آهن‌ قراضه‌‌های شاد گچساران! +فیلم

کبنا ؛   
در گچساران، دو دهه است که شهربازی و شادی به اندازه‌ی یک دانه «نخود» هم پیدا نمی‌شود! زوالش دیگر مثل یک فیلم ترسناک، نه، بلکه مثل یک کمدی بدترکیب به وضوح در حال نمایش است. صدای «داغان شدن»ش به قدری بلند است که حتی روح‌های خسته هم از خواب بیدار می‌شوند! متولیان «مکان‌های تفریحی» به جای اینکه به بحران «خودکشی» فکر کنند، انگار در حال تماشای یک کمدی خنده‌دار هستند!
وقتی وارد انبار آهن‌آلات شهرداری گچساران می‌شوید، نه، نه! ببخشید، شهربازی! دوستانتان را تشویق می‌کنید که جلو بروند و جیغ بزنند، اما بعداً متوجه می‌شوید که بیشتر از همه از جنازه‌ی «چرخ و فلک» ترسیده‌اید! اینجا پر از شخصیت‌های کارتونی زنگ‌زده‌ای است که به جای ترساندن، در حال برگزاری یک جشن تولد غمگین هستند.
شهربازی گچساران نمرده، اما به کما رفته و خود را از چنگال بچه‌های شلوغ رها کرده است. مُردگان در اینجا هر شب مهمانی می‌گیرند؛ با حرکات عجیب و غریب خود روح‌ها را به رقص وادار می‌کنند! هر قبر هم به شکلی طراحی شده که نشان‌دهنده‌ی علایق فرد در زندگی‌اش است؛ مثلاً یکی از قبرها با یک عروسک خیمه‌شب‌بازی تزیین شده تا همه بفهمند که چقدر عاشق سرگرمی بوده!
جدال لفظی و فیزیکی متولیان با «فُکُلیای پررو» (جوانان) از عوارض تخریب شهربازی است.
بی‌توجهی به نیازهای مردم و کمبود منابع مالی، مثل یک «شوخی بد»، ادامه دارد. قول‌هایی که شهرداران داده‌اند، آنقدر زیاد است که از تعداد انگشتان دست هم بیشتر شده! ولی «مقصر بدبختی‌های‌مان خودمان هستیم نه متولیان»، چون هیچ‌کس نمی‌خواهد قبول کند که مشکلات ما ریشه در «نفع شخصی» دارد! و این لغزش در اتاقِ رئیس‌جمهور شروع نمی‌شود بلکه در شهر آغاز می‌شود!
حتی بدترین قماربازها هم روی «صنعت گردشگری گچساران» شرط نمی‌بندند! مذاکره با نوستالوژی هم کار آسانی نیست، اما ظاهراً تنها چیزی که آقای شهردار می‌تواند دستکاری کند، همین خاطرات است!
سخنی با متولیان فرهنگی و شهردار شهر دوگنبدان:
گچساران، این شهر پرآوازه به خاطر پتروشیمی و چاه‌های نفت و گاز، حالا تبدیل شده به یک آزمایشگاه شیمیایی برای کودکان! مواجهه زیاد با مواد شیمیایی می‌تواند مغز و سیستم عصبی بچه‌ها را به هم بریزد. کودکانی که در اینگونه محیط‌ها بزرگ می‌شوند، ممکن است کمتر شاد باشند و بیشتر از مشکلات روانی رنج ببرند.
موضوعات حساس مانند افسردگی و خودکشی نیاز به توجه ویژه‌ای دارد. فراهم کردن محیط‌های سالم و بازی‌های خارج از خانه می‌تواند به بهبود سلامت روانی و جسمی کودکان کمک کند. بازی کردن باعث آزادسازی «اندروفین» می‌شود؛ همان چیزی که بچه‌ها را شاداب نگه می‌دارد. پس بیایید کمی از این «آهن قراضه‌‌های شاد» فاصله بگیریم و به سمت یک شهربازی واقعی برویم!