کبنا ؛اشاره؛ گروه سیاسی کبنا نیوز در خصوص مسائل مختلف سیاسی استان کهگیلویه و بویراحمد مطالبی را به صورت گزارش میدانی و تحقیقاتی برای اطلاع مخاطبین گرامی انتشار می‌دهد، این مطالب بدون شک با نقص و ایراد همراه است، مخاطبین گرامی میتوانند با انتشار یادداشتهای خود نوشتارهای که در پی می‌آید را نقد یا تأیید نمایند.
در بخش قبلی این مطلب «اگر موحد نیاید» [کلیک کنید] از منظر خوانندگان گرامی گذشت و هم‌اکنون قسمت بعدی این یادداشت را مطالعه می‌کنید.
گزینه دیگری که در این طیف صحبت از آمدن او می شود مصطفی تقوی مورخ معروف استان می باشد. وی فرزند آمیر احمد تقوی است. کتاب تاریخ سیاسی کهگیلویه او علی رغم پاره ای ایرادات و ملاحظات غیر علمی از بهترین کتاب های حوزه تاریخ استان می باشد. تقوی چند صباحی است در نشست های کهگیلویه و بویراحمدی های مقیم تهران حاضر می شود و ۲۲ بهمن امسال به عنوان سخنران درشهر سی سخت سخنرانی کرد. طرفدارن سنتی موحد که نگاه قومی و منطقه ای دارند مصطفی تقوی را بر سایر گزینه ها ترجیح می دهند.
شکی نیست که اگر او فشار بیاورد و بتواند رضایت ابوی اش را برای حضور جلب کند آن وقت راه اقناع حاج عدل برای کناره گیری هم مهیا خواهد بود. در صورت حضور تقوی در صحنه بر خلاف سایر گزینه ها موحد ناگزیر است از او حمایت کند. تقوی سابقه سیاسی و اجرایی ندارد او اگر احیانا به محلس برود بیشتر شاید بتواند نماینده خوبی از طرف مجلس برای حضور در صداوسیما و اظهار نظر در مورد مناسبت های تاریخی باشد. تقوی در اوایل انقلاب در دهدشت و برخی تحولات آن حضور داشت اما بعد به تهران رفت و بیشتر به نوشتن و تحقیق مشغول بوده است ولی حالا در آشفته بازار سیاسی کهگیلویه او هم بدش نمی اید شانسش را امتحان کند.
تقوی قطعا ویژگی هایی برای خود متصور است که او را مصمم به حضور می کند او خود را از برخی جهات بالاتر از رقبای درون طیفی اش می داند او هم تحصیلات آکادمیک بالایی دارد و در سطح کشور و مجامع علمی شناخته شده می باشد، هم اینکه از یک خانواده معروف و صاحب نام در استان و حتی جنوب کشور هست و هم اینکه طرفداران سنتی و متعصبی دارد.
مصطفی تقوی در این طیف بعد از عدل هاشمی‌پور ظرفیت بالاتری برای رای آوری دارد اما او برخلاف حاج عدل بدون حمایت موحد هیچ شانسی ندارد.
سید توکل کریمیان هم در تقلای کاندیداتوری می باشد او برای پا به سن گذاشته‌ها آشناست ولی جوان تر ها اصلا او را نمی شناسند و برای شان سوال است که چنین گزینه ای رو چه حسابی میخواهد در انتخابات شرکت کند. سید توکل شخصیت متین و محترمی دارد او از همان سادات منطقه موحد و مصطفی تقوی می باشد و در دور سوم انتخابات مجلس در کهگیلویه و گچسارن رقیب بهرام تاجگردون بود و از او شکست خورد. کریمیان چهار سال بعد و در دور چهارم در کنار موحد بود وبرای او در قلعه رئیسی سخنرانی کرد. تاجگردون در جواب او گفته بود اینها سیلی خورده های دوره ی قبلی هستند. ریاست سازمان بنیاد شهید در کارنامه سید توکل دیده می شود با همه این اوصاف و با توجه به واقعیات سیاسی شهرستان او در هیچ صورتی شانسی در انتخابات نخواهد داشت.
