تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۳ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۷:۴۴
کد مطلب : ۵۰۳۱۱
در دوسال پیش رو؛ تاجگردون با چه می جنگد؟!
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛بهنام عکاشه
کمتر از یک سال به آغاز مبارزات انتخاباتی مجلس فرصت باقی مانده است.
در این بین احتمالا نمایندگان کنونی برای تثبیت اوضاع خود تقریبا یک سال فرصت خواهند داشت و بیش از هر سه سال پیش از آن نمایندگان با فشار افکار عمومی و مخالفین روبرو خواهند شد و عملا زمانی برای فعالیت های تبلیغاتی نمی ماند.
غلامرضا تاجگردون در دو سال گذشته از همه توانائی های فردی اش بهره برده تا به عنوان موفق ترین نماینده گچساران و باشت در عرصه ملی معرفی گردد.
حضور جدی تاجگردون در انتخاب هیئت رئیسه تا آخرین لحظات گواهی بر این مدعا بوده و مخالفین وی نیز بر این نکته اتفاق نظر دارند.
شاید اگر انصراف تاجگردون به سود محمد رضا باهنر در حالی که آرای مساوی داشتند، در آخرین لحظات نبود، هیئت رئیسه مجلس ترکیبی دیگر داشت و اینچنین او در میان غول های پارلمان عرض اندام می کند.
پیش از این و در آغاز وکالت تاجگردون، دوره وی را به دو بخش تقسیم کرده که دوره اول تثبیت موقعیت تاجگردون درفاز ملی و رسانه ای بود و دوره بعدی فعالیت های داخلی.
بی شک تاجگردون در پایان دوره اول می تواند بادی به غبغب انداخته و موفقیتش را جشن بگیرد.
اما سیاستمدار جوان گچسارانی تنها نیمه اول بازی سیاست را به پایان رسانده است. پیران سیاست در گچساران منتظر آغاز نیمه دوم بوده و برای آن لحظه شماری می کنند.
او در یک سال پیش رو که نیمه مربیان سیاست است می تواند با ایجاد توازن میان نگاه به تهران و گچساران به تقویت موقعیت داخلی خود بیندیشد.
او توانسته تاکنون طبقه متوسط و مرفه جامعه را جذب نماید ولی گروهی از روشنفکران که تحت تاثیر اختلاف میان او و طیف سنتی اصلاح طلبان هستند نیز مردد مانده اند.
یکی از مهم ترین مشکلات او همین است. تاجگردون بدون اینکه از قدرت واقعی این طیف اطلاعی داشته باشد همچنان به دوری از آنان می اندیشد و این بر خلاف توصیه های نزدیکانش می باشد.
شاید حملات رسانه ای به تاجگردون بارزترین نمود رفتار این گروه از اصلاح طلبان باشد ولی در این بین تلاش های جوانان و روشنفکران نزدیک به این طیف که تاجگردون را به وکالت برگزیده اند برای وصل این دو جریان تا این لحظه به شکست انجامیده است.
هنوز هیچ پالسی که نشان دهنده کوتاه آمدن طرفین باشد در دست نیست اگرچه تلاش ها در این بین در نومیدی کامل، ادامه دارد.
او دو سال وحشتناک را پیش رو دارد و بعید است با وضعیت کنونی، قدرت مقابله با دو حریف در دو جبهه را داشته باشد و در این بین پیوستن دوستان قدیمی، امری لازم و حتی ضروری به نظر می رسد.
اگرچه اینکه آنها در انتخابات پیش رو پشت گزینه دیگری بایستند بعید به نظر می رسد ولی برخی معتقدند حتی سکوت شان می تواند به افزایش فشارها در سال آینده منجر شود.
این در حالیست که تاجگردون با انتقاداتی نیز از سوی مسئولین روبروست. او با انتقادات شدیدی از سوی تریبون هائی مواجه است که بیکاری و مشکلات فرهنگی را به عنوان نقاط ضعف نماینده فعلی نشانه رفته اند.
او می داند مهم ترین چالش پیش روی او بیکاری نزدیک به بیست هزار رای دهنده است که قریب به اتفاق آنها نامش را در انتخابات گذشته به صندوق انداخته اند.
ارتش بیکاران حربه ای پوپولیستی برای زمین گیر کردن اصلاحات مورد نظر تاجگردون است. این اولین و بزگترین چالش تاجگردون است که معمولا از سال سوم شروع شده و به تضعیف تدریجی نماینده می انجامد و در سال چهارم با ضربه نهائی او را از پا درمی آورد. سیدقدرت و جعفری نمونه های این پدیده اجتماعی هستند.
