در مورد ضرورت یا عدم ضرورت گفت‌وگو مناقشه پایان‌ناپذیری وجود دارد؛ برخی از فعالان، گفت‌وگو را حلقه مفقوده توسعه می‌دانند و برخی دیگر بر لزوم فراهم بودن بسترهای گفت‌وگو تأکید دارند. قائلان به گفت‌وگو در مقابل، از وجود تخریب‌ در لوای نقد اظهار نارضایتی دارند و راه مقابله با این نوع رفتارها را دامن زدن به گفت‌وگو عنوان می‌کنند. مناقشات این حوزه دهه‌هاست در ایران وجود دارد. اما کهگیلویه و بویراحمد به‌طور خاص با این مسأله دست به گریبان است. کبنانیوز در نظر دارد طی سلسله‌مطالبی در مورد اهمیت و ضرورت گفت‌وگو و راه‌های مقابله با تخریب و گزازش‌نویسی افراد علیه یکدیگر، با برخی از نخبگان، فعالان سیاسی و اجتماعی و اساتید دانشگاه گفت‌وگوهایی انجام دهد تا زوایای پنهان این پدیده روشن شود.
محمود منطقیان از چهره‌های سیاسی شناخته‌شده استان کهگیلویه و بویراحمد در گفت‌وگو با کبنا عنوان کرد: راه ارتباطی و پیوند میان انسان‌هاگفت‌وگوست و انسان‌ها بدون گفت‌وگو حتی نمی‌توانند زندگی کنند؛ انسان‌ها در هر جامعه‌ای، با استفاده از زبان می‌توانند نیازهای خود را به یکدیگر منتقل کنند و حاصل آن می‌تواند همکاری، همدلی و آبادانی باشد.
منطقیان با بیان اینکه ما باید این ظرفیت را داشته باشیم که بتوانیم گفت‌وگو را منطقی پیش ببریم، گفت: عدم توانایی در گفت‌وگو، حکایت از نوعی عقب‌ماندگی دارد.
وی با اشاره به اینکه جهان بر اساس گفت‌وگو پیش می‌رود، اظهار داشت: در تمامی زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی جهان نیازمند گفت‌وگو است.
وی تأکید کرد: از زمانی که انسان به وجود آمد تا الأن با وجود اهمیت گفت‌وگو، برخی از اشخاص و گروه‌ها گفت‌وگو را برنمی‌تابند. آنها فکر می‌کنند گفت‌وگو زیان دارد و خود را برتر از دیگران می‌بینند که با آنها گفت‌وگو کنند.
 وی در ادامه به وضعیت استان کهگیلویه و بویراحمد اشاره کرد و گفت: در استان ما امکان برای اظهار نظر محدود است و چون شناخت کافی نداریم، یکدیگر را تخریب می‌کنیم و این هم ریشه فرهنگی و تاریخی دارد.
منطقیان با بیان این‌که ما را تعصبی و سخت بار آورده‌اند، گفت: روحیه سازگاری ما کم است و با توجه به تعصبات مختلف که به ما آموخته‌اند، خیلی سفت و سخت برخورد می‌کنیم.
وی با بیان اینکه در استان ما معمولاً حرف آخر را اول می‌زنند گفت: اما ما باید بتوانیم با هم گرم و منطقی برخورد کنیم، برخورد ملایم داشته باشیم و سخن یکدیگر را گوش کنیم.
منطقیان یکی از دلایل این رفتارها را سرانه پایین مطالعه عنوان کرد و اظهار داشت: در ایران میزان مطالعه خیلی کم است و در استان خیلی کمتر؛ اگر یک جامعه با کتاب سر و کار داشته باشد، بعضی از خصلت‌های منفی را کنار می‌گذارد.
وی گفت: بعضی حتی سود و زیان خود را در نظر نمی‌گیرند و فکر می‌کنند برخورد سخت با دیگران داشتن، روش درستی است؛ این پدیده یک مسأله فرهنگی است و یک مرتبه و ناگهانی تغییر نمی‌کند و باید اصلاح آن از رسانه‌ها شروع شود.
وی تأکید کرد: اما تلویزیون ما متعلق به یک گروه خاص است و دیگران نمی‌توانند در آن نظر خود را اظهار کنند. بنابراین این رسانه‌ها هستند که باید گفت‌وگو را ترویج کنند؛ آنها می‌توانند پیام را به طور گسترده در جامعه اشاعه دهند.
منطقیان افزود: هر کسی که دستی به قلمی دارد یا به اصطلاح می‌تواند در این عرصه قدم بردارد، باید میدان برایش باز شود.
وی در ادامه به برخی تخریب‌ها در استان اشاره کرد و گفت: خیلی‌ها علیه ما نوشتند و گفتند. اما برداشت ما این است کسانی که این کار را انجام می‌دهند بیشتر به خودشان ضرر می‌رسانند.
آن فردی که به دیگران تهمت می‌زند، خود زیان می‌بیند نه آن کسی که به او تهمتی نسبت داده شده است.
وی با بیان اینکه من هیچ‌گونه کینه‌ای نسبت به این اشخاص به دل نگرفته‌ام، گفت: جز در مواردی که خیلی ضروری باشد هیچ پاسخی به آنها نداده‌ام.
وی منظور خود از ضروری را اینگونه عنوان کرد: زمانی که یک توهین نیازمند اطلاع‌رسانی به افکار عمومی باشد.
این چهره سیاسی گفت: ما از پدران و گذشتگانمان یاد گرفته‌ایم اگر کسی  حرف بدی زد و توهینی کرد، باید فوری عصبانی شویم و این یکی از نشانه‌های عقب‌ماندگی فرهنگی است. اما به نظر من باید گذشت کنیم تا تلطیفی از اخلاق در روابط انسانی به وجود بیاید.
منطقیان عنوان کرد: اما متأسفانه سعی می‌کنیم انتقاد را با انتقام پاسخ دهیم؛ مثلاً اگر در ادارات، یک کارمند به رئیس خود انتقاد صحیح هم وارد کند، مغضوب می‌شود. همه انتظار دارند کارمندان تابع مدیر باشند.
وی ادامه داد: یکی از مشکلات ما این است که سعی می‌کنیم کارمندان سر به زیر باشند و اظهار نظر نکنند، در حالی که ما باید اظهار نظر را تشئیق کنیم؛ یک مدیر باید به کارمندانش بگوید شما در امان هستید و باید به ما انتقاد کنید و تذکر و پیشنهاد دهید. اما متأسفانه ما انسان‌های منتقد را طرد می‌کنیم. بنابراین خوبان منزوی می‌شوند و افراد کم‌مایه رشد می‌کنند.
وی در ادامه اظهار داشت: من معتقدم عقاید و نظرات متفاوت است. بنابراین باید اصل تنوع و تفاوت را به رسمیت بشناسیم.
منطقیان گفت: اگر فکر کنیم آدم‌های خوب، هم‌عقیده‌های ما هستند، در اشتباه هستیم. بنابراین باید اصل تفاوت را به رسمیت بشناسیم، سعی در یکسان‌سازی مردم نداشته باشیم و حقوق یکدیگر را رعایت کنیم.
این چهره سیاسی تأکید کرد: اگر آن عواملی که ما را از هم جدا می‌کند مثل عقیده، جغرافیا، نژاد و تبار، رنگ پوست، ملیت و جنسیت را در نظر نگیریم و این مرزها را برداریم، می‌توانیم با یکدیگر گفت‌وگو کنیم.

کبنانیوز