شرایط تقریباً مشابه سید توکل برای شیخ نظری نیز حاکم است او اگر چه دارای جایگاه خوبی در حوزه علمیه قم می باشد اما در دور قبل رد صلاحیت شد و حالا هم ظاهرا قصد حضور مجدد دارد. البته محال است که اگر هم بیاید در این طیف روی او اجماع شود و حتی در جلسات این گروه دعوت نمی شود و احتمالا این گروه شیخ را از خودشان نمی دانند ولی در هر صورت او ارایی هر چند اندک در شهرستان لنده دارد.
اخیرا در برخی محافل صحبت از یک چهره جدید و نزدیک به همین گروه نیز به میان امده است. کرم اله دانش معاون فرهنگی دانشگاه علوم تحقیقات تهران و برادر شیخ دانش که در دوره هفتم مجلس در صحنه حاضر بود و بعد از موحد، منطقیان و لاهوتی چهارم شد. هنوز خود او اظهار نظر رسمی نکرده است و هیچ بعید هم نیست او هم سودای آمدن داشته باشد ولی او هم شانس چندانی در شرایط فعلی نخواهد داشت و در بهترین حالت شاید بتواند همان رای شیخ را تکرار نماید. بعد از نشست شیراز سید توکل پیرامون این نشست گفت: قرار بود شیخ دانش هم در این جلسه حضور داشته باشد ولی شیخ عذرخواهی کرد و گفته که کاری برایش پیش آمده و نیامد. اینکه شیخ به عنوان یک هم جناحی می خواسته حضور داشته باشد و یا مدعی و یا هم از طرف کسی ،فعلا چیزی معلوم نیست و شاید در یکی از بیانیه های آینده فیاض بخش این موضوع روشن گردد فیاض بخش در ایام تعطیلات نوروز و بعد از یک نشست بی تنیجه ی دیگر در دهدشت قول داده است به زودی نتایج را به مردم اعلام کند.
فعلاً این گزینه ها به امید یک ائتلاف نشسته اند. ائتلافی که اگر نگوییم محال است حداقل بسیار سخت خواهد بود. تجربه ائتلاف‌ها در ایران همیشه شکست خورده است و تنها مورد موفق ائتلاف بین روحانی و عارف بود که منجر به آن اتفاق بزرگ گردید. در قبل از انتخابات معمولاَ همه از ائتلاف و اجماع میگویند اما همین که نظر بر خودشان نباشد زیر همه چیز می‌زنند. ایرادی دیگری که بر ائتلاف ها وارد است اینکه در سالهای اخیر ائتلاف ها در شهرستان سیاسی نیستند و مسائل قومی تعیین کننده است امری که پیشتر در انتخابات شورای شهر مسبوق به سابقه بوده است و حالا به نظر می رسد دارد وارد فضای انتخابات مجلس می شود.
ائتلاف در تعریف علم سیاست یک رفتار سیاسی است ولی متاسفانه گاهی به مسائل کثیف دیگر نیز امیخته می شود و گاهی در برخی ائتلاف ها به گوش می رسد که صحبت از میلیاردها پول هم می شود.
یک نکته دیگر پیرامون این طیف به عنوان بخشی از راست سنتی کشور ان است که باید پذیرفت تحولات سیاسی سال های اخیر کشور راست سنتی را به حاشیه برده است و انها شانسی برای ادامه حیات ندارند و شاید به همین خاطر باشد که صحبت از ائتلاف افرادی همچون ناطق نوری و لاریجانی با اصلاح طلبان به میان می‌آید. البته دولتی ها نیروهایی از این جریان را بر پایداری ها ترجیح می دهند ولی هرچه باشد اولویت اول انها نیروهای اصلاح طلب خواهد بود.