این البته بستگی زیادی به اوضاع اقتصادی کشور دارد و او می تواند امیدوار باشد که خبرهای خوب او برای کاهش معضل بیکاری با تلاش منتقدینش برای رواج جو بی اعتمادی و ایجاد فضای پارتی بازی و تبعیض همراه نشود.
او با آرام کردن فضا در گچساران در پی گرفتن اسلحه انتقاد از مخالفینش می باشد. همین است که اکثر مدیران او از اصولگرایان پوست انداخته می باشند و معاونین ادارات نیز از معاونین زمان سیدقدرت تشکیل شده اند.
او در این بین با ریزش بخشی از هوادارانش مواجه شده است ولی در عوض توانسته حاشیه ها را در شهرستان از خود دور کند و بخشی از آرای طیف رقیب را نشانه برود.
او برعکس حاج زارع در بویراحمد که دو سال مانده به انتخابات، فضای سیاسی منتقدین بر علیه او شکل گرفته است در فضائی آرام به تقویت برنامه هایش می پردازد اگرچه او نیز با شدت کمتری در حال روبرو شدن با این پدیده است.
نشانه هائی از ایجاد سدی جدید در برابر خواسته ها و برنامه های تاجگردون در دست می باشد و همزمانی آنها بدون شک ما را به وجود مغز متفکری در پشت آن هدایت می کند.
بالا بردن هزینه تغییرات در شهرداری و آموزش و پرورش می تواند پرده اول این سیاست باشد.
نامه دختر گچسارانی به بالاترین مقام رسمی استان برای نگاه داشتن مدیر مدرسه اش، می تواند از بسیج نیروهای منتقد و توسل به همه ابزارهای در دسترس حکایت کند، نکته ای که تاجگردون نباید به سادگی آن را نادیده بگیرد.
اعتراض برخی اعضای شورا به شهردار که عملکرد او با حمایت تلویحی تاجگردون مواجه است نسبت به تغییرات جزئی(جابه جائی نیروها) در شهرداری که حتی انتقاد هواداران تاجگردون را نیز به همراه داشته است می تواند در این راستا تعریف گردد.
همچنین انتقاد برخی از اعضای شورای شهراز زینل زاده که جنبه علنی پیدا کرده است مثال خوبی از فشارهاست.
تاجگردون باید بداند موج انتقادات از او به تدریج آغاز شده است و این اولین بار است که انتقادات از یک نماینده در گچساران از پایان سال دوم آغاز می شود.
زمان سیدقدرت و جعفری انتقادات از پایان سال سوم و آغازشکل گیری مبارزات انتخاباتی شکل می گرفت.
آغاز شکل گیری فضای انتقادی و همزمانی آن با اوجگیری تحسین های اجتماعی از تاجگردون در فضای ملی تا حدودی این فضا را توجیه می نماید.
رقبای تاجگردون می دانند با ابزار سنتی و سیاست های گذشته امکان غلبه بر او را ندارند.
رقابت پایاپای و کناره گیری تاجگردون به نفع محمدرضا باهنر دو پیام سیاسی مهم به آنها داده است.
اول اینکه تاجگردون توانسته در بالاترین محافل اصولگرایان نیز نفوذ کند و این کار را برای اصولگرایان گچسارانی سخت تر خواهد کرد.
برای درک بهتر موضوع اشاره به این نکته می تواند مهم باشد که رئیس دفتر باهنر در زمان انتخابات تهران علیمراد جعفری یکی از رقبای احتمالی تاجگردون بوده است.
دوم اینکه آنها همواره برای نزدیکی به قدرت رسمی از برگ باهنر استفاده می کردند که این پیام را دریافت کرده اند که استفاده از ابزار اداری برای حذف تاجگردون حربه ای ناکارآمد و از اکنون شکست خورده به نظر می رسد.
شاید سیاست تاجگردون در این انتخابات مانند دور گذشته، ایجاد اختلاف بین دو رقیب احتمالی اش باشد. اگرچه به توهم شباهت بیشتری دارد ولی نزدیکی او به باهنر می تواند پیام معنادار به گچسارانی های هوادار جعفری بدهد.(در این باره در نوشتاری مجزا به تحلیل می پردازیم).
اینها به نظر می آید بخش مهمی از چالش های پیش روی تاجگردون در سال پیش رو باشد. هرچه او در راه شناخت نقاط ضعف خود و پردازش راهکار مناسب برای مقابله با آن تلاش نماید امکان دارد اولین نماینده ای از گچساران باشد که برای چهار سال دوم به مجلس می رود.
