استان از کیفیتی مطلوب برخوردار است. کلانتر استان از وزانت، متانت، تدین و کارآمدیِ زیبنده‌ی یک استاندار، برخوردار است و معاون سیاسی ایشان حد تعادل و اعتدال را همواره مراعات کرده است. معاون عمرانی استاندار چشم‌انداز آبادانی را می‌فهمد و مدیرکل سیاسی نیز هم شخصیتی شریف، دانا و اصیل دارند و از خاندانی روحانی و شهره به سلامت برخاسته‌اند. سایرین هم کمابیش واجد استانداردهای لازم برای زعامت و زمامداری یک استان بوده‌اند. نقشه‌ی راه آنان در سطح و ساحت مبحوث‌عنه دکترین عقلانیت بوده‌ست و من‌حیث‌المجموع در این برش تاریخی، اینان منافع جمعی را بر مصالح فردی ترجیح داده‌اند. انتخاباتی باشکوه برگزار کردند و به رغم شعبده‌ها و شیطنت‌های انتخاباتی عده‌ای، در نهایت آرامش و با صلابت و سلامت انتخاباتی شگفت با نرخ مشارکتی منحصر به فرد را در کشور، با امانتداری مدیریت کردند. مسئولیت‌پذیر و قاعده‌مند رفتار می‌کنند. شخصیت‌های آرام، خویشتندار و محترم دارند؛ و این خصائل و خصائص از ویژگیهای انسان‌های توسعه‌مدار است.
گفتم که چند روز پیش جلسه‌ای میان منتخب مردم و معاون بومی یکی از وزارتخانه‌ها که خود سابقاً فرماندار این حوزه‌ی انتخابیه بود برگزار شد. من نیز در گوشه‌ای از این جلسه جلوس کرده بودم! وی تعریف و اقرار می‌کرد که از میان چندین استاندار استان کهگیلویه و بویراحمد که با هم همکاری متقابل داشته‌اند، شریف‌ترین، سالم‌ترین، کارآمدترین و صادق‌ترین آنها استاندار فعلی‌ست. این مقام و موقعیت آسان به دست نمی‌آید. در این برهوت کاسبکاری و ابتذال، قدر این مجموعه‌ی باوقار و عقلانی را باید دانست. چرا که پارادایم حاکم بر رفتار سیاسی و اجتماعی آنان در این مدت کوتاه، عقلانیت بوده است. الگوی رفتاری این تیم، متعارف و معقول است. نه کسی را بی‌دلیل نادیده گرفته‌اند و نه گروهی را بلاوجه بر مصدری نشانده‌اند.
اتصالات منطقی با گروه‌های مختلف سیاسی داشته و به مردم دلبستگی دارند. در مواجهه با رسانه‌ها پاسخ‌گو و صریح بوده‌اند و افزون بر وقار شخصیتی، رفتار عقلانی داشته‌اند. سازه‌ی ذهنی این مجموعه بر اساس کارکرد عینی آنان، قابل سنجش و اندازه‌گیری‌ست و کنش‌های مدیریتی آنان به دلیل حرکت بر مدار عقلانیت، پیش‌بینی‌پذیر است. اینان به دور از رفتارهای رضاخانی و با منش و روشی فرهنگی مدیریت سیاسی کرده‌اند. از دیگر سو استراتژی مدیریتی استاندار مبتنی بر منطق بقا نبوده است و من‌حیث‌المجموع، افق مدیریتی استاندار با تغییرات مردمی هم‌راستاست.
در مجموع این مدیران می‌دانند در کدام جغرافیا و در چه زمانی مدیریت می‌کنند. تصادفی و هیجانی بدین سمت منصوب و بدین صفت منسوب نشده‌اند. دولتمردانی باکیفیت هستند و به تعبیر متخصص معروف توسعه‌ی کشورمان:《ملت هوشمند ایران یک بار برای همیشه باید مساله‌ای را در روح و روان خود حل کند: آدم خوب بودن با آدم توانمند بودن دو مساله است. نیک آن است که شخصی هر دو را یک جا داشته باشد.》از قضا استاندار این استان و معاونت‌های مهم او به مثابه‌ی دو ستون مدیریتی وی، هم «توانمند» بوده‌اند، هم «خوب». در این سیاق، توانمندی به معنای مدیریت باکیفیت و خوبی به معنای اخلاقی زیستن است.
صدالبتّه مقدورات و معذورات جامعه، دولت و کشور را نیز باید در تحلیل نهایی لحاظ کرد. از قضا، از این منظر، در صورت‌بندی فوق کارکرد این مجموعه واجد ارزش دوچندان می‌شود.
از همین رو بر خود لازم دیدم آن گفت و گوی کوتاه امّا گویا را قلمی و علنی کنم، شاید به کار آید!
خاطر به دست تفرقه دادن نه زیرکیست...
امید است فرجام ما به لطف حق قرین نیکی گردد.