در کهگیلویه به غیر از محمد موحد هیچ راست سنتی دیگری حتی هاشمی پور شانسی چندان برای رفتن به مجلس نه در این دور که در آینده هم نخواهند داشت.
دیگران بیشتری در کمین آمدن هستند و همه هم از نام موحد و هیمنه‌ی او می‌ترسند و میخواهند اول از نیامدن موحد مطمئن شوند و بعد تصمیم بگیرند. خیلی هایی که البته نگارنده ترجیح می دهد نامی از آنها نبرد و قرار هم نیست هر کس صحبت کاندیداتوری کرد به تحلیلش پرداخت. به هر حال انتخابات یک اتفاق سیاسی و مهم است و آدم های خودش را می‌طلبد و اینکه برخی به اتکا یک مسئولیت کوچک و گاهی داشتن یک طایفه بزرگ و یک آپارتمان چند طبقه و یک ماشین شاسی بلند فیل شان هوای بهارستان می کند نمی‌تواند نشانه خوبی از توسعه سیاسی باشد. هر چند هر کسی برای حضور آزاد است. اما متاسفانه فقدان احزاب و تشکیلات سیاسی سبب میشود برخی به اتکا دو بیت شعر و یا یک مجری گری در یک تشییع جنازه هم ادعای کاندیداتوری کنند.
انتخابات تعارف بردار نیست صحبت رای دو سه هم محله ای و یا شاگردان یک کلاس نیست صحبت هزاران هزار رای در گوشه گوشه این چهار شهرستان بزرگ می باشد پس باید واقع بین و منطقی بود و بی جهت اولا ساحت انتخابات را خدشه دار نکینم و ثانیا اعتبار خود را راحت و بی نتیجه هزینه ننماییم.
انتخابات مردان خاص خود را می خواهد، تجربه هم نشان داده است سیاسی بودن و مردم داری شرط اول این مسیر پر ظلمات است. مردم افراد شناسنامه دار را خوب می شناسند و بیشتر از همه از کسانی الحذر دارند که مدام دچار چرخش سیاسی می شوند.
رای قومی در کهگیلویه را نیز نباید نادیده گرفت. رای قومی در استان کهگیلویه و بویراحمد و بالتبع در شهرستان های کهگیلویه، لنده، چرام و بهمئی رای بالایی است و با توجه به اینکه در سال های اخیر کمتر فرصت ایجاد یک دو قطبی سیاسی بوجود آمده است این نوع نگاه تشدید گردیده است. متاسفانه همیشه ی احوال و در کوران انتخابات نخبگان سیاسی علی رغم شعارهای قبلی خود به سراغ احساسات قومی مردم می روند و دنبال زنده کردن نگاه های ملوک الطوایفی هستند و اتفاقا موحد و برخی از اعضای همین طیف نیز از جمله کسانی بوده اند که مسائل قومی در برنامه های سیاسی شان نمود داشته است. البته این طیف وابستگان انها نیز معتقدند در سال های اخیر تیم اجرایی استان و در تشدید این مسئله مقصر بوده است.
طایفه و ایل هرگز به تنهایی تعیین کننده نیستند و هیچ طایفه و ایلی هم نیست که آنقدر جمعیت داشته باشد که بتواند آرای کافی را موجب شود کسی به مجلس برود هر چند هیچ گاه یک ایل و طایفه مطلقاً قومی رای نداده و نمی دهند و سرمایه گذاری صرف روی این موضوع برگشت عبثی به گذشه است.
الاایحال همه تحلیل‌های بالا در گرو نیامدن موحد است او که بیاید همه تحلیل‌های بالا را باید پیشاپیش کان لم یکن تلقی کرد. موحد خودش قطعا دوست دارد بیاید او حالا بیشتر از گذشته دلش برای بهارستان تنگ شده است هر چه نباشد او بیش از هر جای دیگری حتی خانه پدری عمرش را در بهارستان سپری کرده است. او دوست دارد دوباره نوستالژی پاترول های(در این عصر پرادوهای) پشت سر هم و شعار «په خّش چِشه بازم خِشه»...... زنده گردد.. ....