در غیر این صورت او نیز سرنوشتی بهتر از اسلافش نخواهد داشت.
کمتر از یک سال به آغاز مبارزات انتخاباتی مجلس فرصت باقی مانده است.
در این بین احتمالا نمایندگان کنونی برای تثبیت اوضاع خود تقریبا یک سال فرصت خواهند داشت و بیش از هر سه سال پیش از آن نمایندگان با فشار افکار عمومی و مخالفین روبرو خواهند شد و عملا زمانی برای فعالیت های تبلیغاتی نمی ماند.
غلامرضا تاجگردون در دو سال گذشته از همه توانائی های فردی اش بهره برده تا به عنوان موفق ترین نماینده گچساران و باشت در عرصه ملی معرفی گردد.
حضور جدی تاجگردون در انتخاب هیئت رئیسه تا آخرین لحظات گواهی بر این مدعا بوده و مخالفین وی نیز بر این نکته اتفاق نظر دارند.
شاید اگر انصراف تاجگردون به سود محمد رضا باهنر در حالی که آرای مساوی داشتند، در آخرین لحظات نبود، هیئت رئیسه مجلس ترکیبی دیگر داشت و اینچنین او در میان غول های پارلمان عرض اندام می کند.
پیش از این و در آغاز وکالت تاجگردون، دوره وی را به دو بخش تقسیم کرده که دوره اول تثبیت موقعیت تاجگردون درفاز ملی و رسانه ای بود و دوره بعدی فعالیت های داخلی.
بی شک تاجگردون در پایان دوره اول می تواند بادی به غبغب انداخته و موفقیتش را جشن بگیرد.
اما سیاستمدار جوان گچسارانی تنها نیمه اول بازی سیاست را به پایان رسانده است. پیران سیاست در گچساران منتظر آغاز نیمه دوم بوده و برای آن لحظه شماری می کنند.
او در یک سال پیش رو که نیمه مربیان سیاست است می تواند با ایجاد توازن میان نگاه به تهران و گچساران به تقویت موقعیت داخلی خود بیندیشد.
او توانسته تاکنون طبقه متوسط و مرفه جامعه را جذب نماید ولی گروهی از روشنفکران که تحت تاثیر اختلاف میان او و طیف سنتی اصلاح طلبان هستند نیز مردد مانده اند.
یکی از مهم ترین مشکلات او همین است. تاجگردون بدون اینکه از قدرت واقعی این طیف اطلاعی داشته باشد همچنان به دوری از آنان می اندیشد و این بر خلاف توصیه های نزدیکانش می باشد.
شاید حملات رسانه ای به تاجگردون بارزترین نمود رفتار این گروه از اصلاح طلبان باشد ولی در این بین تلاش های جوانان و روشنفکران نزدیک به این طیف که تاجگردون را به وکالت برگزیده اند برای وصل این دو جریان تا این لحظه به شکست انجامیده است.
هنوز هیچ پالسی که نشان دهنده کوتاه آمدن طرفین باشد در دست نیست اگرچه تلاش ها در این بین در نومیدی کامل، ادامه دارد.
او دو سال وحشتناک را پیش رو دارد و بعید است با وضعیت کنونی، قدرت مقابله با دو حریف در دو جبهه را داشته باشد و در این بین پیوستن دوستان قدیمی، امری لازم و حتی ضروری به نظر می رسد.
اگرچه اینکه آنها در انتخابات پیش رو پشت گزینه دیگری بایستند بعید به نظر می رسد ولی برخی معتقدند حتی سکوت شان می تواند به افزایش فشارها در سال آینده منجر شود.
این در حالیست که تاجگردون با انتقاداتی نیز از سوی مسئولین روبروست. او با انتقادات شدیدی از سوی تریبون هائی مواجه است که بیکاری و مشکلات فرهنگی را به عنوان نقاط ضعف نماینده فعلی نشانه رفته اند.
او می داند مهم ترین چالش پیش روی او بیکاری نزدیک به بیست هزار رای دهنده است که قریب به اتفاق آنها نامش را در انتخابات گذشته به صندوق انداخته اند.
ارتش بیکاران حربه ای پوپولیستی برای زمین گیر کردن اصلاحات مورد نظر تاجگردون است. این اولین و بزگترین چالش تاجگردون است که معمولا از سال سوم شروع شده و به تضعیف تدریجی نماینده می انجامد و در سال چهارم با ضربه نهائی او را از پا درمی آورد. سیدقدرت و جعفری نمونه های این پدیده اجتماعی هستند.