ولی خیلی بعید است این گونه شود خیلی. .....
در بخش قبلی این مطلب «اگر موحد نیاید» [کلیک کنید] از منظر خوانندگان گرامی گذشت و هم‌اکنون قسمت بعدی این یادداشت را مطالعه می‌کنید.
گزینه دیگری که در این طیف صحبت از آمدن او می شود مصطفی تقوی مورخ معروف استان می باشد. وی فرزند آمیر احمد تقوی است. کتاب تاریخ سیاسی کهگیلویه او علی رغم پاره ای ایرادات و ملاحظات غیر علمی از بهترین کتاب های حوزه تاریخ استان می باشد. تقوی چند صباحی است در نشست های کهگیلویه و بویراحمدی های مقیم تهران حاضر می شود و ۲۲ بهمن امسال به عنوان سخنران درشهر سی سخت سخنرانی کرد. طرفدارن سنتی موحد که نگاه قومی و منطقه ای دارند مصطفی تقوی را بر سایر گزینه ها ترجیح می دهند.
شکی نیست که اگر او فشار بیاورد و بتواند رضایت ابوی اش را برای حضور جلب کند آن وقت راه اقناع حاج عدل برای کناره گیری هم مهیا خواهد بود. در صورت حضور تقوی در صحنه بر خلاف سایر گزینه ها موحد ناگزیر است از او حمایت کند. تقوی سابقه سیاسی و اجرایی ندارد او اگر احیانا به محلس برود بیشتر شاید بتواند نماینده خوبی از طرف مجلس برای حضور در صداوسیما و اظهار نظر در مورد مناسبت های تاریخی باشد. تقوی در اوایل انقلاب در دهدشت و برخی تحولات آن حضور داشت اما بعد به تهران رفت و بیشتر به نوشتن و تحقیق مشغول بوده است ولی حالا در آشفته بازار سیاسی کهگیلویه او هم بدش نمی اید شانسش را امتحان کند.تقوی قطعا ویژگی هایی برای خود متصور است که او را مصمم به حضور می کند او خود را از برخی جهات بالاتر از رقبای درون طیفی اش می داند او هم تحصیلات آکادمیک بالایی دارد و در سطح کشور و مجامع علمی شناخته شده می باشد، هم اینکه از یک خانواده معروف و صاحب نام در استان و حتی جنوب کشور هست و هم اینکه طرفداران سنتی و متعصبی دارد.
مصطفی تقوی در این طیف بعد از عدل هاشمی‌پور ظرفیت بالاتری برای رای آوری دارد اما او برخلاف حاج عدل بدون حمایت موحد هیچ شانسی ندارد.
سید توکل کریمیان هم در تقلای کاندیداتوری می باشد او برای پا به سن گذاشته‌ها آشناست ولی جوان تر ها اصلا او را نمی شناسند و برای شان سوال است که چنین گزینه ای رو چه حسابی میخواهد در انتخابات شرکت کند. سید توکل شخصیت متین و محترمی دارد او از همان سادات منطقه موحد و مصطفی تقوی می باشد و در دور سوم انتخابات مجلس در کهگیلویه و گچسارن رقیب بهرام تاجگردون بود و از او شکست خورد. کریمیان چهار سال بعد و در دور چهارم در کنار موحد بود وبرای او در قلعه رئیسی سخنرانی کرد. تاجگردون در جواب او گفته بود اینها سیلی خورده های دوره ی قبلی هستند. ریاست سازمان بنیاد شهید در کارنامه سید توکل دیده می شود با همه این اوصاف و با توجه به واقعیات سیاسی شهرستان او در هیچ صورتی شانسی در انتخابات نخواهد داشت.