این البته بستگی زیادی به اوضاع اقتصادی کشور دارد و او می تواند امیدوار باشد که خبرهای خوب او برای کاهش معضل بیکاری با تلاش منتقدینش برای رواج جو بی اعتمادی و ایجاد فضای پارتی بازی و تبعیض همراه نشود.
او با آرام کردن فضا در گچساران در پی گرفتن اسلحه انتقاد از مخالفینش می باشد. همین است که اکثر مدیران او از اصولگرایان پوست انداخته می باشند و معاونین ادارات نیز از معاونین زمان سیدقدرت تشکیل شده اند.
او در این بین با ریزش بخشی از هوادارانش مواجه شده است ولی در عوض توانسته حاشیه ها را در شهرستان از خود دور کند و بخشی از آرای طیف رقیب را نشانه برود.
او برعکس حاج زارع در بویراحمد که دو سال مانده به انتخابات، فضای سیاسی منتقدین بر علیه او شکل گرفته است در فضائی آرام به تقویت برنامه هایش می پردازد اگرچه او نیز با شدت کمتری در حال روبرو شدن با این پدیده است.
نشانه هائی از ایجاد سدی جدید در برابر خواسته ها و برنامه های تاجگردون در دست می باشد و همزمانی آنها بدون شک ما را به وجود مغز متفکری در پشت آن هدایت می کند.
بالا بردن هزینه تغییرات در شهرداری و آموزش و پرورش می تواند پرده اول این سیاست باشد.
نامه دختر گچسارانی به بالاترین مقام رسمی استان برای نگاه داشتن مدیر مدرسه اش، می تواند از بسیج نیروهای منتقد و توسل به همه ابزارهای در دسترس حکایت کند، نکته ای که تاجگردون نباید به سادگی آن را نادیده بگیرد.
اعتراض برخی اعضای شورا به شهردار که عملکرد او با حمایت تلویحی تاجگردون مواجه است نسبت به تغییرات جزئی(جابه جائی نیروها) در شهرداری که حتی انتقاد هواداران تاجگردون را نیز به همراه داشته است می تواند در این راستا تعریف گردد.
همچنین انتقاد برخی از اعضای شورای شهراز زینل زاده که جنبه علنی پیدا کرده است مثال خوبی از فشارهاست.
تاجگردون باید بداند موج انتقادات از او به تدریج آغاز شده است و این اولین بار است که انتقادات از یک نماینده در گچساران از پایان سال دوم آغاز می شود.
زمان سیدقدرت و جعفری انتقادات از پایان سال سوم و آغازشکل گیری مبارزات انتخاباتی شکل می گرفت.
آغاز شکل گیری فضای انتقادی و همزمانی آن با اوجگیری تحسین های اجتماعی از تاجگردون در فضای ملی تا حدودی این فضا را توجیه می نماید.
رقبای تاجگردون می دانند با ابزار سنتی و سیاست های گذشته امکان غلبه بر او را ندارند.
رقابت پایاپای و کناره گیری تاجگردون به نفع محمدرضا باهنر دو پیام سیاسی مهم به آنها داده است.
اول اینکه تاجگردون توانسته در بالاترین محافل اصولگرایان نیز نفوذ کند و این کار را برای اصولگرایان گچسارانی سخت تر خواهد کرد.
برای درک بهتر موضوع اشاره به این نکته می تواند مهم باشد که رئیس دفتر باهنر در زمان انتخابات تهران علیمراد جعفری یکی از رقبای احتمالی تاجگردون بوده است.
دوم اینکه آنها همواره برای نزدیکی به قدرت رسمی از برگ باهنر استفاده می کردند که این پیام را دریافت کرده اند که استفاده از ابزار اداری برای حذف تاجگردون حربه ای ناکارآمد و از اکنون شکست خورده به نظر می رسد.
شاید سیاست تاجگردون در این انتخابات مانند دور گذشته، ایجاد اختلاف بین دو رقیب احتمالی اش باشد. اگرچه به توهم شباهت بیشتری دارد ولی نزدیکی او به باهنر می تواند پیام معنادار به گچسارانی های هوادار جعفری بدهد.(در این باره در نوشتاری مجزا به تحلیل می پردازیم).
اینها به نظر می آید بخش مهمی از چالش های پیش روی تاجگردون در سال پیش رو باشد. هرچه او در راه شناخت نقاط ضعف خود و پردازش راهکار مناسب برای مقابله با آن تلاش نماید امکان دارد اولین نماینده ای از گچساران باشد که برای چهار سال دوم به مجلس می رود.
در غیر این صورت او نیز سرنوشتی بهتر از اسلافش نخواهد داشت.