شرایط تقریباً مشابه سید توکل برای شیخ نظری نیز حاکم است او اگر چه دارای جایگاه خوبی در حوزه علمیه قم می باشد اما در دور قبل رد صلاحیت شد و حالا هم ظاهرا قصد حضور مجدد دارد. البته محال است که اگر هم بیاید در این طیف روی او اجماع شود و حتی در جلسات این گروه دعوت نمی شود و احتمالا این گروه شیخ را از خودشان نمی دانند ولی در هر صورت او ارایی هر چند اندک در شهرستان لنده دارد.
اخیرا در برخی محافل صحبت از یک چهره جدید و نزدیک به همین گروه نیز به میان امده است. کرم اله دانش معاون فرهنگی دانشگاه علوم تحقیقات تهران و برادر شیخ دانش که در دوره هفتم مجلس در صحنه حاضر بود و بعد از موحد، منطقیان و لاهوتی چهارم شد. هنوز خود او اظهار نظر رسمی نکرده است و هیچ بعید هم نیست او هم سودای آمدن داشته باشد ولی او هم شانس چندانی در شرایط فعلی نخواهد داشت و در بهترین حالت شاید بتواند همان رای شیخ را تکرار نماید. بعد از نشست شیراز سید توکل پیرامون این نشست گفت: قرار بود شیخ دانش هم در این جلسه حضور داشته باشد ولی شیخ عذرخواهی کرد و گفته که کاری برایش پیش آمده و نیامد. اینکه شیخ به عنوان یک هم جناحی می خواسته حضور داشته باشد و یا مدعی و یا هم از طرف کسی ،فعلا چیزی معلوم نیست و شاید در یکی از بیانیه های آینده فیاض بخش این موضوع روشن گردد فیاض بخش در ایام تعطیلات نوروز و بعد از یک نشست بی تنیجه ی دیگر در دهدشت قول داده است به زودی نتایج را به مردم اعلام کند.
فعلاً این گزینه ها به امید یک ائتلاف نشسته اند. ائتلافی که اگر نگوییم محال است حداقل بسیار سخت خواهد بود. تجربه ائتلاف‌ها در ایران همیشه شکست خورده است و تنها مورد موفق ائتلاف بین روحانی و عارف بود که منجر به آن اتفاق بزرگ گردید. در قبل از انتخابات معمولاَ همه از ائتلاف و اجماع میگویند اما همین که نظر بر خودشان نباشد زیر همه چیز می‌زنند. ایرادی دیگری که بر ائتلاف ها وارد است اینکه در سالهای اخیر ائتلاف ها در شهرستان سیاسی نیستند و مسائل قومی تعیین کننده است امری که پیشتر در انتخابات شورای شهر مسبوق به سابقه بوده است و حالا به نظر می رسد دارد وارد فضای انتخابات مجلس می شود.
ائتلاف در تعریف علم سیاست یک رفتار سیاسی است ولی متاسفانه گاهی به مسائل کثیف دیگر نیز امیخته می شود و گاهی در برخی ائتلاف ها به گوش می رسد که صحبت از میلیاردها پول هم می شود.
یک نکته دیگر پیرامون این طیف به عنوان بخشی از راست سنتی کشور ان است که باید پذیرفت تحولات سیاسی سال های اخیر کشور راست سنتی را به حاشیه برده است و انها شانسی برای ادامه حیات ندارند و شاید به همین خاطر باشد که صحبت از ائتلاف افرادی همچون ناطق نوری و لاریجانی با اصلاح طلبان به میان می‌آید. البته دولتی ها نیروهایی از این جریان را بر پایداری ها ترجیح می دهند ولی هرچه باشد اولویت اول انها نیروهای اصلاح طلب خواهد بود.
در کهگیلویه به غیر از محمد موحد هیچ راست سنتی دیگری حتی هاشمی پور شانسی چندان برای رفتن به مجلس نه در این دور که در آینده هم نخواهند داشت.
دیگران بیشتری در کمین آمدن هستند و همه هم از نام موحد و هیمنه‌ی او می‌ترسند و میخواهند اول از نیامدن موحد مطمئن شوند و بعد تصمیم بگیرند. خیلی هایی که البته نگارنده ترجیح می دهد نامی از آنها نبرد و قرار هم نیست هر کس صحبت کاندیداتوری کرد به تحلیلش پرداخت. به هر حال انتخابات یک اتفاق سیاسی و مهم است و آدم های خودش را می‌طلبد و اینکه برخی به اتکا یک مسئولیت کوچک و گاهی داشتن یک طایفه بزرگ و یک آپارتمان چند طبقه و یک ماشین شاسی بلند فیل شان هوای بهارستان می کند نمی‌تواند نشانه خوبی از توسعه سیاسی باشد. هر چند هر کسی برای حضور آزاد است. اما متاسفانه فقدان احزاب و تشکیلات سیاسی سبب میشود برخی به اتکا دو بیت شعر و یا یک مجری گری در یک تشییع جنازه هم ادعای کاندیداتوری کنند.
انتخابات تعارف بردار نیست صحبت رای دو سه هم محله ای و یا شاگردان یک کلاس نیست صحبت هزاران هزار رای در گوشه گوشه این چهار شهرستان بزرگ می باشد پس باید واقع بین و منطقی بود و بی جهت اولا ساحت انتخابات را خدشه دار نکینم و ثانیا اعتبار خود را راحت و بی نتیجه هزینه ننماییم.
انتخابات مردان خاص خود را می خواهد، تجربه هم نشان داده است سیاسی بودن و مردم داری شرط اول این مسیر پر ظلمات است. مردم افراد شناسنامه دار را خوب می شناسند و بیشتر از همه از کسانی الحذر دارند که مدام دچار چرخش سیاسی می شوند.
رای قومی در کهگیلویه را نیز نباید نادیده گرفت. رای قومی در استان کهگیلویه و بویراحمد و بالتبع در شهرستان های کهگیلویه، لنده، چرام و بهمئی رای بالایی است و با توجه به اینکه در سال های اخیر کمتر فرصت ایجاد یک دو قطبی سیاسی بوجود آمده است این نوع نگاه تشدید گردیده است. متاسفانه همیشه ی احوال و در کوران انتخابات نخبگان سیاسی علی رغم شعارهای قبلی خود به سراغ احساسات قومی مردم می روند و دنبال زنده کردن نگاه های ملوک الطوایفی هستند و اتفاقا موحد و برخی از اعضای همین طیف نیز از جمله کسانی بوده اند که مسائل قومی در برنامه های سیاسی شان نمود داشته است. البته این طیف وابستگان انها نیز معتقدند در سال های اخیر تیم اجرایی استان و در تشدید این مسئله مقصر بوده است.
طایفه و ایل هرگز به تنهایی تعیین کننده نیستند و هیچ طایفه و ایلی هم نیست که آنقدر جمعیت داشته باشد که بتواند آرای کافی را موجب شود کسی به مجلس برود هر چند هیچ گاه یک ایل و طایفه مطلقاً قومی رای نداده و نمی دهند و سرمایه گذاری صرف روی این موضوع برگشت عبثی به گذشه است.
الاایحال همه تحلیل‌های بالا در گرو نیامدن موحد است او که بیاید همه تحلیل‌های بالا را باید پیشاپیش کان لم یکن تلقی کرد. موحد خودش قطعا دوست دارد بیاید او حالا بیشتر از گذشته دلش برای بهارستان تنگ شده است هر چه نباشد او بیش از هر جای دیگری حتی خانه پدری عمرش را در بهارستان سپری کرده است. او دوست دارد دوباره نوستالژی پاترول های(در این عصر پرادوهای) پشت سر هم و شعار «په خّش چِشه بازم خِشه»...... زنده گردد.. ....
ولی خیلی بعید است این گونه شود خیلی. .....
